Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συντελεστές του περιοδικού Boat & Fishing για το βήµα που µου παραχωρούν. Με χαρά δέχτηκα την πρόσκλησή τους προκειµένου να αναλύσουµε µέσα από µια σειρά άρθρων διάφορα θέµατα που αφορούν το ψαροντούφεκο, την ελεύθερη κατάδυση και γενικότερα τις υποβρύχιες δραστηριότητες µε άπνοια.
Ανέκαθεν θεωρούσα προνοµιούχους όλους όσους ασχολούµαστε µε τη θάλασσα, σε οποιαδήποτε µορφή και µε οποιονδήποτε τρόπο. Από την άλλη όµως έχουµε να κάνουµε µ’ ένα στοιχείο της φύσης που ακολουθεί και επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Πόσο µάλλον όταν µιλάµε για µια δραστηριότητα που λαµβάνει χώρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας… Με βάση την παραπάνω παραδοχή, όποιος σέβεται τη θάλασσα, οφείλει να σέβεται πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του!
Οι πιθανοί κίνδυνοι
Κατά την παραµονή µας στη θάλασσα, υπάρχει πιθανότητα να βρεθούµε αντιµέτωποι µε κάποιες επικίνδυνες καταστάσεις. Η πιθανότητα αυτή αυξάνεται όταν επικρατούν στην περιοχή δυσµενείς καιρικές συνθήκες, όπως ρεύµατα, θολούρα, αυξηµένος κυµατισµός κλπ. Σε επικίνδυνα περιστατικά µπορεί να οδηγήσει και η απερίσκεπτη συµπεριφορά τρίτων ατόµων, που δραστηριοποιούνται στον ίδιο χώρο µε εµάς. Κάποια από αυτά είναι η επικίνδυνη οδήγηση σκάφους, η ρίψη εκρηκτικών ή χηµικών υλών στη θάλασσα και γενικότερα οποιαδήποτε συµπεριφορά θα µπορούσε να αποτελέσει απειλή για τη σωµατική ακεραιότητα του δύτη.
Λαµβάνοντας σα βάση τα παραπάνω, εύκολα καταλήγουµε στο συµπέρασµα ότι λόγω της πληθώρας των αστάθµητων παραγόντων, θα πρέπει να είµαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Κάποιες από τις καταστάσεις που ίσως χρειαστεί να αντιµετωπίσουµε, είναι: απώλεια συνείδησης-υποξία (Black Out), υποθερµία, βαρότραυµα, τα διερχόµενα σκάφη, µπλέξιµο στο βυθό και κράµπα.
Υποξία
Υποθερµία
Πιθανές αιτίες πρόκλησης υποθερµίας είναι: ακατάλληλος εξοπλισµός (στολή µε µικρότερη δυνατότητα θερµοµόνωσης από την απαιτούµενη), εξάντληση (πολύωρο κολυµπητό ψάρεµα), κακή διατροφή (γεύµατα φτωχά σε υδατάνθρακες). Επίσης, τα άτοµα µε πολύ χαµηλό ποσοστό λίπους κινδυνεύουν περισσότερο.
Στα συµπτώµατα της υποθερµίας συγκαταλέγονται ανεξέλεγκτο ρίγος, δυσκολίες οµιλίας, χαµηλή συχνότητα αναπνοής, κρύο και χλωµό δέρµα, απώλεια συντονισµού των κινήσεων, απώλεια συνείδησης, λιποθυµία, αδύναµος, ακανόνιστος ή µη ψηλαφητός καρδιακός παλµός. Οι άνθρωποι που παθαίνουν υποθερµία, µπορεί αρχικά να µην το αντιληφθούν για δύο κυρίως λόγους:
● Η υποθερµία εγκαθίσταται προοδευτικά, ταυτόχρονα µε την πτώση της εσωτερικής θερµοκρασίας του σώµατος.
● Η υποθερµία προκαλεί πνευµατική σύγχυση, που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι χρειάζονται επειγόντως περίθαλψη.
Η άµεση αντιµετώπιση της υποθερµίας περιλαµβάνει το ζέσταµα του σώµατος, για να προληφθούν επιπλοκές ή ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισµό.
Βαρότραυµα
Νοµοθεσία-Γενικοί κανόνες για την υποβρύχια δραστηριότητα
Σύµφωνα µε το Γενικό Κανονισµό Λιµένων µε αριθµό 45 και τίτλο «Συµπλήρωση – τροποποίηση των Γενικών Κανονισµών Λιµένων αριθ. 20, 23 και 38 και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 1535/4-8-2008), ορίζεται ότι Απαγορεύεται σε όλα τα πλοία, πλοιάρια, µικρά σκάφη και µηχανοκίνητα γενικά µέσα αναψυχής, να πλέουν σε απόσταση µικρότερη των εκατό πενήντα (150) µέτρων από τα προβλεπόµενα από τις κείµενες διατάξεις σήµατα ή σηµαίες, που υποδηλώνουν τη διενέργεια υποβρύχιας αλιείας.
Προκειµένου όµως να έχει νόηµα η παραπάνω νοµοθεσία, ο δύτης οφείλει να φέρει έναν επιπλέοντα σηµαντήρα (πλαστικό), χρώµατος κίτρινου, µε µία σηµαία κίτρινη µε διαγώνια κόκκινη γραµµή, στην οποία να αναγράφονται τα ψηφία Υ.∆. (Υποβρύχια ∆ραστηριότητα), και να είναι ορατός σε κανονικές συνθήκες από απόσταση 300 τουλάχιστον µέτρων. Εάν ο υποβρύχιος ψαράς συνοδεύεται από πλωτό µέσο, η σηµαία αυτή πρέπει να είναι στερεωµένη σε εµφανές σηµείο πάνω στο µέσο αυτό. Ο υποβρύχιος ψαράς πρέπει να κινείται σε µία ακτίνα 50 µέτρων από το σηµαντήρα ή το πλωτό µέσο. Σε περίπτωση που αντιληφθούµε σκάφος µε πορεία που συµπίπτει µε τη θέση µας, προσπαθούµε να επισηµάνουµε τη θέση µας σηκώνοντας τα χέρια ή ακόµα και το ψαροντούφεκο. Βρισκόµαστε πάντα σε εγρήγορση και ελέγχουµε περιµετρικά το χώρο γύρω µας σε περίπτωση που ακούσουµε σκάφος ενώ έχουµε το κεφάλι µας µέσα στο νερό, σε περίπτωση δε που βρισκόµαστε υποβρυχίως, το ρόλο αυτό αναλαµβάνει το ζευγάρι µας στην επιφάνεια. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείχνουµε κατά τους καλοκαιρινούς µήνες που η κίνηση των σκαφών είναι αυξηµένη, ιδίως σε περιοχές µε αυξηµένη τουριστική δραστηριότητα, σε απότοµους κάβους, σε συνθήκες εντόνου κυµατισµού, όπως και κατά την ανατολή και τη δύση του ηλίου, όπου η αντηλιά είναι έντονη.
Μπλέξιµο στο βυθό
Κράµπα
Κράµπα µπορεί να παρουσιαστεί στο ένα ή και στα δύο πόδια του δύτη ταυτόχρονα, αν και αυτό είναι λίγο πιο σπάνιο. Οι αιτίες µπορεί να είναι πολλές. Μερικές από αυτές είναι κακή φυσική κατάσταση, πληµµελής ενυδάτωση, σκληρά πέδιλα, παράλειψη διατάσεων πριν τη βουτιά. Σε αυτήν τη περίπτωση βοηθάµε την ανάδυσή µας µε τα χέρια, ενώ αφήνουµε τη ζώνη µε τα βάρη µας να πέσουν στο βυθό, βοηθώντας µας να αποκτήσουµε γρηγορότερα θετική πλευστότητα. Επιστρέφοντας στην επιφάνεια και αφού αναπνεύσουµε, θα πιάσουµε την άκρη από το πέδιλο µας και θα τραβήξουµε προκειµένου να τεντώσει το πόδι, µέχρι να υποχωρήσει η κράµπα.
Η σηµασία της θεωρητικής και πρακτικής γνώσης
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τα περιστατικά που µπορεί ν αντιµετωπίσει κανείς στη θάλασσα είναι πολλά και είναι δύσκολο έως αδύνατο να αναλυθούν όλα σε ένα άρθρο, ακόµα όµως και αν δεν ήταν, θα υπολειπόταν το πρακτικό µέρος της εφαρµογής των παραπάνω τεχνικών. Παροτρύνω λοιπόν όλους όσους ασχολούνται µε το υποβρύχιο κυνήγι να παρακολουθήσουν ένα σχολείο ελεύθερης κατάδυσης πιστοποιηµένου εκπαιδευτικού οργανισµού, ή έστω ένα σεµινάριο σχετικό µε τις πρακτικές ασφάλειας, στοχεύοντας στη δοµηµένη γνώση, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο.