Έχω την «τύχη» να είμαι σε θέση να πω πως έχω δει πανέμορφα είδη ψαριών στα τεχνητά μου και μάλιστα αρκετά από αυτά να θεωρούνται πιο σπάνια για τη συγκεκριμένη τεχνική.
Φυσικά, όταν οι συλλήψεις αυτές επαναλαμβάνονται, και μάλιστα σε εξορμήσεις στοχευμένες, τότε μόνο τυχαίες δεν μπορεί να χαρακτηριστούν.
Ένα από αυτά τα περίφημα είδη, φίλοι μου, δεν είναι άλλο από τη συναγρίδα!
Μία «πραγματική» βασίλισσα που πάντα συναρπάζει με την ομορφιά της, τη δύναμη, τη συμπεριφορά και τα εν γένει χαρακτηριστικά της.
ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
Από τα μέσα καλοκαιριού μέχρι και τις αρχές του χειμώνα, να θυμάστε ότι τη συναγρίδα μπορεί να τη συναντήσουμε ακόμα και σε πολύ μικρό βάθος, όπου της αρέσει να ενεδρεύει και να κυνηγά το γεύμα της — το οποίο συνήθως αποτελείται από μικρότερα ψάρια, όπως γόπες, μαρίδες, καλόγριες, κοκάλια, παπαλίνες, γύλους, ζαργάνες και, φυσικά, μικρά χταπόδια, σουπιές και καλαμάρια!
Τη συγκεκριμένη περίοδο η θάλασσα προσφέρει ένα πολύ πλούσιο «μπουφέ» με μεγάλη ποικιλία μικρόψαρων, με αποτέλεσμα η συναγρίδα να είναι συνεχώς σε κυνηγετική ετοιμότητα.
Της αρέσει να κρύβεται σε σκιερά σημεία, ώστε να μην είναι ορατή, όπως ανάμεσα και κάτω από πλάκες, σε βραχώδη σημεία και μονόπετρα, ακόμα και στις παρυφές τραγάνας και φυκιάδας.
Είναι βενθοπελαγικό είδος, που σημαίνει ότι ζει και κινείται κοντά στο βυθό το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της.
Ωστόσο, οι επιθέσεις της πολλές φορές γίνονται σε μεγάλη ακτίνα απ’ το σημείο που βρίσκεται, με αποτέλεσμα να χτυπάει στο τεχνητό μας, ακόμα κι αν αυτό βρίσκεται ακόμα και 15 μέτρα πιο πάνω από αυτήν!
Μιλάμε για ένα άκρως επιθετικό είδος κι αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί κάποιος να το διαπιστώσει βλέποντας μόνο και μόνο το μέγεθος των δοντιών της, στο εμπρόσθιο μέρος του στόματός της!
Επίσης, να έχετε στο νου σας ότι η συναγρίδα μπορεί να βρεθεί και σε σημεία με απότομες εναλλαγές βάθους, όπως στα όρια μίας ρίβας και γενικότερα σε διάφορες αποχές.
Οπότε να έχετε το βλέμμα σας στο βυθόμετρο, προκειμένου να εντοπίσετε τέτοια μέρη και να προσαρμόζετε τις κινήσεις σας με τέτοιο τρόπο, ώστε να περνάτε με τα τεχνητά σας από τα κατάλληλα σημεία.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Αυτό που θα πρέπει να έχετε συνεχώς «καρφιτσωμένο» στο μυαλό σας είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα δυνατό κι επιθετικό είδος — με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Από τη στιγμή που γίνεται το strike, πιστέψτε με πως θα καταλάβετε αμέσως πως στην άλλη άκρη της αρματωσιάς σας έχετε μία υπέροχη βασίλισσα!
Τα πρώτα της φευγιά είναι πάρα πολύ δυνατά, καθώς αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, προκειμένου να κατευθυνθεί προς τα σημεία που έχει συνηθίσει να ενεδρεύει και να κρύβεται.
ΚΑΛΑΜΙΑ
Όσον αφορά τα καλάμια, προσωπικά χρησιμοποιώ αυτά που έχουν αναγραφόμενη αντοχή 15 ή 20 λίμπρες με σωστή δράση κορυφής, που να μας επιτρέπει την «ανάγνωση» της κίνησης του τεχνητού για διάφορους λόγους.
Ένας από τους βασικότερους είναι για να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή εάν το τεχνητό μας διατηρεί τη σωστή πλεύση του ή έχει επηρεαστεί από κάποιο ξένο σώμα που έχει καρφωθεί στη σαλαγκιά του, όπως φύκια, κάποιο σκουπίδι κλπ.
Σε αυτή την περίπτωση, εάν το καλάμι μας έχει τα χαρακτηριστικά «κούτσουρου», είναι φυσικό κι επόμενο να μην έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε εγκαίρως ότι κάτι δεν πάει καλά, ώστε να παρέμβουμε.
Επίσης, τα καλάμια αυτής της κατηγορίας έχουν την αντοχή που χρειαζόμαστε, ώστε να ασκήσουμε την απαιτούμενη πίεση στο ψάρι για το λόγο που ανέφερα παραπάνω.
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ
Οι μηχανισμοί που χρησιμοποιώ είναι οριζοντίου τυμπάνου, μεγέθους 20 ή 30.
Μία κατηγορία επίσης που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ δημοφιλής για πολλές τεχνικές είναι του τύπου bait casting.
Τα χρησιμοποιώ κι εγώ κατά κόρον για διάφορους λόγους, όπως η βολική τους χρήση, το σύστημα carbon φρένων star drag, ο κατανεμητής νήματος, καθώς και για το γεγονός ότι υπάρχουν πλέον μοντέλα με πολύ ισχυρά φρένα και μεγάλη χωρητικότητα νήματος.
ΝΗΜΑ
Τώρα, σχετικά με το νήμα προτείνω να είναι 8κλωνο καλής ποιότητας κατηγορίας PE2 έως PE2,5, ενώ θα μας βοηθήσει ιδιαίτερα να είναι και πολύχρωμο για να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή σε πόση απόσταση βρίσκεται το τεχνητό μας, ώστε να έχουμε γνώση σε ποια σημεία παίρνουμε τα περισσότερα χτυπήματα και να κρατάμε τα στατιστικά μας.
ΠΑΡΑΜΑΛΟ
Το παράμαλό μας πρέπει να είναι πολύ καλής ποιότητας fluorocarbon, ανθεκτικό στα γδαρσίματα, διαμέτρου από 0,415 έως 0,47 (συν-πλην) και το μήκος του από 10 έως 15 μέτρα.
Το μεγάλο μήκος του παράμαλου στην προκειμένη περίπτωση είναι απαραίτητο, αφενός, γιατί έτσι είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο διακριτικοί και, αφετέρου — και το πιο σημαντικό — γιατί έτσι μειώνονται οι πιθανότητες μετά απ’ το strike να έρθει το νήμα μας σε επαφή με κάποιο βράχο, πλάκα, και γενικότερα σκληρό βυθό.
Σε αυτή την περίπτωση το κόψιμο θα είναι ακαριαίο, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε να το αποφύγουμε.
Τέλος, να μη παραβλέπετε να αλλάζετε συχνά το παράμαλο, ώστε να μην είναι ταλαιπωρημένο και να ανανεώνετε τον κόμπο στην ένωση με το νήμα.
Πολλές φορές αυτές οι λεπτομέρειες θα κάνουν τη διαφορά στο ψάρεμά μας, όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιου είδους ψάρια.
ΤΕΧΝΗΤΑ
Η μεγαλύτερη ίσως πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε κάθε μας εξόρμηση είναι η «σωστή» επιλογή τεχνητών, ανεξάρτητα από το είδος ή τα είδη ψαριών που στοχεύουμε.
Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τη συναγρίδα.
Ωστόσο, ο συνεχής πειραματισμός, η εμπειρία, η σωστή «ανάγνωση» των εκάστοτε συνθηκών και, εν τέλει, τα αποτελέσματα θα μας δώσουν έναν μπούσουλα, ώστε να κατευθυνθούμε προς κάποιες ορθές επιλογές στις αναζητήσεις μας.
Όπως έχω παρατηρήσει και από το boat spinning (ψάρεμα με τεχνητά και εξοπλισμό ακτής), οι συναγρίδες κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του καλοκαιριού δείχνουν σαφή προτίμηση σε μεγάλα τεχνητά που φτάνουν ακόμα και τα 20 cm.
Ειδικότερα, οι επιθέσεις σε τεχνητά των 17-18 cm είναι — θα έλεγα — και οι πιο συχνές.
Τα τεχνητά αυτά, μάλιστα, έχουν ακόμα μεγαλύτερη αποδοτικότητα αν είναι σχεδιασμού slim.
Περνώντας το καλοκαίρι και μπαίνοντας στη φθινοπωρινή περίοδο, οι συναγρίδες φαίνεται να προτιμούν μικρότερα τεχνητά της τάξεως των 12-15 cm και μάλιστα τύπου suspending (τεχνητά τα οποία όταν σταματήσουμε την ανάκτηση, αυτά παραμένουν ακριβώς στο ίδιο σημείο που τα αφήσαμε, για ένα μικρό χρονικό διάστημα).
Μα τα τεχνητά αυτά δεν απευθύνονται κυρίως σε λαβράκια;
Σαφώς και είναι έτσι, αλλά με τη τεχνική της συρτής αυτά τα τεχνητά απευθύνονται κυριολεκτικά σε κάθε είδος ψαριού, συμπεριλαμβανομένων και των συναγρίδων, οι οποίες τους δείχνουν ιδιαίτερη αδυναμία!
Η κίνησή τους, όταν εφαρμόζουμε τη σωστή ταχύτητα, είναι πραγματικά απίστευτα δελεαστική.
Τώρα, όσον αφορά τους χρωματισμούς, έχω παρατηρήσει ότι από Σεπτέμβριο και μετά οι φυσικοί χρωματισμοί (μπλε, πράσινο, ασημί, γκρι και συνδυασμοί αυτών) αποδίδουν περισσότερο από τους έντονους, όπως κίτρινο, κόκκινο, λευκό, μωβ κλπ.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να πειραματιζόμαστε, ανάλογα βέβαια και με τις εκάστοτε συνθήκες φυσικού φωτισμού.
ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ
Η ταχύτητα την οποία θα εφαρμόσουμε στη συρτή μας θα καθοριστεί κυρίως από δύο συνιστώσες.
Η πρώτη είναι ο τύπος και το μέγεθος του τεχνητού που θα χρησιμοποιήσουμε και η δεύτερη το είδος ή τα είδη των ψαριών που στοχεύουμε.
Στην προκειμένη περίπτωση που το ζητούμενο είναι οι συναγρίδες, θα πρέπει να θυμάστε ότι μιλάμε για άκρως επιθετικά ψάρια, και ειδικά όταν δραστηριοποιούνται σε ρηχά νερά, τότε οι επιθέσεις είναι πολύ βίαιες και με μεγάλη ταχύτητα από τα σημεία που καρτερούν.
Αυτό σημαίνει ότι καλό θα είναι να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα που μπορεί να «διαχειριστεί» το τεχνητό μας, χωρίς βέβαια να ξεπεράσουμε τα όρια και να χαλάσει η ποιότητα της πλεύσης του.
Επιπλέον, έτσι ενισχύεται τόσο το κροτάλισμα από τα εσωτερικά σφαιρίδια του τεχνητού όσο και η δόνηση που προκαλεί το ίδιο το τεχνητό με την κίνησή του.
Αυτό είναι κάτι πολύ βασικό για το ψάρεμα της συναγρίδας στα ρηχά νερά, αφού το ψάρι, διαθέτοντας την περιβόητη πλευρική γραμμή, ακριβώς όπως και το λαβράκι, αντιλαμβάνεται το τεχνητό μας πριν ακόμα το δει, κι έτσι έχει ήδη «ετοιμαστεί» για την επίθεσή του!
Ενδεικτικά, θα αναφέρω ότι ένα suspending jerkbait τεχνητό των 13 cm πλέει με τον τρόπο που θέλουμε, όταν εφαρμόσουμε την ταχύτητα των 3,6-3,8 κόμβων.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΜΕΤΡΟΥ
Δεν θα κουραστώ να τονίζω πως ο ρόλος του βυθομέτρου στην τεχνική της συρτής αφρού είναι βασικός αλλά και πολλαπλός.
Οι πληροφορίες που αντλούμε από την οθόνη της συσκευής θα μας βοηθήσουν να κάνουμε τις απαραίτητες κινήσεις, ώστε να μεγιστοποιήσουμε τις πιθανότητες ενός θετικού αποτελέσματος.
Φυσικά, αυτό ισχύει και στο ψάρεμα της συναγρίδας και μάλιστα σε ενισχυμένο βαθμό.
Η μορφολογία του βυθού, η θερμοκρασία του νερού, τα ίχνη του θερμοκλινούς, η ένδειξη της ταχύτητας, η ύπαρξη και η ακριβής θέση του «ψιλού» είναι μερικά στοιχεία που θα πρέπει να αξιολογήσουμε σωστά, ώστε να καταφέρουμε τις συναγρίδες να προτιμήσουν τα τεχνητά μας.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή την εποχή υπάρχουν σε αφθονία καλαμάρια, σουπιές και ψάρια που αποτελούν εκλεκτούς μεζέδες για τη συναγρίδα.
Αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την «αποστολή» μας, αφού δεν θα πρέπει να αφήσουμε τίποτα στην τύχη, προκειμένου να δελεάσουμε αυτά τα παμπόνηρα ψάρια να επιτεθούν στα τεχνητά μας.
ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ – ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΩΡΕΣ
Όταν στοχεύουμε συναγρίδες με τη τεχνική της συρτής αφρού, ο βασικότερος περιορισμός που θα έχουμε στην αναζήτησή μας είναι το βάθος της περιοχής που θα ψαρέψουμε.
Όπως είναι φυσικό, δεν είναι και πολύ πιθανό να δεχτούμε strike όταν το τεχνητό μας βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια και η συναγρίδα είναι, για παράδειγμα, στα 40 ή 50 μέτρα πιο κάτω!
Αυτό τι σημαίνει λοιπόν;
Σημαίνει ότι οι καλύτερες καιρικές συνθήκες που θα μπορούσαμε να έχουμε είναι ο φρέσκος και «ζωντανός» κυματισμός, και όχι η άπνοια και η μπουνάτσα.
Όπως μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε, σε αυτή την περίπτωση η διαύγεια είναι μεγάλη, ο βυθός φαίνεται λεπτομερώς και η κάθε επιζήμια πληροφορία μεταφέρεται με μεγάλη ευκολία στα, ούτως ή άλλως, παμπόνηρα ψάρια αυτού του είδους.
Φυσικά, στο ψάρεμα τίποτα δεν αποκλείεται κι αυτό είναι κάτι που το έχουμε παρατηρήσει αρκετές φορές.
Έτσι, λοιπόν, εάν πάρουμε χτύπημα σε συνθήκες άπνοιας δεν σημαίνει πως είναι και οι καλύτερες συνθήκες όταν ψαρεύουμε σε ρηχά νερά.
Εξάλλου, η εξαίρεση δεν αναιρεί αλλά επιβεβαιώνει τον «κανόνα».
Τέλος, όσον αφορά τις πιο αποδοτικές ώρες, έχω συμπεράνει από τη δική μου εμπειρία ότι πολύ νωρίς το πρωί, λίγο πριν και λίγο μετά την ανατολή του ήλιου, και αργά το απόγευμα είναι οι πλέον κατάλληλες ώρες που θα δεχτούμε και τα περισσότερα strikes από όλη την υπόλοιπη διάρκεια της ημέρας.
Αυτό είναι λογικό, αφού η συναγρίδα γνωρίζει — και ειδικά όταν βρίσκεται σε μικρό βάθος — ότι σε συνθήκες χαμηλού φυσικού φωτισμού είναι λιγότερο ορατή από το υποψήφιο γεύμα της, όπως μικρόψαρα, καλαμάρια, σουπιές, χταποδάκια κλπ.
Εμείς δεν έχουμε παρά να το εκμεταλλευτούμε, αυξάνοντας τις πιθανότητες να έχουμε μία υπέροχη «συνάντηση» με την αυτού μεγαλειότητα που ονομάζεται συναγρίδα!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΝΤΟΥΡΟΓΛΟΥ