Λαβράκια με spinning: μύθοι και αλήθειες (μέρος 1)
Το λαβράκι είναι, μαζί με την τσιπούρα, ένα από τα πιο ποθητά αλιεύματα για τους παράκτιους ψαράδες.
Όσον αφορά την τεχνική του spinning έχουν γραφτεί δεκάδες άρθρα, εξειδικευμένα και μη, για τους τρόπους που μπορεί να γίνει το ψάρεμά του πιο αποδοτικό.
Έχοντας κλείσει αρκετά χρόνια πια, αναζητώντας το στις ακτογραμμές της χώρας μας με χρήση τεχνητών δολωμάτων απέρριψα, ενστερνίστηκα, διασταύρωσα ή επέκτεινα απόψεις που κατά καιρούς επεξεργαζόμουν.
Το κείμενο που ακολουθεί αντικατοπτρίζει προσωπική άποψη για το λαβρακοψάρεμα, όπως διαμορφώνεται στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή και δεν αποκλείεται αυτή να αλλάξει αν τα ψάρια αρχίσουν να συμπεριφέρονται αλλιώς ή η δράση ορίσει νέα μονοπάτια!
Περί εξοπλισμού
Αν αρχίσουμε να απαριθμούμε ειδικές περιπτώσεις τόπων και γεωγραφικών περιορισμών που επιβάλλουν τροποποιήσεις του εξοπλισμού θα χρειαστούμε μια νέα βίβλο ψαρέματος.
Ανοιχτές ακτογραμμές, βράχια, κλειστοί λιμενοβραχίονες, ρηχοί κολπίσκοι, εκβολές ποταμών, μεγάλα σκαλοπάτια με έντονους κυματισμούς, τόποι με δυνατά ρεύματα…
Ο κατάλογος είναι ατελείωτος, το λαβράκι είναι παντού και το ιδανικό σετ ψαρέματος απλά δεν υφίσταται. Άρα μην ψάχνετε την τελειότητα, εκτός αν ψαρεύετε ένα και μοναδικό τόπο με συγκεκριμένο τρόπο και τεχνητά.
Αν όμως μου έλεγαν «πάρε ένα μοναδικό συνδυασμό εργαλείων και πήγαινε για λαβράκια» χωρίς να ξέρω καμία άλλη λεπτομέρεια, τι θα διάλεγα;
Ένα δυνατό (αλλά σχετικά ελαστικό) καλάμι spinning μήκους 2,60m (± 5cm). Γρήγορο σε δράση (fast) και μέτριας δύναμης (medium) με casting weight γύρω στο 7-35gr.
Ως μηχανισμό ένα μέγεθος 3000 ή ελαφρύ 4000, γρήγορο αλλά όχι απαραίτητα εξαιρετικά γρήγορο. Δηλαδή το μάζεμά του να είναι από 85cm ως 100cm ανά μανιβελιά.
Νήμα οκτάκλωνο pe1 (ή και pe1.2), παράμαλλο από 0.28mm ως και 0.33mm και μια παραμάνα γρήγορης αλλαγής μεγέθους 1 ή 2, με ανοικτή καμπύλη στο σημείο από το οποίο κρέμεται το τεχνητό.
Αν και σε πολλούς θα φαίνονται βαριές αυτές οι επιλογές, είμαι σε θέση να τις αιτιολογήσω.
Το συγκεκριμένο μήκος βρίσκει εφαρμογή σχεδόν παντού, ενώ η δύναμη του καλαμιού επιλέγεται τέτοια ώστε να μην ζορίζεται ο ψαράς όταν ανακτά μεσαία minnows 12-14cm.
Η ταχύτητα επαναφοράς της μύτης είναι βασικό πράγμα για τον έλεγχο των τεχνητών, ειδικά αυτών στην επιφάνεια του νερού αλλά και στις σιλικόνες.
Επίσης οι πιο μεγάλοι μηχανισμοί προσφέρουν αποθέματα δύναμης στην έλξη και καλύτερη βολή ενώ τα πιο χοντρά νήματα είναι ανθεκτικότερα στο χρόνο και τις μικροφθορές.
Όσον αφορά τη διάμετρο του παράμαλλου αλλά και γενικά τη δύναμη του προτεινόμενου σετ, τονίζεται ότι σπάνια (ίσως και να απέχουν χρόνια το ένα από το άλλο) θα αναμετρηθούμε με ψάρια άνω των τριών κιλών.
Όταν λοιπόν θα μας τύχει κάτι τέτοιο θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι αλλιώς το πιο πιθανό είναι να ηττηθούμε. Κρίμα δεν είναι;
Θα αναιρούσα όλα τα παραπάνω αν πήγαινα για λαβρακοψάρεμα αποκλειστικά με σιλικόνες, οπότε το μήκος του καλαμιού, η δύναμη, το c.w, το μέγεθος του μηχανισμού και η ταχύτητα, μπορούν να κατέβουν ένα και δύο σκαλιά παρακάτω.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι έχουν βγει μεγάλα ψάρια με ψιλά εργαλεία. Δεν είμαι δύσπιστος, είναι αλήθεια.
Kανένας όμως δεν σας είπε για τα μεγάλα ψάρια που έχασε με τα ψιλά εργαλεία!!
Ο γράφων, ναι, έχει χάσει αρκετά τέτοια δυνατά λαβράκια με παράμαλλα κάτω από 0.20mm! Δεν θα ήθελα να ξαναδοκιμάσω!
Τέλος να αναφέρω ότι ψαρεύοντας για το συγκεκριμένο είδος ψαριού είναι πολύ πιθανή (μάλλον σίγουρη) η συνάντηση με γοφάρια, λίτσες, κυνηγούς, παλαμίδες κλπ. Αυτά υπερέχουν όλα τους σε δύναμη και αντοχές σε σχέση με το λαβράκι.
Ας είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο.
Τεχνητά
Λίγα και καλά! Όταν βρούμε τι δουλεύει στην περιοχή που ψαρεύουμε, θα μαζέψουμε 10-15 τεχνητά από διάφορες κατηγορίες και με αυτά θα πορευτούμε στην εκδρομή μας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζονται κάποια επιφανείας (wtd) μήκους 8-16cm, δυο minnows 10-14cm (ειδικά το χειμώνα), ένα – δύο pencils (αυτά που βυθίζονται και δεν έχουν γλώσσα) και σιλικόνες οπωσδήποτε.
Οι τελευταίες είναι απαραίτητες, ειδικά αν ψαρεύουμε μέσα σε λασποφυκιάδες. Οι φυσικοί χρωματισμοί, οι διάφανες (ghost) επιλογές, οι άσπρες αποχρώσεις, είναι τα πρώτα που θα δοκιμάσουμε ενώ τα έντονα χρώματα ρίχνονται σε θολά νερά ή απλά για να νευριάσουμε τα ψάρια!
Ο ψαράς πάντα είναι αυτός που διαλέγει ανάλογα το πεδίο και κάνει το πλάνο του… εε, πλάνο αναφέρθηκε;
Ναι, καλό είναι να έχουμε μαζί μας και δυο – τρεις πλάνους!!!
«Τα λαβράκια δεν χτυπάνε σε πλάνους…!!»
Αλήθεια, μεγαλύτερος μύθος δεν υπάρχει από αυτόν.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ένα μικρό ταξίδι σε μύθους, σκέψεις και…πλάνες!
Φαντασία μου Πλανεύτρα
Μετά από πολύωρο ψάρεμα σε παραλία επιστέφτηκα κοντινό λιμάνι, όπου έψαχνα, κάνοντας βολές σύριζα στο ντόκο για κυνηγούς.
Ξαφνικά μια μεγάλη μπάλα από αθερίνες ανέβηκε προς το μέρος μου και από κάτω φάνηκαν δύο καθόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους λαβράκια.
Πριν προλάβω να μαζέψω το τεχνητό μου, τα ψάρια μετακινήθηκαν προς τον νεαρό που ψάρευε αριστερά, για ντάσκες, οπότε δεν θέλησα να ρίξω μπροστά του.
– «Δεν τα βλέπεις;» τον ρώτησα. «Γιατί δεν ρίχνεις δίπλα από την μπάλα μήπως πάρεις κάποιο λαβράκι;»
– «Μα.. τα λαβράκια δεν τρώνε πλάνους,» μου απάντησε με σοβαρότητα, στόμφο και απορία συγχρόνως.
Πώς τόλμησα να του πω να ρίξει πλάνο στα λαβράκια; Εκείνη την ώρα όμως ήμουν πολύ κουρασμένος, για να του εξηγήσω. Είχα τουλάχιστον 4 ώρες που ψάρευα.
Ο ήλιος έκαιγε, το τσιμέντο ακτινοβολούσε και τα πόδια μου βάραιναν, έπρεπε να φύγω.
«Αν έτσι νομίζεις, έτσι θα είναι,» του απάντησα, όχι από διάθεση ειρωνείας αλλά θέλοντας να τον κάνω απλά να σκεφτεί.
Σημειώνω ότι το πρώτο μου καλό λαβράκι, άνω των δύο κιλών, το πήρα σε πλανάκι δεκατεσσάρων γραμμαρίων και το μεγαλύτερο ως τώρα (5 κιλών) επίσης σε πλάνο 40γρ (!!!).
Στην αγάπη και το ψάρεμα οι κανόνες είναι περίεργοι. Ας βάζουμε τη φαντασία μας να δουλεύει. Αν δεν τολμήσεις δεν θα μάθεις ποτέ!
Το Φεγγάρι και η ενέδρα
Η παλίρροια και η άμπωτη επηρεάζουν το λαβράκι αρκετά. Έχει διαπιστωθεί, στην πράξη, ότι είναι πιο ενεργό τις ημέρες που τα νερά κινούνται πιο έντονα.
Ο λόγος είναι απλός και έχει να κάνει με την μετακίνηση της τροφής του, τον τρόπο που κυνηγά και στήνει τις παγίδες του. Πρόκειται για θηρευτή που δεν ξοδεύεται άσκοπα σε ατελείωτες αναζητήσεις βασιζόμενο στο μυϊκό του σύστημα όπως τα τονοειδή.
Θα στήσει την ενέδρα του πίσω από μεγάλα μονόπετρα, σε απότομα κατεβάσματα του βυθού, σε αυλακώσεις ή σε φυκιάδες και άλλα φυσικά ή τεχνητά εμπόδια.
Θα περιμένει να περάσει η τροφή του από μπροστά του, ακολουθώντας τη ροή του ρεύματος. Αυτή είναι και η στιγμή της ακαριαίας και ταχύτατης επίθεσής του. Ως γνωστό το λαβράκι σπάνια αστοχεί.
Εδώ ακριβώς έρχεται και ο ρόλος του ψαρά. Αν εντοπίσει τέτοιους τόπους, όπου οι τσιφλικάδες των νερών μας ενεδρεύουν τα μικρόψαρα που περνούν, μπορεί να σταθεί αρκετές ώρες, ρίχνοντας σε συγκεκριμένα σημεία τα τεχνητά του δολώματα.
Ψαρεύουμε δηλαδή το άδειασμα ή το γέμισμα της θάλασσας σε μέρη όπου τα λαβράκια στέκονται, περιμένοντας το πέρασμα της τροφής τους.
Σε τέτοιες περιπτώσεις και μόνο, έχει νόημα το στατικό πολύωρο ψάρεμα χωρίς αλλαγή θέσης στο spinning. Καρτερεύουμε επομένως, ώστε το περαστικό λαβράκι να σταθεί στο μέρος που θα αναμένει την τροφή του.
Συνήθως οι ενέδρες αυτού του τύπου αποδίδουν όταν τα νερά κινούνται καλά και δεν είναι στάσιμα.
Αυτό συμβαίνει τις μέρες που συνορεύουν με την πανσέληνο και τη νέα σελήνη.
Σε διαφορετική περίπτωση, το διαρκές περπάτημα, το ψάξιμο, είναι πάντα προτιμότερο, αλλά έχει κι αυτό τα μυστικά του!
Κώστας Ντέμος
