Ζόκα, live lab, tenya: Αναζητώντας τις κόκκινες σκορπίνες στα βαθιά
Πολλοί από εµάς έχουµε συνδυάσει τα ψαρέµατά µας µε την ύπαρξη ζωντανού δολώµατος. Όµως, αρκετές φορές οι εξορµήσεις µας για αναζήτηση ζωντανού δολώµατος δε στέφονται µε επιτυχία, και, είτε αναγκαζόµαστε να επιστρέψουµε σύντοµα στη βάση µας, είτε στρεφόµαστε σε εναλλακτικές λύσεις για να µη µαταιώσουµε το ψάρεµά µας. Μια από αυτές τις λύσεις, θα προσπαθήσουµε να δούµε στη συνέχεια και δεν είναι άλλη από την αναζήτηση µεγάλων, κόκκινων σκορπίνων στα βαθιά, χρησιµοποιώντας νωπά ή κατεψυγµένα δολώµατα.
Ο µοσχιός και το live kab συνδυάστηκαν αποτελεσµατικά.
Τόποι
Οι βραχώδεις περιοχές είναι αυτές που θα µονοπωλήσουν το ενδιαφέρον µας. Η απότοµη εναλλαγή βάθους, είναι από τα πλεονεκτήµατα µιας περιοχής, άρα όπου δούµε κατεβάσµατα στο βυθόµετρο, θα πρέπει να σταµατήσουµε και να τα ελέγξουµε, ενώ όσο πιο άγριος φαίνεται ένας τόπος, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες εύρεσης µεγάλων σκορπίνων. Όταν έχουµε το βυθοµετρικό χάρτη µπροστά µας, οι ισοβαθείς του χάρτη που ενώνονται µεταξύ τους, µπορούν να µας οδηγήσουν σε σωστό δρόµο.
Επίσης πρέπει να γνωρίζουµε, ότι οι πλέον κατάλληλοι τόποι, είναι όσοι δεν ψαρεύονται από επαγγελµατίες ψαράδες, γιατί υπάρχει κίνδυνος να µείνουν τα εργαλεία τους κάτω (ναυάγια, απότοµα ανεβοκατεβάσµατα, µεσοπέλαγες ξέρες κ.α.). Αυτοί συγκεντρώνουν ένα µεγάλο πλήθος θηραµάτων, που ψαρεύονται µεν δύσκολα µε όλους τους συνήθεις τρόπους ψαρέµατος, αλλά συλλαµβάνονται εύκολα µε τεχνικές τύπου ζόκας, όπως είναι πχ. το Live Kab και το τένυα.
Στο εµπόριο θα συναντήσουµε µια µεγάλη ποικιλία από πολύχρωµες σύγχρονες ζόκες σε µορφή σουπιάς, καλαµαριού και χταποδιού, που είναι κατάλληλες για το ψάρεµα των µεγάλων σκορπίνων στα βαθιά.
∆όλωµα
Στο ψάρεµα της µεγάλης κόκκινης σκορπίνας, δεν είναι απαραίτητα τα εκλεκτά δολώµατα, αφού δελεάζονται περισσότερο από την ποσότητα και λιγότερο από την ποιότητα. Βέβαια, αν καταφέρουµε να συνδυάσουµε ποσότητα και ποιότητα, τότε έχουµε το πλέον κατάλληλο µέσο για να τις προσελκύσουµε και να τις πιάσουµε. Όµως, όπως είπαµε και στην αρχή, το ψάρεµα αυτό είναι µια εναλλακτική πρόταση για τις περιπτώσεις που δεν καταφέρουµε να πιάσουµε ζωντανά δολώµατα και να τα χρησιµοποιήσουµε σε συναγρίδες, φαγκριά και σφυρίδες, αλλά µαζί µας έχουµε µόνο νωπά ή κατεψυγµένα.
Τέτοια δολώµατα είναι συνήθως οι µοσχιοί που βρίσκονται σε αφθονία και είναι αρκετά φθηνοί αυτήν την εποχή, µικρές νωπές ή κατεψυγµένες σουπιές, πλοκάµια χταποδιού, θραψαλάκια κ.α. Η αφαίρεση της εξωτερικής πέτσας των νωπών δολωµάτων και το άσπρισµά τους, έχει δείξει ότι «δουλεύουν» καλύτερα στην πράξη, και προσελκύουν τα ψάρια ευκολότερα, ειδικά στα βαθιά νερά. Επίσης, καλό είναι να χτυπάµε τα µικρά µοσχιουδάκια µερικές φορές πριν ξεκινήσουµε τη δόλωσή τους, ενώ και εδώ η αφαίρεση της εξωτερικής πέτσας µπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσµατα. Ακόµα, προσπαθούµε να αφήσουµε όσο το δυνατόν ανέπαφο το εσωτερικό της κουκούλας (λωλός, «γλυκάδια» κλπ.). Ανάλογα πράττουµε και µε τις σουπιές και τα θραψαλάκια.
Ζόκα, Live Kab ή Τένυα;
Τόσο η ζόκα, όσο και το live Kab ή το τένυα, µπορούν να χρησιµοποιηθούν µε ικανοποιητικά αποτελέσµατα στην αναζήτηση των κόκκινων σκορπίνων. Και τα τρία θα µας δώσουν ψάρια, οπότε ο ψαράς που έχει µαζί του εξοπλισµό για κάποια από τις τρεις τεχνικές, δεν πρέπει να διστάσει να τον χρησιµοποιήσει. Όταν όµως έχουµε δυνατότητα επιλογής, τότε θα επιλέξουµε όποια τεχνική είναι η καταλληλότερη, ανάλογα πάντα µε το βάθος που θα ψαρέψουµε και τα διαθέσιµα δολώµατα.
Ζόκα: Πιο πολύ χρησιµοποιείται µε δολώµατα όπως η σουπιά, το θραψαλάκι και το καλαµάρι. Το βάθος θα καθορίσει το βάρος της και έχουµε τη δυνατότητα πολλών επιλογών, αφού στα καταστήµατα µε είδη αλιείας υπάρχει µεγάλη ποικιλία από ζόκες, σε διάφορα βάρη. Εκτός από την κλασσική, παραδοσιακή ζόκα, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε και πολύχρωµες, «σύγχρονες» ζόκες, σε αποµίµηση καλαµαριού ή σουπιάς, αλλά και τις γνωστές σε πολλούς «καµπούρες» (cabura). Όλα δουλεύουν µε τον ίδιο τρόπο πάνω-κάτω και δολώνονται παρόµοια. Το µεγάλο τους αγκίστρι που βρίσκεται πάνω στο βαρίδι, περνιέται στην ουρά του δολώµατος, και τα υπόλοιπα αγκίστρια (κλέφτες), στα πλοκάµια.
Live Kab: Όταν το δόλωµα είναι µοσχιός ή χταποδάκι, τότε το Live Kab είναι το πιο κατάλληλο. Το στρογγυλό µολύβι του θα µπει µέσα στην κουκούλα, και µε τα αγκίστρια να εξέχουν, έχουµε έναν ιδιαίτερα ελκυστικό µεζέ. Συνήθως χρησιµοποιείται σε βαθιά νερά, µε δύο αγκίστρια για µικρά δολώµατα και µε τρία όταν το δόλωµα είναι µεγάλο, ενώ και εδώ το βάρος του διαφοροποιείται ανάλογα µε το βάθος. Επίσης, το Live Kab αρµατώνεται µε τρία αγκίστρια, όταν µαζί µε τις σκορπίνες απευθυνόµαστε και σε βλάχους, οι οποίοι συχνάζουν στα ίδια ακριβώς σηµεία.
Τένυα: Κατάλληλη για πιο ρηχά νερά, αφού το βάρος της σπάνια φθάνει τα 150 γραµµάρια. Το δόλωµα είναι συνήθως πλοκάµι χταποδιού, όπου η πέτσα έχει αφαιρεθεί για να ασπρίσει, πλοκάµι ή λωρίδα καλαµαριού-σουπιάς, καθώς επίσης και ψαροδόλι. Το δόλωµα µπαίνει κεντητά και στα δύο αγκίστρια του tenya µας, φροντίζοντας πάντα να υπάρχει ένα περίσσευµα στο δεύτερο, µικρότερο αγκίστρι.
Σκορπίνα πιασµένη µε τένυα δολωµένο µε πλοκάµι καλαµαριού σε ρηχά σχετικά νερά.
Εξοπλισµός
Επειδή το ψάρεµα της σκορπίνας είναι περιστασιακό και πραγµατοποιείται όταν δεν υπάρχουν άλλες, καλύτερες επιλογές, δεν είµαστε αναγκασµένοι να διαθέτουµε κάποιον εξειδικευµένο εξοπλισµό. Το καλάµι και ο µηχανισµός του φύλακα ή του jigging, είναι ικανοποιητικά για ζόκα ή Live Kab, ενώ ένα καλάµι καθετής και ένας µηχανισµός φορτωµένος µε λεπτό νήµα, είναι αρκετά για να χειριστούµε τα τένυα. Τώρα, αν διαθέτουµε εξειδικευµένο εξοπλισµό για κάποια από τις παραπάνω τεχνικές, επειδή τις χρησιµοποιούµε στα ψαρέµατά µας, τότε τα πράγµατα είναι σαφώς καλύτερα και το ψάρεµά µας γίνεται πιο ξεκούραστο και διασκεδαστικό.
Τρόπος ψαρέµατος
Με τη βοήθεια του GPS και του βυθοµέτρου µας, βρίσκουµε το σηµείο που θέλουµε να ψαρέψουµε, ελέγχουµε τη φορά του ρέµατος σταµατάµε το σκάφος από τη φορά που έρχεται το ρέµα φροντίζοντας το δόλωµά µας να καταλήξει πάνω στον τόπο. Αν το ρέµα είναι µηδαµινό, τότε το ψάρεµά µας µπορεί να γίνει και µε σβηστή τη µηχανή. Αν όµως µας παρασύρει, φροντίζουµε το δόλωµά µας να βρίσκεται πάντα πάνω από το επιθυµητό σηµείο του βυθού, χρησιµοποιώντας τη µηχανή του σκάφους µας. Συνήθως κατεβάζουµε το δόλωµα µέχρι να πατώσει, το ανασηκώνουµε ελαφρά (έως το πολύ µισό µέτρο) και το βαστάµε σταθερό σε αυτό το σηµείο.
Την τσιµπιά θα την καταλάβουµε εύκολα, αφού το καλάµι θα λυγίσει απότοµα µε το µπούκωµα του δολώµατος και το φευγιό του ψαριού. Τότε ανασηκώνουµε και έχουµε τη σκορπίνα σχεδόν βέβαιη. Αν στην αρχή έχουµε µόνο µικροτσιµπηµατάκια, δεν τραβάµε, αλλά περιµένουµε την καλή τσιµπιά, η οποία λογικά δε θα αργήσει να φανεί. Η συνέχεια είναι εύκολη : φέρνουµε το ψάρι µέχρι την επιφάνεια τυλίγοντας νήµα µε σταθερό ρυθµό, και αν χρειαστεί, το αποχιάζουµε.
Πολλές φορές και µε την απλή καθετή µπορούµε να πάρουµε µεγάλες σκορπίνες, όταν ο τόπος είναι καλός. Εδώ ο ∆ηµήτρης Ζαχαρόπουλος µε δύο κόκκινες σκορπίνες πιασµένες στο Σαρωνικό κόλπο.
Επίλογος
Το ψάρεµα των µεγάλων σκορπίνων στα βαθιά, είναι αρκετά εύκολο όπως καταλαβαίνετε από τα παραπάνω και σύντοµα µπορούµε να έχουµε µια ικανοποιητική ψαριά. Αν ο τόπος είναι αψάρευτος, τότε τα ψάρια έρχονται το ένα πίσω από το άλλο. Εκεί ας δείξουµε εγκράτεια και ας πάρουµε όσα µας αρκούν για ένα καλό τραπέζι, αφήνοντας τα υπόλοιπα για µια άλλη φορά. Έτσι και ο τόπος δεν καταστρέφεται, και εµείς θα συνεχίσουµε να έχουµε έναν ακόµη εναλλακτικό τρόπο ψαρέµατος στο συγκεκριµένο σηµείο, όταν οι άλλοι γνωστοί µας τρόποι δε µπορούν να πραγµατοποιηθούν.
