Αφιέρωμα: ψάρεμα για Καλαμάρια
Eging: Εξοπλισµός-Τεχνικές ανάκτησης | Παναγιώτης Μαλωμύτης
Το ψάρεµα των καλαµαριών είναι πολύ διασκεδαστικό. Αν είµαστε λίγο διαβασµένοι µπορούµε να το κάνουµε και αρκετά αποδοτικό.
Το άρθρο αυτό, θα σας βρει στην έναρξη του ψαρέµατός τους. Τα πρώτα καλαµάρια κάνουν την εµφάνισή τους σε πολλές περιοχές της χώρας από τα µέσα του Σεπτέµβρη. Το ίδιο ισχύει και για τις ακτές της Αττικής.
Όταν ξεκίνησα να τα κυνηγώ, βρήκα το ψάρεµα τους πραγµατικά πολύ ενδιαφέρον. Όσο µάθαινα και γνώριζα όλα τα σχετικά µε αυτό, τόσο πιο πολύ εντυπωσιαζόµουν µε την τεχνική του eging. Σε ορισµένες µάλιστα περιπτώσεις που κάποια µεγάλα έπαιρναν και φρένα, µε έκαναν να γίνω φανατικός µε το ψάρεµα τους.
Καλάµι- µηχανισµός
Στην αγορά πλέον υπάρχουν εξειδικευµένα καλάµια, ειδικά γι’ αυτή την τεχνική. Τα λεγόµενα «Egi». Τα καλάµια αυτά έχουν µήκος από 2,40 έως 2,60 µέτρα. Ανάλογα µε το αναγραφόµενο egi size, πετούν καλαµαριέρες αντίστοιχου βάρους.
Μην σας πιάνει πανικός ότι πρέπει να δώσετε πάλι χρήµατα για αγορά νέου καλαµιού. Μπορούµε για αρχή να ψαρέψουµε και µε καλάµια τύπου sea bass. Μπορεί να μην είναι εξειδικευµένα για την τεχνική αλλά σίγουρα θα ανταποκριθούν. Eάν θέλουµε να ψαρέψουµε σωστά, χωρίς απώλειες υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα αναζητήσουμε.
Ιδανικά καλάµια για το ψάρεµα αυτό είναι όσα έχουν casting weight 5-25 gr. Αυτό σημαίνει ότι µπορούν να πετούν καλαµαριέρες µε µεγέθη από 1,8 έως 3,5. Το επιθυµητό µήκος µπορεί να είναι από 2,5 έως 2,7 µέτρα. Προτιμούμε αυτά με moderate ή fast δράση. Μεταφέρουν σωστά την κίνηση στην καλαµαριέρα, καρφώνουν, αλλά και να αποσβένουν τις κόντρες του καλαµαριού χωρίς να σκίζεται.
Ο µηχανισµός θα είναι και αυτός ανάλογου µεγέθους. Αφού ξέρουµε οι αποστάσεις που «πιάνουν» οι καλαµαριέρες είναι πολύ µικρές. Κανένα καλαµάρι δε θα αδειάσει τη µποµπίνα του µηχανισµού, ούτε θα τραβά σα «µουλάρι». Έτσι, επειδή ένα µεγάλο µηχανάκι θα µας κούραζε γρήγορα, οι κατηγορίες 1500-2500 είναι ιδανικές γι’ αυτό το ψάρεµα.
Νήµα καλής ποιότητας
Φροντίζουµε οπωσδήποτε να το γεµίσουµε µε νήµα καλής ποιότητας. Αναφέρω νήµα και όχι πετονιά, για τους εξής παρακάτω λόγους:
• Αµεσότητα στο κάρφωµα και την µεταφορά της κίνησης στην καλαµαριέρα.
• Μεγαλύτερη απόσταση βολής.
• Φυσικά µεγαλύτερη δύναµη και αντοχή σε περίπτωση σκαλώµατος της καλαµαριέρας στις φυκιάδες που -συνήθως- τα ψαρεύουµε.
Καλαµαριέρες
Στην πλειοψηφία τους, οι καλαµαριέρες αναγράφουν στη συσκευασία ή στο µολύβι τους κάποια νούµερα. Αυτά τα νούµερα χαρακτηρίζουν το µήκος και το βάρος της καλαµαριέρας, και είναι χρήσιµο να τα γνωρίζουµε (πίνακας).
Aν η καλαµαριέρα είναι γνωστής εταιρείας, θα αναγράφει στη συσκευασία της και πόσα δευτερόλεπτα βύθισµα έχει στο µέτρο. Αυτή η πληροφορία, µας βοηθά πολύ να αποφύγουµε κατά πρώτον ένα ενδεχόµενο σκάλωµά της, και κατά δεύτερο λόγο να την ψαρεύουµε στο βάθος που επιθυµούµε.
Ας δούμε ένα παράδειγµα. Εχουμε μια καλαµαριέρα που βυθίζεται (βάση ένδειξης κατασκευαστή) ένα µέτρο στα τρία δευτερόλεπτα. Το βάθος που θα ψαρέψουµε γνωρίζουµε ότι είναι τέσσερα µέτρα. Ξέρουµε ότι σε 12 δεύτερα η καλαµαριέρα µας θα έχει ξαπλώσει στο βυθό.
Δημοφιλές στην Ελλάδα
Από τότε που το eging έγινε δηµοφιλές και στην Ελλάδα, οι εταιρίες έφεραν µεγάλη γκάµα καλαµαριέρων. Εκτός από τη τεράστια ποικιλία χρωµατισµών, διαθέτουν και πολλά άλλα χαρακτηριστικά. Ανάλογα µε τον καιρό και τις περίεργες ορέξεις του καλαµαριού, θα έρθει η ώρα της καθεµιάς για να µας αποζηµιώσει. Αν ζητήσετε να σας προτείνουν κάποια που να δουλεύει, όσες γνώµες και να ακούσετε θα είναι διαφορετικές.
Οι περισσότεροι από εµάς που τα ψαρεύουµε συστηµατικά, έχουµε μεγάλη συλλογή καλαμαριέρων. Τουλάχιστον 10-15, µε διαφορετικά χρώµατα, βάρη και χαρακτηριστικά. Κάποιοι προτιµούν συγκεκριµένα χρώµατα. Τα πιο δηµοφιλή στην Ελλάδα έχουν αναδειχτεί το πορτοκαλί, το ροζ, το κόκκινο και το πράσινο.
Από προσωπικές εµπειρίες, έχω καταλήξει ότι ο χρωµατισµός της καλαµαριέρας δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας προσέλκυσης του θηράματος. Η κίνηση που θα δώσουµε στην καλαμαριέρα κατά το βύθισµα και την ανάκτηση αποτελεί βασικό ερέθισμα για τα καλαμάρια.
Κάποιες καλαµαριέρες αναγράφουν επάνω στην συσκευασία «glow». Αν τις φωτίσουµε, θα βγάλουν ένα ροζ, µπλε ή πράσινο χρώµα. Παρατηρώ πως όταν φωτίσουµε την καλαµαριέρα µε το φακό, αυτή θα δουλέψει µετά από 3-4 βολές. Αυτό συµβαίνει γιατί ο έντονος, αφύσικος φωτισµός ξενίζει το καλαµάρι. Είναι προτιμότερο να φωτίσουµε µια φορά την καλαµαριέρα και µετά να την αφήσουµε να ψαρέψει µε τον εξωτερικό φωτισµό περιβάλλοντος.
Αν είµαστε σε εντελώς σκοτεινό µέρος, µπορούµε να κάνουµε ένα γρήγορο πέρασµα µε το φακό µας από πάνω της. Ετσι δεν απορροφά πολύ φως και ξεκινάει να δουλεύει αµέσως.
Πού θα τα βρούµε;
Αν δε γνωρίζουµε τους τόπους που γιαλώνουν, θα πρέπει να ρωτήσουµε κάποιους που τα ψαρεύουν συστηµατικά. Διαφορετικά έχουµε τα µάτια µας ανοιχτά στους µώλους και τα βραχάκια, για τυχόν σηµάδια από µελάνια. Τους χειµερινούς µήνες, τα καλαµάρια βγαίνουν τόσο έξω, που η αναζήτησή τους δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Κυρίως θα τα ψάξουµε σε µέρη της ακτογραµµής που ο βυθός της έχει φύκια. Αλλά και σε λιµάνια και κάβους µε πιο βαθιά νερά.
Καλύτερη ώρα
Η καλύτερη ώρα για την αναζήτησή τους είναι κοντά στην ώρα που νυχτώνει. Δηλαδή µισή ώρα πριν και 1-2 ώρες µετά τη δύση του ηλίου. Τα καλαµάρια θα χτυπήσουν και την υπόλοιπη βραδιά. Αλλά οι ώρες δεν είναι σίγουρες, όπως αυτές που αναφέρω παραπάνω. Επίσης τις πρωινές 1-2 ώρες πριν το ξηµέρωµα µπορούµε να πιάσουµε αρκετά.
Τεχνικές ανάκτησης «Egi shyakuri»
Το ψάρεµα του καλαµαριού από την ακτή είναι απλή υπόθεση. Αρκεί να γνωρίζουµε κάποιες τεχνικές και µυστικά που θα κάνουν τη διαφορά από άλλους.
Όσοι τα έχετε ψαρέψει σε µέρη που οι ψαράδες συνωστίζονται, έχετε παρατηρήσει ότι κάποιοι βγάζουν πολλά περισσότερα από τους υπόλοιπους. Αυτό δεν οφείλεται στην τύχη τους ή στην επιλογή του τόπου. Οφείλεται στο χειρισµό της καλαµαριέρας. Δηλαδή στον τρόπο µε τον οποίο κάνουµε την ανάκτησή της.
Οι φίλοι µας οι Ιάπωνες, εφόσον από εκεί προέρχεται και η τεχνική, ονοµάζουν τις τεχνικές ανάκτησης shyakuri. Ας δούµε παρακάτω κάποιες από τις βασικότερες. Αυτές που θα δώσουν ρεαλιστική κίνηση και θα ξεγελάσουν ακόµα και τα πιο επιφυλακτικά καλαµάρια.
Type of the shyakuri.
Type of the shyakuri
Αυτός ο τύπος ανάκτησης είναι ο πιο απλός. Αφού κάνουµε την βολή, θα αφήσουµε την καλαµαριέρα να βυθιστεί στο επιθυµητό βάθος. Σε αυτή την φάση θα πρέπει να έχουµε το καλάµι όρθιο και να προσέχουµε. Γιατί κατά την βύθιση της καλαµαριέρας µπορεί να δεχτούµε χτύπηµα από καλαµάρι.
Όταν θα ξεκινήσουµε να φέρνουµε την καλαµαριέρα, αυτό θα γίνει αργά και συνεχόµενα, χωρίς να σταµατήσουµε την ανάκτησή της. Αυτή την τεχνική ανάκτησης την εφαρµόζουµε συνήθως στις πρώτες αναγνωριστικές βολές, για να δούµε αν και σε τι βάθος βρίσκονται τα καλαµάρια.
3 times shyakuri.
3 times shyakuri
Αυτός ο τύπος ανάκτησης, προσοµοιάζει τα τινάγµατα πλεύσης της γαρίδας που προσπαθεί να φύγει τροµαγµένη. Αφού κάνουµε τη βολή µας, θα την αφήσουµε να βυθιστεί στο επιθυµητό βάθος. Θα πάρουµε τα µπόσικα και µε όρθιο το καλάµι θα κάνουµε τρία µικρά τινάγµατα. Αυτό θα το κάνουµε έως ότου η καλαµαριέρα έρθει σε εµάς.
Μπορούµε φυσικά να κάνουµε και συνδυασµό µε απλή ανάκτηση. ∆ηλαδή, να µαζέψουµε µε σταθερή ανάκτηση, και ανά τακτά διαστήµατα να κάνουµε τρία µικρά χτυπηµατάκια.
Twitch & dart (οριζόντια οπτική γωνία).
Twitch & dart
Αυτή η πλεύση καλαµαριέρας, για όσους ασχολούνται µε το spinning µοιάζει πολύ µε την walk the dog. Προσπαθούµε δηλαδή η καλαµαριέρα µας να κάνει πλεύση πότε δεξιά και πότε αριστερά. Να κάνει δηλαδή ζιγκ-ζαγκ. Για να το πετύχουµε αυτό, θα πρέπει να είµαστε σε πλάγια θέση. Ν κρατάµε το καλάµι µας χαµηλά, κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Αφού κάνουµε την βολή και πάρει το σώµα µας τη σωστή θέση, θα αρχίσουµε να κάνουµε συνεχόµενα χτυπήµατα του καλαµιού. Αυτό οι ξένοι το περιγράφουν σα να ρίχνουν χαστούκια µε το καλάµι.
Αυτή η κίνηση θα βρει πολύ καλή εφαρµογή σε τόπους όπου υπάρχουν ψαράκια. Τα ψάρια αποτελούν την τροφή των καλαµαριών. Επειδή µε τέτοια πλεύση η καλαµαριέρα ψαρεύει σχεδόν στην επιφάνεια, προτείνεται και για ρηχά νερά. Έτσι, όταν βρούµε καλαµάρια, µπορούµε να µιµηθούµε είτε ένα ψαράκι, είτε µια γαρίδα. Επίσης ο συνδυασµός όλων των παραπάνω λειτουργεί αποτελεσματικά.
Χρήσιµα
Αν το καλαµάρι µας «κολλήσει» και αµολήσει χωρίς να πιαστεί, θα σταµατήσουµε αµέσως την ανάκτηση της καλαµαριέρας. Θα την αφήσουµε να βυθιστεί λίγο, και µετά θα κάνουµε δύο-τρία έντονα τινάγµατα. Το καλαµάρι, κατά 99%, θα ξαναπάει στην καλαµαριέρα και αυτή τη φορά θα πιαστεί σίγουρα.
Πάντα θα έχουµε απόχη µαζί µας. Τα µεγάλα δε βγαίνουν µε το σήκωµα του καλαµιού. Αν παρ’ όλα αυτά δεν έχουµε, θα το φέρουµε από κάτω µας και θα βγάλουµε το κεφάλι του έξω από το νερό. Θα το αφήσουµε να φυσήξει το νερό ώστε να ελαφρύνει.
Για να είναι πιο νόστιµο, όταν το µαγειρέψουµε, προτείνεται να το σκοτώσουµε αµέσως µόλις το βγάλουµε από το νερό. Τρυπώντας το ανάµεσα στα µάτια.
Eging Vs καφτερού: Eξέλιξη ή παράδοση; | Νίκος ∆εσποτίδης
Η εποχή των καλαµαριών έχει µπει για τα καλά. Ο ανήσυχος ερασιτέχνης ψαράς ψάχνεται µε κάθε τι που µπορεί να κάνει το ψάρεµά του ευκολότερο και αποδοτικότερο. Μπλέκει στα εξής διλήµµατα: Να χρησιµοποιήσω τεχνητό και να αναζητήσω τα καλαµάρια µε eging; Nα εµπιστευτώ παλιές, καλές και δοκιµασµένες συνταγές; Nα ακουµπήσω τις ελπίδες µου στις ψαροβελόνες των «καφτερών»;
Jig, καφτερό ή και τα δύο ταυτόχρονα;
Αν µε ρωτήσετε για την προσωπική µου άποψη θα σας πω «κάντε ταυτόχρονα και τα δύο». Βέβαια αυτό προϋποθέτει και την παρουσία συντρόφου για την παρατήρηση και το απόχιασµα. Ειδικά αν τα καφτερά είναι περισσότερα από ένα.
Προσωπικά, η εξασφάλιση παρέας δε µου δηµιουργεί άγχος. Δόξα τω Θεώ, ως «αρχηγός» πολυµελούς οικογένειας δε στερούµαι βοηθείας και όλοι λίγο-πολύ ακολουθούν και συνεισφέρουν στην εξασφάλιση των καλαµαριών. Εκτιµώντας είτε τις ψαρευτικές συγκινήσεις από τις συλλήψεις τους, είτε τις οισοφαγικές απολαύσεις από την υπέροχη σάρκα τους.
∆ιάφορα είδη καφτερών. ∆ώστε µεγάλη προσοχή στα άγκιστρα (µέγεθος, διάµετρος σειρών, πάχος σύρµατος). Στην ύπαρξη φωσφορούχας χάντρας (επιπλέον έλξη). Στο σχήµα του σηµείου πρόσδεσης της στριφταροπαραµάνας (µεγάλη τρύπα, µυτερή άκρη για ευκολότερη δόλωση και µικρότερη «ταλαιπωρία» του δολώµατος).
Έτσι, τις περισσότερες φορές η παρέα µου είναι -σίγουρα- η σύζυγός. Αν το επιτρέπει το σχολικό πρόγραµµα και οι αθλητικές υποχρεώσεις κι ο µικρός µου γιος. Από εκεί και πέρα πολλές φορές υπάρχουν και ακόµα 1-2 guests. Με τον αριθµό των ψαρευτικών εργαλείων να αυξάνεται και τη δυναµική της οµάδας να εκτοξεύεται κατακόρυφα. Όπως και να ‘χει όµως, αν έχουµε «κάψα» και είµαστε αποφασισµένοι, µπορούµε και µόνοι µας να χειριστούµε δύο διαφορετικά εργαλεία µαζί. (τεχνητό-καφτερά).
Αρκεί φυσικά να καταφέρουµε να συγχρονιστούµε στην ταυτόχρονη παρατήρηση των καφτερών και τα «χτυπήµατα» των τεχνητών. Μάτια εστιασµένα στα χηµικά φωτάκια και χέρια-µυαλό αφιερωµένα στις καλαµαριέρες. Απαραίτητο επίσης να εξοικειωθούµε λίγο µε το απόχιασµα των επιπόλαια πιασµένων κεφαλόποδων. Αρκετές φορές έχουν αγκιστρωθεί από τα µακριά πλοκάµια και όχι από τους βραχίονες.
Η Εξέλιξη – Ψάρεµα µε τεχνητά (Eging) – Τεχνικές
Μπορούµε µε ένα καλάµι spinning και µερικά τεχνητά να ψαρέψουµε και να περάσουµε όµορφα. Με µπούσουλα αυτά, αρκεί µια συνεχής, σταθερή ανάκτηση για να πιάσουµε καλαµάρια. Ακόµα και αν δεν είµαστε «άνετοι» µε Ιαπωνικές τεχνικές και χτυπήµατα. Ακόµα και αν δεν έχουµε απόλυτα εξειδικευµένο εξοπλισµό.
Φτάνει να έχουµε κάνει προηγουµένως κάποιες σωστές επιλογές. Να είµαστε σε θέση να ξεχωρίσουµε τις συνθήκες που ευνοούν ή αποτρέπουν το ψάρεµα των καλαµαριών. Να µπορούµε εν ολίγοις να ξεπεράσουµε κάθε απρόβλεπτο εµπόδιο.
Ας υποθέσουµε ότι υπάρχουν καλαµάρια στο µέρος που έχουµε διαλέξει. Ποιος τόπος είναι ο καλύτερος; Φυσικά αυτός που έχει πολλά φώτα (πχ. λιµάνια), βυθό µε φύκια ή µονόπετρα (για προστασία των αυγών µετά τα γεννητούρια). Αυτό το μέρος προσφέρει προστασία σε κοπάδια γόνου (εξασφαλισµένη τροφή για τα καλαµάρια). Με δεδοµένη τη σωστή επιλογή τόπου, αρχίζουµε να ρίχνουµε τις καλαµαριέρες στο νερό.
Το τρίπτυχο της επιτυχίας
Τρεις είναι οι βασικές προϋπόθεσεις για ένα επιτυχηµένο καλαµαροψάρεµα. Η παρατήρηση των ανέµων, το «διάβασµα» των ρευµάτων και η καλή παρατήρηση-αξιολόγηση των χαρακτηριστικών του τεχνητού.
Γιατί το λέω αυτό; Ας γίνω λίγο πιο αναλυτικός και λεπτοµερής, παραπέµποντας σε κάποιες φυσικές συνθήκες.
Ο αέρας λοιπόν φυσάει δυνατός και πλαϊνός. Τα τεχνητά πέφτουν µακριά από το σηµείο που σηµαδεύουµε. Το νήµα (ή η πετονιά) κάνουν µεγάλες κοιλιές. Αυτό έχει ώς αποτέλεσµα να µην υπάρχει άµεση επαφή µε την καλαµαριέρα. Ακόµα και αν πετύχουµε τον στόχο, ένα σηµείο δηλαδή όπου διακρίναµε µικρόψαρα πως επιδρούν τα ρεύματα στο τεχνητό μας; Ένα δυνατό ρεύµα µπορεί να παρασύρει το τεχνητό µας βίαια. Τόσο ώστε να πλαγιάζει ή να έρχεται µπροστά µας σε µερικά δευτερόλεπτα. Δίνοντας την εντύπωση ότι δε µπορεί να φτάσει ποτέ στο βυθό.
Τι θα µας σώσει και στις δύο περιπτώσεις; Ένα σχετικά µεγάλο και βαρύ τεχνητό (πχ. 3.5-4.0, γύρω στα 21-28 γρ.), µε βαρίδι το οποίο να προσδίδει πιο «επιθετική» βύθιση (fast sinking). Το µεγάλο βάρος του δολώµατος λειτουργεί ως «αντίµετρο» στο δυνατό άνεµο. Ο γρήγορος ρυθµός βύθισης πάλι βοηθά στην αντιµετώπιση των ρευµάτων. Αν θέλουµε να ψάξουµε τα καλαµάρια πιο αργά τότε διαλέγουµε τεχνητά µε αργό ρυθµό βύθισης.
Ανάκτηση τεχνητού
Στην περίπτωση που τα καλαµάρια τρώνε σχεδόν αφρό, παίρνουµε γρήγορα τα µπόσικα. Μόλις το τεχνητό αγγίξει το νερό το σέρνουµε αµέσως. Αλλιώς, αν δηλαδή υποψιαζόµαστε ότι κινούνται µεσόνερα ή κατάβυθα, αφήνουµε να βυθιστεί µερικά δευτερόλεπτα. Ανασηκώνουµε την κορυφή του καλαµιού µία φορά ψηλά. Αφήνουµε να βυθιστεί ξανά µερικά δευτερόλεπτα. Σέρνουµε αργά, ανασήκωµα µύτης, βύθισµα κτλ., µέχρι να πιάσουµε βυθό.
Μετά ακολουθούµε την αντίθετη σειρά κινήσεων. Ώσπου να έρθει η καλαµαριέρα στα χέρια µας και πάλι, δηλαδή βυθός-ανασήκωµα-συρτή- ανασήκωµα κοκ.. Έχοντας πάντα επαφή µε το τεχνητό, προετοιµασµένοι να καρφώσουµε στο παραµικρό άγγιγµα των κεφαλόποδων.
Η γνώση της τεχνικής µε τα χτυπήµατα είναι σίγουρα πιο αποτελεσµατική από τη σταθερή ανάκτηση. Αφού διεγείρουµε τα επιθετικά ένστικτα των καλαµαριών.
Η κίνηση είναι η εξής: Το τεχνητό ακουµπά στο βυθό. Εµείς έχουµε τη µύτη του καλαµιού χαµηλά κοντά στο νερό. Σηκώνουµε το καλάµι µας µία φορά ψηλά και σχετικά αργά. Παίρνουµε τα µπόσικα και χτυπάµε τρεις –τουλάχιστον- φορές. Συνεχόµενα µε πιο µικρές και νευρικές κινήσεις. Μαζεύομαι ταυτόχρονα την πετονιά σε κάθε χτύπηµα.
Κατόπιν αφήνουµε την καλαµαριέρα να «πιάσει πάτο» κρατώντας συνεχώς επαφή µαζί της. Η µύτη του καλαµιού κατεβαίνει και πάλι χαµηλά, διατηρώντας µια ελαφρά αµβλεία γωνία µε το νήµα. Ετσι θα νιώσουµε την παραµικρή επίθεση.
Τι συµβαίνει µε τη µία, µεγάλη, αρχική κίνηση και τι µε τις µικρότερες επόµενες; Το καλαµάρι εντοπίζει το τεχνητό (µεγάλη κίνηση) και µετά προσεγγίζει. Εξερευνά, αναγνωρίζει (τρία απανωτά, κοφτά χτυπήµατα) και ανάλογα. Είτε αγνοεί, είτε επιτίθεται στο βύθισµα που ακολουθεί. Πολλές φορές η αναγνώριση διαρκεί περισσότερο. Χρειάζεται να αφήσουµε την καλαµαριέρα 4-5 δευτερόλεπτα καθισµένη στο βυθό. Πριν επαναλάβουµε την αλληλουχία των κινήσεων.
Μερικές φορές, όταν η αναζήτηση κοντά στο βυθό δεν αποδίδει, χτυπάµε µεσόνερα και µετά αφήνουµε το τεχνητό να βυθιστεί. Κάποιες άλλες βάζουµε αργοβύθιστα δολώµατα (slow sinking) και χτυπάµε κοντά στην επιφάνεια. Όπως και να ‘χει όµως, χρειάζεται υποµονή και ψάξιµο µεγάλης περιοχής. Τα καλαµάρια είναι κοπαδιαστά, κάνουν βόλτες. Αν πιάσουµε κάποιο ή κάποια επιμένουνμε. Δεν απογοητευόµαστε µόλις οι επιθέσεις κόψουν ρυθµό ή σταµατήσουν τελείως. Κάνουµε υποµονή και περιµένουµε το νέο πέρασµά τους σύντοµα.
Νήµα ή πετονιά
Γενικά, το νήµα είναι καλύτερο από την πετονιά. Λόγω έλλειψης ελαστικότητας το παραµικρό χτύπηµα των καλαµαριών είναι ευδιάκριτο και το κάρφωµα πιο άµεσο. Δυστυχώς υποφέρει στην τριβή µε πέτρες και βράχια (ξεφτίζει). Αν είµαστε λίγο πιο νευρικοί ή βίαιοι στο χειρισµό των καλαµαριών διακινδυνεύουμαι τη σύλληψη. Η έλλειψη ελαστικότητας µπορεί να τα ταλαιπωρήσει και να σχιστούν τα πλοκάµια τους. Το φαινόµενο αµβλύνεται λίγο µε τη χρήση µιας οργιάς πετονιάς µπροστά από το νήµα. Κι αυτή συνεισφέρει επίσης στην αόρατη παρουσίαση αν είναι από PVDF (fluorocarbon).
Η τεχνολογία κάνει θαύµατα
Με λίγο µαλακότερο καλάµι και τη χρήση απόχης, οι απώλειες γίνονται ελάχιστες. Ειδικά για τα καλάµια, η βέλτιστη λύση είναι:
1. σκληρή, νευρική µύτη για καλές ρίψεις και καρφώµατα.
2. µαλακός κορµός για άνεση χειρισµών και λιγότερες απώλειες στην τελική προσπάθεια.
Η τεχνολογία των υλικών έχει κάνει θαύµατα και έτσι όλα είναι εφικτά και υλοποιήσιµα…
Χρωµατισµοί – επιλογή τεχνητών
Αναφορικά µε την επιλογή των τεχνητών, µετά από εκατοντάδες ώρες µε το καλάµι και ένα τεχνητό στο χέρι, µπορώ να πω µε σιγουριά ότι καµία πρόταση και συµβουλή δεν αποτελεί πανάκεια. Καθώς δεν υπάρχει ασφαλής κανόνας για χρωµατισµούς που δουλεύουν περισσότερο και κάνουν θραύση κάθε φορά στα καλαµάρια.
Γενικά, αν θέλαµε να διακινδυνεύσουµε κάποιες επιλογές, θα λέγαµε ότι προτιµούµε καλαµαριέρες µε glitter. Επίσης με ανακλαστικά για σηµεία µε αρκετό τεχνητό φωτισµό ή φεγγάρι σε ανοδική-καθοδική πορεία (όχι µεσούρανο). Με πιο έντονους, µονοκόµµατους συνδυασµούς (πχ. δίχρωµες κόκκινες-κίτρινες) για τα αφέγγαρα βράδια, τα σκοτεινά σηµεία και τα έντονα ταραγµένα νερά. Σκουρότερες, πιο σύνθετες και έντονα «παραλλαγµένες» τις φεγγαρόλουστες, πανσέληνες βραδιές. Και τέλος, µε φυσικούς χρωµατισµούς για καθαρά, σχετικά ρηχά νερά και νέτους βυθούς.
Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι αν φωτίσω το τεχνητό µε φακό, τα καλαµάρια δε χτυπούν όταν ο φωσφορισµός είναι έντονος. Αλλά µετά από 2-3 ρίψεις, όταν έχει εξασθενήσει σηµαντικά. Σε ταραγµένα νερά µε πολλούς αφρούς ψάξτε πολύ κοντά σας (ακόµα και 3-5 µέτρα µπροστά σας).
Ξεκινήστε πάντα µε κάποια τεχνητά που έχουν κερδίσει την εµπιστοσύνη σας και αν όλα πάνε στραβά, επιστρατεύστε όσα θεωρείτε παντελώς «γκαντέµικα» και αποτυχηµένα, ή τα σκουρότερα της συλλογής σας.
Συχνός έλεγχος τεχνητών
Τα πρόσθετα (λάδια, ζελέ, σπρέυ αµινοξέων) µπορεί σε ειδικές περιπτώσεις να συνδράµουν στις προσπάθειές σας. Αλλά θέλει προσοχή στη χρήση τους για να µην αλλοιωθούν τα χρώµατα των υφασµάτων. Τα τεχνητά πρέπει να περνούν από κόσκινο. Ακόμη κι αν δεν είναι επώνυµα (ή ακριβά…) να έχουν σωστή κίνηση. Δηλαδή να µη νιώθουµε πως «γέρνουν στο πλάι» ή κάνουν οποιαδήποτε άλλη άτσαλη κίνηση καθώς χτυπάµε. Η αντοχή των υφασµάτων τους και η χωρίς ψεγάδια, καλή εξωτερική τους εµφάνιση, αποτελούν βασικά στοιχεία επιλογής τους. Ακόµα και αν πρόκειται για κινέζικα τεχνητά.
Μην ξεχνάτε να ελέγχετε τα άγκιστρα. Να ισιώνετε όσα στραβώνουν ή όσα χάνουν την κόψη τους µετά από κάποιο σκάλωµα. Να καθαρίζετε κάθε υπόλειµµα µετά από σύλληψη. Βλέννα, µελάνι, σάρκα από πλοκάµι ή βεντούζα λειτουργούν αποτρετπικά. Απλά δε θα ξαναζυγώσει καλαµάρι.
Πολλές φορές είναι αναγκαίο να αλλάζετε τεχνητό µε ένα παρόµοιο σε σχήµα, βάρος, ιδιότητες, χρώµατα, αµέσως µετά τη σύλληψη. Γιατί κάτι µπορεί να σας διέφυγε µέσα στα µαύρα σκοτάδια. Προσπαθείτε να βουρτσίζετε άµεσα τα λερωµένα υφάσµατα για να µην καταστραφούν τα χρώµατά τους. Για εύκολη αλλαγή τεχνητών είναι απαραίτητη η χρήση παραµάνας. Μην ξεχνάτε να τσεκάρετε φτερά και µάτια για τυχόν απώλειες. Και για βαρίδια τα οποία έχουν ξεκολλήσει και µπορούν να χαθούν σε ένα χτύπηµα.
Μια κόλλα στιγµής µέσα στη θήκη των τεχνητών σας είναι πάντα απαραίτητη. Ο µηχανισµός σας πρέπει να έχει µεγάλο λόγο περιστροφής (>5.5:1) για να διασφαλίζεται η συνεχής επαφή µε το τεχνητό και η ταχύτατη ανάκτηση ενδιάµεσα των χτυπηµάτων. Βασικό είναι ακόµα το χαµηλό βάρος του συνόλου καλάµι-µηχανάκι. Γιατί δουλεύουµε µε τον εξοπλισµό µας συνεχώς στο χέρι και κουραζόµαστε πολύ. Τέλος, η χρήση νήµατος προϋποθέτει καλή ποιότητα οδηγών (πχ. SiC).
Προσεγγίσεις και στρατηγικές
Θα αναφερθώ σε ένα συγκεκριµένο παράδειγµα. Για να καταλάβετε πως εκτιµούµε και προσεγγίζουµε τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες. Να δείτε κάποιες στρατηγικές αντιµετώπισης της διαφοροποίησης αέρα-ρευµάτων-φωτός, κατά τη διάρκεια ενός ψαρέµατος. Σεπτέµβρης, το φεγγάρι βρίσκεται δύο ηµέρες µετά την πανσέληνο και ανατέλλει γύρω στις 20.30. Ξεκινώ κατά τις 19.30 για ένα πολύ γνωστό και αγαπηµένο µου τόπο, που το τελευταίο διάστηµα έχω πάρει πολλά και καλά καλαµάρια. Αρκετά πρώιµα, αφού τα πρώτα βγήκαν λίγο µετά το ∆εκαπενταύγουστο.
Γρήγορα συνειδητοποιώ µε απογοήτευση ότι το µέρος ήταν πιασµένο από άλλους φίλους ψαράδες και ζωσµένο µε καφτερά. Αποφασίζω να µετακινηθώ σε άλλο γνώριµο µέρος, αλλά λόγω του ότι έχει ήδη νυχτώσει χάνω τον τόπο και τελικά βρίσκοµαι σε άλλο σηµείο περίπου 30-40 µέτρα πιο βόρεια. Γενικά σιχαίνοµαι τις σκάντζες και µετά την πρώτη µετακίνηση δε σκέφτοµαι µε τίποτε µια νέα. Απλώνω τρία καφτερά και µετά από µία περίπου ώρα τα µετακινεί µόνο το ρεύµα. Οπότε αποφασίζω να επιστρατεύσω τα τεχνητά.
Η ανατολή του φεγγαριού έχει όπως πάντα φέρει ένα αεράκι που µέχρι τώρα φυσά από το πλάι. Και συνεισφέρει στη µετακίνηση των καφτερών από το ρεύµα. ∆ιαλέγω 3,5άρα καλαµαριέρα για να απαλύνω λίγο την επίδραση του ρεύµατος και να µειώσω τη µετατόπιση εξαιτίας του αέρα κατά τη ρίψη.
Στο σώµα της έχει πολλά glitter για να γίνεται πιο ελκυστική όσο βυθίζεται. Και να προκαλεί περισσότερο µε αντανακλάσεις µετά από κάθε χτύπηµα. Στις πρώτες ρίψεις παίρνω ένα µικρό καλαµάρι το οποίο απελευθερώνω και µετά τίποτα… Το ρεύµα σιγά-σιγά υποχωρεί, και όσο το φεγγάρι ανεβαίνει ο αέρας γυρνά κόντρα.
Τρία τέταρτα από τη στιγµή που η πρώτη καλαµαριέρα ακούµπησε το νερό, ο αέρας έχει εξασθενήσει σηµαντικά. Αποφασίζω να συνεχίσω µε ίδια τακτική όσον αφορά στα glitter. Αλλά η υποχώρηση του αέρα και των ρευµάτων, µου λένε πως µια slow sinking καλαµαριέρα θα έψαχνε καλύτερα το νερό, σε όλη την απόσταση από επιφάνεια έως βυθό. Η στρατηγική προσέγγιση των νέων συνθηκών αποφέρει τρία αξιόλογα καλαµάρια µέσα στην επόµενη ώρα. Εκ των οποίων το ένα 800άρι και πολύ µαχητικό.
Πειραματισμός και παρατήρηση
Θα κάνω µια µικρή παρένθεση για να καταλάβετε τη συµπεριφορά ενός µεγάλου καλαµαριού. Αρκεί λοιπόν να σας πω, ότι αν το προκαλέσετε αρκετά, µπορεί να ακούσετε ακόµα και τα φρένα σας να σφυρίζουν στην πρώτη (συνήθως) ή κάποια από τις επόµενες οπισθοχωρήσεις του. Με πολύ δυναµικές αυτές που προηγούνται του αποχιάσµατος!
Το συγκεκριµένο καλαµάρι άγγιξε την καλαµαριέρα κατά το βύθισµα που ακολούθησε τα χτυπήµατα. Και παρότι κάρφωσα αποφασιστικά, δεν αγκιστρώθηκε. Άφησα την καλαµαριέρα να βυθιστεί αλλά την απαξίωσε. Χτύπησα γρήγορα τρεις φορές πριν η καλαµαριέρα πατώσει. Στο επόµενο «κατηφόρισµα» προς το βυθό η νέα τους επίθεση ήρθε πιο βίαιη και αποφασιστική. Ενώ επίσης επιτυχηµένο ήταν αυτή τη φορά και το κάρφωµά µου.
Ακολούθησε σιγή µισής περίπου ώρας. Το φεγγάρι ανέβηκε σχεδόν µεσούρανο, ο αέρας έκοψε τελείως. Το ρεύµα συνέχισε να απουσιάζει και τα νερά απέκτησαν απίστευτη διαύγεια κάτω από το άπλετο φως του φεγγαριού. Νέα αλλαγή σε fast sinking καλαµαριέρες για να κατεβαίνουν γρήγορα κοντά στο βυθό (εκεί που όλα είναι λιγότερο ορατά). Φυσικά, πιο σκούρα χρώµατα µε έντονα στοιχεία παραλλαγής. Το αποτέλεσµα; Tρία ακόµα καλαµάρια στις επόµενες 10 ρίψεις, µε αλλαγή χρωµατισµού µετά από κάθε σύλληψη.
Αν συνυπολογίσουµε άλλα 5 καλαµάρια που πιάστηκαν ενδιάµεσα στα καφτερά, 11 καλαµάρια (12 αν συνυπολογίσουµε και το µικρό το οποίο απελευθερώθηκε) σε ένα τρίωρο είναι καλή σοδειά. Αναλογιζόµενοι ότι το µέρος ήταν άγνωστο, ο βυθός µυστήριο, η ύπαρξη καλαµαριών αβέβαιη. Η σωστή όµως προσέγγιση βυθού, συνθηκών και φωτός σε συνδυασµό µε τις διαφοροποιήσεις σε χρώµατα και συµπεριφορές των δολωµάτων, έφερε το επιθυµητό αποτέλεσµα.
Μη διστάζετε λοιπόν να πειραµατίζεστε, και να είστε σίγουροι ότι πολύ σύντοµα οι εµπνεύσεις της στιγµής θα γίνουν σίγουρες και ασφαλείς λύσεις για τη σύλληψη πολλών και καλών κεφαλόποδων.
Η παράδοση: Ψάρεµα καλαµαριών µε βελόνα νωπού (καφτερό)
Το καφτερό ή βελόνα δόλωσης νωπού ψαριού, είναι πραγµατικός πόλος έλξης για όλα καλαµάρια στην υψηλή αναπαραγωγική περίοδο και για τα µεγάλα του είδους κάθε εποχή. Τα ψάρια προσφέρουν φυσική οπτική έλξη και διαθέτουν επίσης φυσική οσµή, στοιχεία ακαταµάχητα για τα κεφαλόποδα.
Την περίοδο της αναπαραγωγής τα θηλυκά καλαµάρια ζητούν πρωτεΐνη για να µπορέσουν να µεγαλώσουν τα αυγά τους και τα αρσενικά για να αντέξουν στις υψηλές απαιτήσεις της περιόδου, χωρίς τελικά να εξουθενωθούν και να πεθάνουν παρασυρµένα από κάποιο κύµα.
Έτσι, η σάρκα των ψαριών είναι µεγάλο δέλεαρ και ειδικά αν περιέχει πολύ λίπος (σκουµπράκι, σαρδέλα, ορτσίνι), γυαλίζει έντονα (σαµπανιός, κολιαρούδι), ή είναι κόκκινο και γλιτώσει από τα δόντια µας (µπαρµπουνάκι, µεγάλη κουτσοµούρα). Για να καταλάβετε µια συνήθη αναλογία χτυπηµάτων σε τεχνητά και κεφαλόποδα την εποχή που συζητάµε –και διανύουµε-, µε δύο καλάµια να κάνουν συνεχώς συρτή και άλλα δύο να ψαρεύουν ρέµπελα µε ψάρι, η σχέση µπορεί να είναι 40/60 υπέρ των καφτερών.
Και να αναλογιστείτε ότι οι ρίψεις στη συρτή (eging) είναι υπερπολλαπλάσιες, «ψάχνουν» µεγαλύτερη περιοχή, από αφρό έως βυθό κλπ., κλπ…
Μπαλάκια διαφόρων ειδών. Τα οβάλ προσφέρουν καλύτερη παρουσίαση και οπτικό εντοπισµό της τσιµπιάς ή της παραµικρής µετακίνησης, ενώ αν είναι φωσφορούχα είναι ακόµα πιο «δυνατά» αφού µε λίγο φως από το φακό αποτελούν κράχτη για τα καλαµάρια όταν οι αρµατωσιές µας ψαρεύουν ψηλά.
Η ύπαρξη ρευµάτων δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την αποτελεσµατικότητα του καφτερού, καθώς όσο το ψάρι ταξιδεύει, σαρώνει µεγαλύτερη έκταση. Επειδή δεν ξέρουµε σε ποιο βάθος κινούνται τα κοπάδια των καλαµαριών, δολώνουµε δύο –τουλάχιστον- καφτερά και ρυθµίζουµε το στόπερ τους έτσι ώστε να ψαρεύουν σε άλλα βάθη.
Έχουµε πάντα µαζί µας βελόνες σε διαφορετικά µήκη, ώστε όσο µεγάλα και αν είναι τα ψάρια, να µπορούν να τα δεχτούν. Οι βελόνες µε το πιο χοντρό σύρµα και τα πιο ανοιχτά άγκιστρα (πιο αποµακρυσµένες από τον κορµό του καφτερού) έχουν λιγότερες αποτυχίες, καθώς αντέχουν περισσότερο στις κακουχίες (σκαλώµατα στο βυθό, χτύπηµα στα βράχια), ενώ το κεφάλι του ψαριού δε φιµώνει την πρώτη σειρά αγκίστρων µε αποτέλεσµα να παραµένουν και οι δύο σειρές λειτουργικές και αποτελεσµατικές.
Η τρύπα του κοτσανιού της βελόνας θα πρέπει να είναι αρκετά µεγάλη για να µπορεί να προσαρµοστεί σε στριφταροπαραµάνες µε στραβό άκρο. Η ουρά του ψαριού στερεώνεται στο κοτσάνι του καφτερού µε λίγο ελαστικό νήµα. Αν τα ψάρια µας δεν είναι πολύ φρέσκα και ανοίγουν εύκολα οι κοιλιές τους (ακόµα και κατά τη ρίψη), τα ενισχύουµε µε ελαστικό νήµα σε όλο το µήκος τους, εκτός του κεφαλιού.
Όταν ψαρεύουµε µε σαµπανιό, αφαιρούµε την οστέινη µάζα εξωτερικά του δέρµατος µε ένα πολύ κοφτερό µαχαίρι και το περιεχόµενο αίµα αυξάνει την αποτελεσµατικότητά του. Οι φρίσες και οι σαµπανιοί αντέχουν περισσότερο στις επιθέσεις των καλαµαριών χωρίς να επιστρατευτεί νήµα, γιατί έχουν πιο σκληρές κοιλιές, ενισχυµένες µε πλέγµα από κόκαλα, πτερύγια κτλ. Στο φεγγάρι η φρίσσα είναι Νο1 επιλογή, καθώς τα µικρά της λέπια γυαλίζουν έντονα και καλούν τα καλαµάρια (και όχι µόνο) από απόσταση.
Μια διακριτική παρουσία φωσφόρου ανάµεσα στις δύο σειρές βελονών αποτελεί επιπλέον «κράχτη», ειδικά τις αφέγγαρες νύχτες. Μην απορήσετε αν τα ψάρια δεχτούν επίθεση από αναπάντεχους επισκέπτες, ειδικά όταν τα ψάρια σας ψαρεύουν πολύ χαµηλά (µουγκριά, σµέρνες) ή το φεγγάρι διατηρεί ενεργούς και κινητικούς τους συνήθεις κυνηγούς της µέρας (κατά κόσµον «κυνηγοί» ή «λαπόρδες» ή «σαµαροπαΐδες», όπως λέγονται σε διάφορα µέρη της χώρας µας).
Όταν τα καφτερά σας στέκονται –ή κινούνται αργά- κοντά στο βυθό και δε διακρίνεται επίθεση από καλαµάρια, καλό είναι να ελέγχετε τα ψάρια κάθε 20 λεπτά το αργότερο, γιατί µπορεί να τα τρώνε καβούρια και άλλοι καθαριστές του βυθού. Αν κατά το έλεγχο διαπιστώσετε ότι το ψάρι σας έχει µερικώς «ξεκοιλιαστεί» µην το αλλάξετε: η θέα των εντοσθίων κάνει πιο ελκυστικά τα δολώµατα και τις επιθέσεις των καλαµαριών ακόµα πιο άµεσες και βίαιες. ∆εν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το πρώτο σηµείου που φαγώνεται είναι η περιοχή της κοιλιάς…
Τα εντόσθια είναι η «µαλάγρα» του ψαριού, γι’ αυτό εάν έχουν φανεί λίγο δεν αλλάζουµε ψάρι αλλά ενισχύουµε µε ελαστικό νήµα.
Μην ξεχνάτε να επιβεβαιώνετε το βάθος που ψαρεύουν τα καφτερά, εξασφαλίζοντας ότι οι κόµποι stop δεν ξεσέρνουν καθόλου. Τα µακρόστενα µπαλάκια buldo είναι πιο ευδιάκριτα καθώς το βάρος του ψαριού τα κάνει να στέκονται όρθια και οι ενδείξεις των τσιµπιών είναι πιο ευδιάκριτες.
Φροντίστε να έχετε µαζί σας φρέσκα χηµικά φωτάκια για να καλύψουν όλη τη διάρκεια των ψαρεµάτων σας και να είναι ορατά ακόµα και σε µακρινές ρίψεις. Και το βασικότερο: µην παραλείπετε πριν τη ρίψη να δοκιµάζετε την αβίαστη κίνηση της πετονιάς µέσα από τους οδηγούς του καλαµιού σας, καθώς το οποιοδήποτε µπλέξιµο µπορεί να σας κοστίσει από µια χαµένη βελόνα και ένα µπαλάκι buldo, µέχρι -στη χειρότερη περίπτωση- την ακεραιότητα του καλαµιού σας.
Εξοπλισμός
Από πλευράς εξοπλισµού χρειάζεστε ένα µηχανισµό κατηγορίας 2500-4000 και ένα καλάµι γύρω στα 3,5-4 µέτρα, κατά κύριο λόγο µαλακό για να µην ταλαιπωρεί τα καλαµάρια και να αντέχει στα «πισωγυρίσµατά» τους, χωρίς να κόβονται τα µεγάλα πλοκάµια τους. Το casting weight τους είναι καλό από 60 έως 100 γραµµάρια και εξαρτάται πάντα από το συνδυασµό βελόνας-µεγέθους ψαριού (µια συνηθισµένη βελόνα έχει βάρος γύρω στα 20 γρ. και ένα µέτριο ψάρι 50 γρ.).
Αν ξαφνικά δείτε το µπαλάκι σας να βουλιάζει βίαια προς τα κάτω, σχεδόν µόλις «κάτσει» στο νερό, καλό είναι να το πάρετε έξω και να ελέγξετε τις τάπες στις διόδους του νερού, γιατί σίγουρα έχει πάρει νερό (… όχι σαν κάτι «άλλους» που νόµιζαν ότι τους είχαν επιτεθεί τεράστια, πεινασµένα καλαµάρια και κάρφωναν … νερό µέχρι να καταλάβουν τι συµβαίνει). Επειδή, η ταυτόχρονη εξάσκηση eging µε τη χρήση νήµατος και καφτερού µε πετονιά, µπορεί να σας κάνει να µπερδευτείτε, µην ξεγελιέστε και επιχειρείτε κάρφωµα αµέσως µόλις βουλιάξει ή «κάνει ταξίδι» το µπαλάκι σας.
Η πετονιά που έχει µείνει ώρα κάτω έχει κάνει σίγουρα κοιλιά, και πρέπει πρώτα να µαζέψετε οτιδήποτε χαλαρό, γιατί αλλιώς το κάρφωµα θα πάει στράφι. Αν για κάποιο λόγο το καλαµάρι ξαγκιστρωθεί κατά τη διαδικασία του αποχιάσµατος, µην απογοητευτείτε. Απλά φωτίστε καλά την περιοχή µπροστά σας, ει δυνατόν και µε δύο φακούς (σε περίπτωση που υπάρχει και παρέα), ρίξτε την αρµατωσιά σας ξανά στο νερό και περιµένετε…ελάχιστα.
Μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια
Τα καλαµάρια δεν αποµακρύνονται γρήγορα από το σηµείο της απαγκίστρωσης και έχοντας σύµµαχό σας την επιθετική του φύση, το φως και τη θέα του ψαριού, η επιτυχία µε τη δεύτερη, την τρίτη ή όσες προσπάθειες χρειαστούν είναι δεδοµένη. Μιλάµε για ποσοστό 90+%! Την «υψηλή σεζόν» της αναπαραγωγής (ένας καλός «ρουφιάνος» είναι τα αυγά στην κοιλιά των κεφαλόποδων) έχετε το νου σας κατά το απόχιασµα, γιατί εύκολα µπορεί να περιµένετε ένα και να βρεθείτε µε δύο καλαµάρια στο διχτάκι σας. Ειδικά αν έχει πιαστεί θηλυκό, οπότε το κλασσικό θύµα όλου του ζωϊκού βασιλείου, ο εκπρόσωπος του δυνατού φύλου αρσενικός, δε θα κωλώσει να θυσιαστεί µαζί µε την αγάπη του…!
Η αρµατωσιά του καφτερού
Είναι πολύ απλή: πάνω στη µάνα κάνουµε ένα κόµπο stop µε πετονιά 0,35-0,40 χιλιοστών, περνάµε µία µικρή χάντρα, το µπαλάκι buldo µέσω παραµάνας, µία ακόµα χάντρα (φωσφορούχα ακόµα καλύτερα), δένουµε παραµάνα και την περνάµε µέσα από το µάτι (τρύπα) της βελόνας νωπού. Ασφαλίζουµε την ουρά του ψαριού µε ελαστικό νήµα και αν η κοιλιά του ανοίγει, ενισχύουµε µε νήµα όλο το ψάρι, εκτός της περιοχής του κεφαλιού του. * Η απόσταση αγκιστριών – κόµπου stop είναι πάντα µικρότερη του βάθους (το δόλωµα να αιωρείται) και ρυθµίζεται ανάλογα µε το που τρώνε τα καλαµάρια (ψηλά – µεσόνερα – πάτο).
Μπαλάκι buldo-Η οπτική ένδειξη του καφτερού
Το θέµα τσιµπιά στο ψάρεµα µε καφτερό, χρειάζεται ένα εύκολο και πολύ ευδιάκριτο τρόπο για να αποκωδικοποιηθεί. Κάποιες φορές τα καλαµάρια τρέφονται µε βουλιµία και επιτίθενται µε τόση µανία, ώστε µετακινούν το µπαλάκι πολλά µέτρα ή το βουλιάζουν απότοµα και συνεχόµενα για µερικά δευτερόλεπτα. Αν όµως υπάρχουν ρεύµατα που µπορεί να µας ξεγελάσουν και να αποδώσουµε µια µικρή µετακίνηση σε αυτά αντί για τα καλαµάρια ή κυµατισµός ο οποίος κάνει το µπαλάκι να «σκαµπανεβάζει» µε το κύµα, τότε χρειαζόµαστε κάτι πραγµατικά ευαίσθητο για να µην παραπλανηθούµε.
Μεγάλη σηµασία έχει λοιπόν ο «οπτικός ενδείκτης» µας να δίνει άµεσα σήµατα, εύκολα στον εντοπισµό του. Η χρήση buldo µε συρόµενη ιδιότητα (σωληνάκι που το διατρέχει στην «µακριά» διάσταση του οβάλ σχήµατός του), όπως επίσης και τα στρογγυλά µπαλάκια έχουν µεγάλη επιφάνεια επαφής µε τη θάλασσα και είναι κάπως δυσκίνητα µε αποτέλεσµα να καθυστερούµε ή να αποκωδικοποιούµε λάθος τις τσιµπιές. Αν όµως χρησιµοποιήσουµε οβάλ µπαλάκι µε δύο σταθερά σηµεία δεσίµατος και επιστρατεύοντας ένα διαφανές σωληνάκι σιλικόνης που περιέχεται στις συσκευασίες των χηµικών φώτων, λίγη κόλλα στιγµής και λίγα εκατοστά πετονιάς, µπορούµε να φτιάξουµε ένα απλό, αλλά πολύ αποτελεσµατικό «καλαµαροσυναγερµό».
Τα βήµατα είναι τα εξής:
1,2. Κολλάµε µε λίγη κόλλα στιγµής το σωληνάκι πάνω στο buldo, µε τους άξονές τους ευθυγραµµισµένους
3. Φτιάχνουµε ένα κόµπο στη άκρη της πετονιάς
4,5. ∆ηµιουργούµε µε την πετονιά µία θηλιά, και την τυλίγουµε γύρω από το σωληνάκι και το πλαστικό άκρο από το µπαλάκι
6. Τυλίγουµε την πετονιά 9-10 φορές σφιχτά γύρω από το σωληνάκι και κάνουµε δύο τσακιστές θηλιές
7. Ασφαλίζουµε τις βόλτες της πετονιάς µε αρκετή κόλλα και από την πλευρά του σωληνιδίου, αλλά και από την άλλη µεριά (σηµείο επαφής µε το πλαστικό από το µπαλάκι)
8. Περνάµε την παραµάνα από µια στριφταροπαραµάνα στο µπαλάκι, µέσα από τη δεύτερη τρύπα προσάρτησης της πετονιάς
Με τον τρόπο αυτό το µπαλάκι έχεις συρόµενες ιδιότητες σε οριζόντιες µετακνήσεις της βελόνας µε το δόλωµα ή παρόµοιες του εγγλέζικου φελλού σε κατακόρυφες επιθέσεις, αλλά το «στήσιµό» του πάνω στο νερό είναι µοναδικό, καθώς στέκεται «όρθιο» (αυτό που οι Βρετανοί αποκαλούν αλληγορικά “cocked”, αναφερόµενοι στο στήσιµο του εγγλέζικου φελλού στο νερό, για όσους µπορούν να καταλάβουν τον παραλληλισµό) και δίνει πολύ µικρή επιφάνεια επαφής.
Έτσι, η παραµικρή τσιµπιά ή µεταφορά του buldo, είναι πολύ ευδιάκριτη από απόσταση 50 ή και περισσότερων µέτρων, αφού µπαλάκι και χηµικό φωτάκι αποτελούν ένα σύνολο µήκους 10-11 cm.
Κόμπος Stop.
Κόµπος stop
Με ένα κοµµάτι πετονιάς διαµέτρου 0,35-0,40 χιλ., µήκους 10-15 εκατοστών, σχηµατίζουµε µια θηλιά κάτω από τη µάνα. Περνάµε το ένα άκρο της θηλιάς 5-6 φορές γύρω από το άλλο άκρο και τη µάνα και τραβάµε τα δύο άκρα να σφίξουν. Πριν το τελικό σφίξιµο σαλιώνουµε. Κόβουµε το τµήµα των δύο άκρων που περισσεύει, αφήνοντας περίπου 3 εκ. σε κάθε πλευρά του κόµπου, για να κάνουµε διορθώσεις αν χαλαρώσει και ξεσύρει.
Κόµπος δεσίµατος στριφταροπαραµάνας.
Κόµπος δεσίµατος στριφταροπαραµάνας
Περνάµε δύο φορές το άκρο της πετονιάς από τη θηλιά του στριφταριού. Φέρνουµε το ελεύθερο, κινούµενο άκρο 5 φορές γύρω από το σταθερό. Κάνουµε µία θηλιά και περνάµε το άκρο 5 φορές µέσα από τη θηλιά πιάνοντας ταυτόχρονα και το σταθερό άκρο. Σαλιώνουµε τον κόµπο, σφίγγουµε ελαφρά και τραβάµε απότοµα το σταθερό άκρο. Μέχρις ότου να τακτοποιηθεί ο κόµπος µόνιµα και σταθερά πάνω στο σύρµα του στριφταριού. Το απότοµο τράβηγµα εξασφαλίζει ότι δε θα κατσαρώσει η πετονιά καθώς ο κόµπος σύρεται πάνω στο σταθερό άκρο.
Συµπεράσµατα
Και οι δύο τεχνικές, αν εκτελεστούν σωστά θα δώσουν καλά αποτελέσµατα. Βέβαια τα µεγαλύτερα καλαµάρια θα τα πάρετε στο καφτερό, αφού το κίνητρο (ψάρι) είναι πιο ρεαλιστικό, άρα και πιο δυνατό. Αυτό όµως στην περίοδο της αναπαραγωγής, γιατί όσο τα καλαµάρια «αδειάζουν» από γονιµότητα, γίνονται πολύ επιθετικά σε κάθε τι κινείται, προσπαθώντας να εκµεταλλευτούν κάθε πηγή τροφής που θα τα βοηθήσει να ανακτήσουν τη χαµένη τους ενέργεια και δύναµη. Όπως και να ‘χει πάντως, και οι δύο τεχνικές χωρούν στα βράδια σας και σας περιµένουν να τις χαρείτε.
Οι 7 κανόνες επιτυχίας στο ψάρεµα του καλαµαριού | ∆ηµήτρης Σολωµονίδης
Σε όλους τους τρόπους ψαρέµατος, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που αν τους τηρήσουµε, τότε το ψάρεµα µας γίνεται πιο αποδοτικό, ευχάριστο και διασκεδαστικό. Το eging λοιπόν, δε µπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες; Ας τους αναφέρουµε για να τους θυµηθούµε, µιας και η περίοδος που διανύουµε είναι από τις πιο κατάλληλες για την ενασχόλησή µας µε το ψάρεµα των καλαµαριών.
Ώρα: Σχεδιάζοντας την εξόρµησή µας, το σούρουπο (και µέχρι να σκοτεινιάσει για τα καλά), καθώς και το ξηµέρωµα, είναι κάποιες στιγµές τις οποίες δεν πρέπει να χάνουµε. Τα καλαµάρια που θα βγουν µαζεµένα αυτές τις ώρες, δύσκολα θα τα πιάσουµε όλες τις υπόλοιπες ώρες του 24ώρου.
Καιρικές συνθήκες: Η καλοσύνη και το ελαφρύ στεριανό αεράκι, θεωρούνται οι καλύτερες καιρικές συνθήκες. Η διαύγεια των νερών είναι καλό να υπάρχει, ώστε η καλαµαριέρα µας να είναι ορατή από µεγαλύτερη απόσταση, ενώ το φεγγάρι ή κάποιος φωτισµός που καταλήγει στο νερό, ευνοούν συνήθως το ψάρεµα των καλαµαριών.
Τόπος: Επιλέγουµε κάποιο µικρό κι απάγκιο κολπάκι και εκεί αναζητούµε τα καλαµάρια το σούρουπο. Αν µας ενδιαφέρει να συνεχίσουµε το ψάρεµά µας και αφού νυχτώσει για τα καλά, τότε πρέπει να µετακινούµαστε συνεχώς, γιατί τα καλαµάρια σκορπάνε κι εµείς πρέπει να τα ψάξουµε παντού.
Με καιρό: Όταν επικρατεί φουσκοθαλασσιά και θέλουµε να ασχοληθούµε µε τα καλαµάρια, αναζητούµε απάγκια σηµεία σε βράχια ή λιµάνια. Μη διστάσετε να τα ψάξετε κολλητά στη στεριά, αν εκεί είναι το πιο απάνεµο σηµείο.
Χάσιµο καλαµαριού: Το χάσιµο ενός καλαµαριού, πολλές φορές σηµαίνει και το τέλος του ψαρέµατος στο συγκεκριµένο σηµείο. Γι’ αυτό προσέχουµε να µην τα χάνουµε, χρησιµοποιώντας τον κατάλληλο εξοπλισµό και δουλεύοντας σωστά τα φρένα του µηχανισµού. Αν όµως συµβεί το «κακό», τότε µετακινούµαστε σε άλλο σηµείο.
Κινήσεις: Φροντίζουµε όλες οι κινήσεις µας στο ψάρεµά µας να είναι αρµονικές και ποτέ άγαρµπες και νευρικές. Όταν πιαστεί το καλαµάρι, το φέρνουµε οµαλά προς το µέρος µας και φροντίζουµε να το αποχιάσουµε – γαντζώσουµε (αν είναι µεγάλο) ή να το οδηγήσουµε σε οµαλό και χαµηλό σηµείο για να το ξενερίσουµε.
Κατάλληλος εξοπλισµός: Ο κατάλληλος, εξειδικευµένος εξοπλισµός, κάνει το ψάρεµά µας πιο εύκολο, ξεκούραστο κι ευχάριστο, ενώ το καλαµάρι που θα πιαστεί, δύσκολα θα ξαγκιστρωθεί. Έτσι, προτιµούµε τα ακριβά, καλά κι επώνυµα εργαλεία, παρά τα φθηνά, αµφιβόλου ποιότητας κι άγνωστης προέλευσης.
Καλαµάρια µε καθετή σε µικρά, µεσαία & µεγάλα βάθη
Από τις αρχές του φθινοπώρου, τα καλαµάρια αρχίζουν να κάνουν αισθητή και έντονη την παρουσία τους, σε όλους µας και σε όλα τα βάθη. Ακολουθεί ένα δυναµικό ανέβασµα στη ρηχή, παράκτια ζώνη περί τα τέλη Οκτώβρη µε αρχές Γενάρη και στη συνέχεια αρχίζουν να αποµακρύνονται και πάλι προς τα βαθιά. Ο ψαράς έχει στη διάθεσή του ένα µεγάλο χρονικό διάστηµα έξη περίπου µηνών (Σεπτέµβριος –Φεβρουάριος), για να ασχοληθεί µε το ψάρεµά τους.
Στο διάστηµα αυτό, αναθεωρεί και προσαρµόζει τις τεχνικές του ανάλογα µε τις συνήθειές τους. Και τους υπόλοιπους όµως µήνες υπάρχουν καλαµάρια και ας µην είναι σε αφθονία. Έτσι, αν θέλει κάποιος µπορεί να ασχοληθεί µαζί τους, έχοντας υπόψη του ότι θα πάρει µεν ελάχιστα κοµµάτια, αρκετά δε για να χρησιµοποιηθούν ως δόλωµα στη συρτή ή τις µεγάλες ζόκες. Οι τρόποι ψαρέµατος των καλαµαριών πολλοί και ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή.
Με συρτή, καθετή, µε νωπό ή τεχνητό δόλωµα (καλαµαριέρες) αλλά και διάφορες αυτοσχέδιες πατέντες, ο καλαµαροψαράς προσπαθεί να εντοπίσει και να δελεάσει τα καλαµάρια, ώστε να τα ανεβάσει µε σιγουριά πάνω στο σκάφος του. Ο κάθε τρόπος έχει τις δικές του, συγκεκριµένες εφαρµογές και τα δικά του, ξεχωριστά πλεονεκτήµατα, που τον κάνουν διαφέρει σηµαντικά και σε κάποια σηµεία να υπερτερεί ή να υστερεί έναντι των υπολοίπων.
Εµείς, θέλοντας να βοηθήσουµε όσο γίνεται περισσότερο τον Έλληνα ψαρά, θα κάνουµε µια εκτενή αναφορά στην ευρύτερα γνωστή και καθολικά παραδεκτή τεχνική ψαρέµατος καλαµαριών από βάρκα, η οποία δεν είναι άλλη από την καθετή.
Εξοπλισµός
Θα χρειαστούµε ένα καλάµι καθετής ή spinning µήκους 2,40 τουλάχιστον µέτρα. Όσο πιο µακρύ είναι, τόσο πιο εύκολα µπορούµε στη συνέχεια να προσθέσουµε καλαµαριέρες στην αρµατωσιά µας. Το c.w του πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 gr,. για να έχουµε την ευχέρεια να τοποθετούµε εκτός των τεχνητών και ένα βαρίδι αρκετών γραµµαρίων.
Το καλάµι αυτό θα συνοδεύεται από µηχανισµό, όχι απαραίτητα µεγάλο αλλά σίγουρα πολύ δυνατό, ώστε να µη ζορίζεται να ανεβάσει δυο ή και τρία καλαµάρια, όταν αυτά πιαστούν ταυτόχρονα. Ο µηχανισµός µπορεί να γεµίσει µε νήµα ή πετονιά, αλλά θα προτιµήσουµε το νήµα µε διάµετρο 0,12-0,14 χιλιοστά, εξασφαλίζοντας γρήγορη κάθοδο στο νερό, µηδενική αντίσταση στα ρεύµατα, χειρισµό µικρότερων µολυβιών, καλύτερη αίσθηση στο «άρπαγµα» του δολώµατός µας από τα κεφαλόποδα, ευκολότερη, ασφαλέστερη και πιο ξεκούραστη ανάκτηση.
Σαν συµπληρωµατικός εξοπλισµός, θα χρειαστούν καλαµαριέρες διαφόρων τύπων και χρωµάτων, ένα βαρίδι και µια αρµατωσιά (προτάσεις για την κατασκευή της θα δούµε στη συνέχεια). Ένα µικρό βουρτσάκι για το καθάρισµα των δολωµάτων µας από τα µελάνια και τέλος ένα πανάκι, θα συµπληρώσουν τα απαραίτητα εφόδιά µας.
Αρµατωσιά καθετής µε 4 καλαµαριέρες.
Ψάρεµα
Το ψάρεµα των καλαµαριών µε την τεχνική της καθετής, µπορεί να πραγµατοποιηθεί τόσο νύκτα όσο και µέρα. Η διαφορά είναι ότι τη νύκτα θα πάµε σε ρηχά νερά που το βάθος δεν ξεπερνά τα 20 µέτρα, ενώ τη µέρα σε νερά βαθιά, δηλαδή στα 50 ή και περισσότερα µέτρα. Τη νύκτα θα τοποθετήσουµε στην αρµατωσιά µικρότερο µολύβι και ευµεγέθεις καλαµαριέρες, ενώ τη µέρα µεγαλύτερο µολύβι -αφού ψαρεύουµε σε βαθύτερα νερά και θέλουµε να κατεβαίνει γρήγορα- και µικρότερες σε µέγεθος καλαµαριέρες.
Η γνώση των τόπων που συχνάζουν καλαµάρια είναι ιδιαίτερα χρήσιµη. Αν δε γνωρίζουµε κάποιον, τότε το βυθόµετρο θα µας οδηγήσει σε αυτούς, όπως επίσης και η συγκέντρωση πολλών σκαφών στην περιοχή. Όταν µαζεύονται πολλοί ψαράδες σε ένα σηµείο, υποδηλώνεται η ύπαρξη καλού τόπου. Εκεί λοιπόν θα διαλέξουµε να δοκιµάσουµε και εµείς, πάντα σε απόσταση ασφαλείας από τις υπόλοιπες βάρκες, ώστε να µην φανούµε παρείσακτοι και ενοχλητικοί.
Το σούρουπο και το ξηµέρωµα είναι οι ώρες εκείνες που δεν πρέπει µε τίποτα να χάσουµε. Οποιαδήποτε εξόρµησή µας θα κοιτάµε να περιλαµβάνει το σούρουπο ή το ξηµέρωµα, ώστε να αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας. Για να σας τονίσουµε τη σηµασία των ωρών αυτών, θα σας δώσουµε ένα χαρακτηριστικό παράδειγµα: όσα καλαµάρια πιαστούν το µισάωρο που σουρουπώνει και το µισάωρο που ξηµερώνει, δεν πιάνονται τις υπόλοιπες 23 ώρες ψαρέµατος.
Αφού έχουµε λοιπόν αποφασίσει τον τόπο ψαρέµατος, µε το βυθόµετρο ανοικτό και κινούµενοι αργά, παρατηρούµε το βυθό. Όπου δούµε κίνηση από µικρόψαρα ή καλαµάρια (εφόσον έχουµε την άνεση να τα ξεχωρίζουµε στην οθόνη), σταµατάµε το σκάφος και φουντάρουµε την αρµατωσιά µας. Αν οι καλαµαριέρες µας είναι βυθιζόµενες ανεβοκατεβάζουµε λίγο την αρµατωσιά µας για να την εντοπίσουν και να προσελκυστούν τα καλαµάρια. Στην περίπτωση που εµπιστευόµαστε τις επιπλέουσες, αρκεί το κατέβασµά τους στο βυθό. Με το που θα έρθει το καλαµάρι και αρπάξει τα τεχνητά µας, θα το καταλάβουµε από το λύγισµα του καλαµιού.
Τότε, θα µαζέψουµε το νήµα στο µηχανισµό µας και το κεφαλόποδο θα έλθει στην επιφάνεια. Να θυµάστε ότι οι καλαµαριέρες δεν έχουν αγκίστρια αλλά βελόνες και αυτό σηµαίνει ότι αν πιαστεί κάτι, εύκολα µπορεί να απελευθερωθεί αν δε διατηρήσουµε σταθερή την επαφή µας µαζί του. Για αυτό τυλίγουµε µε τον ίδιο ρυθµό και όχι µε απότοµες αυξοµειώσεις. Όταν το καλαµάρι έρθει στην επιφάνεια, ξενερίζουµε λίγο το κεφάλι του για να αδειάσει το νερό που έχει µέσα στο σώµα του και στη συνέχεια, καθώς είναι σαφώς ελαφρύτερο το ανεβάζουµε στο σκάφος µας.
Σε περίπτωση που δεν πάρουµε στο βυθό καλαµάρια, µπορούµε να ανεβάσουµε την αρµατωσιά µας πιο ψηλά ή να αναζητήσουµε τα καλαµάρια λίγο πιο πέρα, σε ένα άλλο σηµείο. Όσο είναι σκοτάδι αναζητούµε τα καλαµάρια σε ρηχά σηµεία, ενώ όσο φωτίζει σε βαθιά. Έτσι, αν πάµε για απογευµατινό ψάρεµα, θα ξεκινήσουµε την αναζήτηση µας από τα βαθιά και όσο περνά η ώρα θα ρηχαίνουµε. Αντίθετα στο πρωινό ψάρεµα θα ξεκινάµε νύκτα από τα ρηχά και όσο ξηµερώνει και το φως αυξάνεται θα αποµακρυνόµαστε προς τα βαθιά.
Πλεονεκτήµατα καθετής
• Το ψάρεµα των καλαµαριών µε καθετή συγκεντρώνει αρκετά πλεονεκτήµατα σε σχέση µε τους υπόλοιπες γνωστές µεθόδους.
• Ο ψαράς µπορεί να πιάσει πολλά καλαµάρια συγχρόνως, αφού στην αρµατωσιά µας τοποθετούµε όσες καλαµαριέρες επιθυµούµε.
• Η συγκεκριµένη τεχνική αποδίδει καλύτερα σε κοπαδιαστά καλαµάρια, αφού τα πολλά δολώµατα υπερτερούν εντυπωσιακά έναντι του ενός, συλλαµβάνοντας καλαµάρια ανάλογα του αριθµού τους.
• Ο γνώστης των τόπων αλλά και του βυθοµέτρου πηγαίνει στο καλό σηµείο και ρίχνει την αρµατωσιά του εκεί που πρέπει, µε σχεδόν σίγουρα αποτελέσµατα.
• ∆ε δυσκολευόµαστε να ψαρέψουµε σε µεγάλα βάθη, οπότε είναι ο καταλληλότερος τρόπος για ηµερήσια ψαρέµατα και για ψαρέµατα εκτός σεζόν (Σεπτεµβρίου-Φεβρουαρίου), όταν δηλαδή τα καλαµάρια είναι στα βαθιά.
• Μπορούν σε ένα σκάφος να ψαρέψουν πολλά άτοµα µαζί χωρίς ιδιαίτερο πρόβληµα.
• ∆εν έχει δυσκολίες. Ακόµη και ο αρχάριος στο ψάρεµα των καλαµαριών µπορεί να ψαρέψει µε άνεση και να έχει επιτυχίες.
Μειονεκτήµατα καθετής
Τα µειονεκτήµατα της τεχνικής είναι ελάχιστα συγκρινόµενα µε τα προφανή, πολυάριθµα πλεονεκτήµατά της. Βασικό µειονέκτηµα ότι ψαρεύουµε στάσιµοι και δε µπορούµε να ψάξουµε µεγάλη περιοχή, καθώς επίσης και το γεγονός ότι δεν µπορούµε να ψαρέψουµε εύκολα σε πολύ ρηχά νερά, όπου το βάθος δεν ξεπερνά τα πέντε µέτρα.
Πότε χρησιµοποιούµε αρµατωσιά µε παράµαλλα και πότε χωρίς
Το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας έχει στόχο και σκοπό να σας δίνει όσες περισσότερες πληροφορίες µπορεί, ώστε να έχετε τη δυνατότητα να τις εφαρµόζεται στα δικά σας προσωπικά ψαρέµατα και να γίνονται πιο εύκολα, ξεκούραστα και αποδοτικά. Μοιραζόµαστε µαζί σας τα µυστικά µας, γιατί νιώθουµε ότι όλοι µαζί αποτελούµε µια µεγάλη παρέα, αυτή του σύγχρονου Έλληνα ψαρά.
Οι µικρές λεπτοµέρειες -που όµως έχουν µεγάλη σηµασία και προφανή χρησιµότητα-, δεν προσπερνιούνται αλλά τονίζονται αναλυτικά και µε έµφαση, γιατί αυτές κάνουν τη διαφορά στα ψαρέµατά µας. Μία από αυτές τις λεπτοµέρειες θα αναφέρουµε κι εδώ. Στο εµπόριο κυκλοφορούν πολλών ειδών καλαµαριέρες, τόσο σε σχήµατα και χρωµατισµούς, όσο και σε υλικά κατασκευής -συνηθισµένα ή απίστευτα εξελιγµένα-. Όλες όµως έχουν ένα βασικό γνώρισµα όταν πέσουν στο νερό. Ανάλογα µε τη συµπεριφορά τους όταν ακουµπήσουν στο νερό, δηλαδή αν βυθίζονται ή επιπλέουν, αναφέρονται ως βυθιζόµενες (sinking) ή επιπλέουσες (floating). Αυτό είναι ένα γνώρισµα που αναγράφεται και πάνω στη συσκευασία τους.
Τεχνητά ιδίου είδους
Ο ψαράς καλό είναι να τοποθετεί στην αρµατωσιά του µόνο ένα είδος (sinking ή floating) και όχι ανάµικτα τεχνητά, γιατί το κάθε είδος λειτουργεί διαφορετικά στο νερό. Αν το σύνολο λοιπόν δε φαίνεται αρµονικό, τα καλαµάρια δεν αρπάζουν τις καλαµαριέρες µας. Τεχνητά όµως του ιδίου είδους συνεργάζονται και συµπεριφέρονται ως ένα σύνολο που λειτουργεί αρµονικά και µοιάζουν σα µικρό κοπαδάκι ψαριών κινούµενο στον ίδιο ρυθµό. Όσοι έχετε σκοπό να χρησιµοποιήσετε στο ψάρεµά σας βυθιζόµενα τεχνητά, η αρµατωσιά χωρίς παράµαλλα σας ταιριάζει καλύτερα.
Αν πάλι σκέπτεστε να χρησιµοποιήσετε επιπλέουσες καλαµαριέρες, προτιµείστε την αρµατωσιά µε τα παράµαλλα, γιατί είναι η πλέον κατάλληλη. Μάλιστα η αρµατωσιά µε τα παράµαλλα, µπορεί να ψαρέψει µόνη της, χωρίς κανένα κούνηµα, όπως δηλαδή εκτελείται το ψάρεµα της καθετής για ψάρια, αφού οι καλαµαριέρες επιπλέουν και κινούνται «µόνες» τους στο νερό. Αντίθετα η αρµατωσιά χωρίς παράµαλλα απαιτεί ένα συνεχές µικρό κούνηµα των –βυθιζόµενων- τεχνητών για να ανεβοκατεβαίνουν και να δίνουν στα καλαµάρια την αίσθηση αγέλης από µικρόψαρα.
Αρματωσιά
Η αρµατωσιά που θα κατασκευάσουµε θα πρέπει να µπορεί να δέχεται τρεις ή περισσότερες καλαµαριέρες. Οι βασικοί της τύποι είναι δύο. Με παράµαλλα ή χωρίς παράµαλλα, συνδέοντας δηλαδή τα δολώµατά µας απευθείας πάνω στη µάνα.
Με παράµαλλα: Κατασκευάζουμε µικρά παράµαλλα, µε µήκος γύρω στα 10 εκατοστά, από πετονιά διαµέτρου 0,28-0,30 χιλιοστών. Το κάθε παράµαλλο θα έχει στην άκρη µια µικρή παραµάνα, για την εύκολη προσαρµογή και αφαίρεση του τεχνητού. Το άλλο άκρο του παράµαλλου δένεται πάνω στη µάνα της αρµατωσιάς, µε τη βοήθεια -συνήθως- µιας διάφανης χάντρας σύνδεσης.
Το πάχος της µάνας της αρµατωσιάς («παραµαµάς») θα είναι 0,30-0,35 χιλιοστά. Μεταξύ δύο διαδοχικών χαντρών σύνδεσης µεσολαβεί απόσταση γύρω στα 30 εκατοστά, ώστε να µη µπερδεύονται οι καλαµαριέρες µεταξύ τους στο κατέβασµα ή το ανέβασµα από το βυθό.
Στο ένα άκρο της παραµαµάς, σε αυτό δηλαδή που συνδέεται µε το νήµα του µηχανισµού θα κάνουµε µια µικρή θηλιά, για να µπορεί η αρµατωσιά να περνιέται και να ξεπερνιέται εύκολα στη µόνιµα δεµένη στο νήµα στριφταροπαραπάνα.
Στο κάτω µέρος της παραµαµάς δένουµε ένα στριφταράκι και στο άλλο άκρο του στριφταριού προσαρµόζουµε µια λεπτότερη πετονιά µήκους περίπου 40 εκατοστών.
Τελειώνουµε µε µια µικρή παραµάνα, δεµένη στη λεπτή πετονιά, όπου και θα στερεώνεται το βαρίδι µας. Η λεπτότερη πετονιά στο ακραίο τµήµα της αρµατωσιάς µας, έχει καθαρά προστατευτικό ρόλο: αν σκαλώσει το βαρίδι µας στο βυθό, κόβεται εύκολα και χάνουµε απλά ένα βαρίδι, όχι τα πολύτιµα τεχνητά µας.
Το ολικό µήκος της αρµατωσιάς, δηλαδή η απόσταση από τη θηλιά επάνω, ως το βαρίδι κάτω, δεν πρέπει να ξεπερνά το µήκος του καλαµιού µας.
Για παράδειγµα σε ένα καλάµι µήκους 2,40 µέτρων, το µήκος της αρµατωσιάς µας µπορεί να είναι 2 µέτρα ή λιγότερο. Αυτό για να µπορούµε να ανεβάζουµε την αρµατωσιά στο σκάφος µας άνετα, χωρίς να βρίσκει κάποιο τµήµα της πάνω στην κουπαστή.
Χωρίς παράµαλλα: Η διαφορά αυτής της αρµατωσιάς σε σχέση µε την προηγούµενη, είναι ότι στη θέση των χαντρών σύνδεσης δένουµε µικρές παραµάνες και σε αυτές προσαρµόζονται τα τεχνητά. Η υπόλοιπη κατασκευή είναι ίδια.
Τι να προσέξουµε
• Όταν ψαρεύουµε µεγάλα καλαµάρια, καλό είναι να ελέγξουµε τη σκληρότητα των ακίδων στα τεχνητά µας. Αν δούµε ότι ανοίγουν εύκολα, τότε δεν κάνουν για το ψάρεµά µας και χρήζουν αντικατάστασης µε άλλες σκληρότερες.
• Στα νυκτερινά ψαρέµατα, το φώτισµα των τεχνητών µας µπορεί να κάνει τη διαφορά. Για αυτό µην ξεχνάτε που και που να φωτίζετε τις καλαµαριέρες σας µε ένα φακουδάκι ή για πιο µακρυχρόνια και εντονότερα αποτελέσµατα, µε µια φλασιά από τη φωτογραφική σας µηχανή.
Με κρύο καιρό
• Όταν ο καιρός είναι κρύος τα καλαµάρια πλησιάζουν πολύ γιαλό. Ακόµη και σε βάθη µικρότερα από πέντε µέτρα, είναι πιθανό να πάρουµε πολλά και µεγάλα καλαµάρια.
• Μπορεί οι καλαµαριέρες να µας εξυπηρετούν στο ψάρεµά µας, όµως κάποιες φορές παύουν να λειτουργούν αποτελεσµατικά. Αυτό συμβαίνει όταν τα καλαµάρια είναι µίζερα ή έχουν πονηρέψει από αστοχίες και ξεκαρφώµατα. Αν τις αλλάξουµε µε συρµάτινες και δολώσουµε νωπό ψάρι (καυτερά) θα δούµε αµέσως διαφορά.
• Με το ξηµέρωµα, τα καλαµάρια αποµακρύνονται στα βαθιά. Η αναζήτησή τους θα γίνει µε το βυθόµετρο και δεν είναι πάντα αναγκαίο να τα εντοπίσουµε επακριβώς. Η ένδειξη ύπαρξης µικρόψαρων είναι αρκετή για να επιχειρήσουµε το κατέβασµα της αρµατωσιάς µας.
• Έχει παρατηρηθεί ότι το βράδυ ψαρεύουν καλύτερα οι µεγάλες και σκληρές καλαµαριέρες, ενώ τη µέρα οι µικρές σιλικονούχες.
Ενισχυτικά οσμής
• Υπάρχουν στο εµπόριο διάφορα έλαια και υγρά µε οσµές, που µπορούν να εµποτιστούν τα τεχνητά µας και να κάνουν τη διαφορά, όταν τα καλαµάρια είναι ιδιαίτερα δύστροπα.
• Από τις καλαµαριέρες προτιµούµε τις τύπου «γουρουνάκι». Τις άλλες µε το βαρίδι στο κάτω µέρος, τις γαριδούλες, τις αφήνουµε για τα ψαρέµατα από την ακτή ή για ψαρέµατα καλαµαριών µε συρτή.
• ∆εν θα πρέπει να αµελούµε το καθάρισµα των τεχνητών µας, από µελάνια και κάθε είδους υπόλειµµα που αφήνουν τα καλαµάρια (βλέννη, βεντούζες, σάρκα από τα πλοκάµια τους). Τα υπολείµµατα αλλοιώνουν την υφή των υφασµάτων, στρεβλώνουν τη φυσικότητα των χρωµάτων τους και καταστρέφουν ακόµα και τα µεταλλικά των τεχνητών, λειτουργώντας αποτρεπτικά στα κυνηγετικά ένστικτα των καλαµαριών.
Επιβάλλεται λοιπόν το καθάρισµα µε ένα βουρτσάκι (πχ. µια οδοντόβουρτσα) στα δύσκολα σηµεία όπως οι βελόνες και στη συνέχεια πέρασµα µε ένα υγρό πανάκι στο σώµα του τεχνητού, τις χάντρες σύνδεσης του παράµαλλου και την πετονιά µας.
Όταν δεν τρώνε
• Όταν τα καλαµάρια έχουν όρεξη, ότι καλαµαριέρα και αν ρίξεις στο νερό θα την αρπάξουν αµέσως. Το πρόβληµα είναι τι γίνεται όταν τρώνε ανόρεκτα ή απέχουν εντελώς. Εκεί, πρέπει να επιστρατεύσουµε όσα από τα τεχνητά µας έχουν δοκιµαστεί πάµπολλες φορές. Αυτά που έχουν δώσει τα καλύτερα αποτελέσµατα.
• Αξίζει να πληρώσουµε λίγο παραπάνω προκειµένου να έχουµε στα εργαλεία µας µια σειρά από ακριβές, επώνυµες, εξοντωτικά τεσταρισµένες καλαµαριέρες και όχι µόνο φθηνά, αγνώστου προέλευσης και αµφίβολης αξίας τεχνητά. Και να είστε σίγουροι ότι τα καλαµάρια που θα κολλήσουν πάνω στις βελόνες τους, θα είναι και περισσότερα και πιο σίγουρα πιασµένα.
Καλαµάρια µε καρούλι από βάρκα | Αντώνης Ιωνάς
Πολλοί φίλοι δεν βολεύονται το καλάµι στο ψάρεµα των καλαµαριών από το σκάφος. Προτιµούν τον πιο παραδοσιακό τρόπο που είναι αυτός µε το κλασικό καρούλι και µε πετονιά. Αυτός ο τρόπος έχει κάποια µειονεκτήµατα αλλά σε κάποιες περιπτώσεις θα µας αποδώσει τα µέγιστα.
Η αρµατωσιά µε τις καλαµαριέρες δεν αλλάζει σε σχέση µε αυτήν του καλαµιού, αυτό που αλλάζει εδώ είναι ότι το καρούλι µας το γεµίζουµε µε πετονιά. Μία 50άρα είναι ίσως το καλύτερο νούµερο για να µην φεύγουµε µακριά από το σκάφος µε τα ρέµατα αλλά και να µη µας κόβει τα χέρια στο ανέβασµα και αυτό που προτείνουµε είναι να έχετε ένα µεγάλο ευρύχωρο καρούλι µε λάστιχο στην περιφέρεια του για να µπορούµε να καρφώνουµε πάνω τις καλαµαριέρες.
Το βαρίδι που θα χρησιµοποιήσουµε εδώ είναι σίγουρα µεγαλύτερο από αυτό που θα βάλουµε στο καλάµι και ανάλογο µε το βάθος που θα ψαρέψουµε. Η τεχνική αυτή µειονεκτεί στην αρχή της εποχής του ψαρέµατος των καλαµαριών, όταν δηλαδή τα βρίσκουµε αρκετά βαθιά. Εκεί δυσκολευόµαστε και στο να τα καταλαβαίνουµε εύκολα και στο να τα ανεβάζουµε από τα 60-80 µέτρα. Όµως όταν τα νερά αρχίζουν και κρυώνουν και βρίσκουµε τα καλαµάρια σε λίγα µέτρα νερό, τότε ίσως κάνουµε τη δουλειά πιο εύκολα και από το καλάµι.
Αυτό που θέλω να προσέξετε είναι να µην µπλέξουν οι καλαµαριέρες στο µάτσο πετονιάς που έχουµε µαζέψει στα πόδια µας, θα µας το µπλέξουν και θα χάσουµε πολύτιµο χρόνο.
Καθαρή καλαµαριέρα- το µυστικό της επιτυχίας | ∆ηµήτρης Σολωμονίδης
Ένα από τα ψαρέµατα που αυτήν την εποχή είναι στις «δόξες» του, είναι αυτό των καλαµαριών. Ρηχά το βράδυ και το ξηµέρωµα και λίγο βαθύτερα τις υπόλοιπες ώρες της ηµέρας, θα τα συναντήσουµε σχετικά εύκολα και µε την καθετή ή τη συρτή θα προσπαθήσουµε να τα δελεάσουµε να αρπάξουν τις καλαµαριέρες µας.
Κατασκευή αρµατωσιάς, επιλογή καλαµαριέρας, γνώση βυθοµέτρου κι εύρεση τόπου, είναι κάποια από τα στοιχεία που θα συνεισφέρουν σε µία ικανοποιητική σοδειά. Αρκούν όµως αυτά, ή υπάρχει και κάτι ακόµη που πρέπει να προσέξουµε όλοι εµείς που ασχολούµαστε µε το τόσο ενδιαφέρον και συναρπαστικό ψάρεµα των καλαµαριών; Αρκετές φορές στα καλαµαροψαρέµατά µας θα διαπιστώσουµε ότι οι πρώτες ριξιές είναι αποδοτικές, ενώ οι επόµενες φτωχές.
Άλλες πάλι φορές, ενώ βρισκόµαστε µε παρέα στο σκάφος και στην αρχή όλοι βγάζουµε, στη συνέχεια κάποιοι σταµατάµε απότοµα να πιάνουµε, αλλά υπάρχει ο ψαράς που συνεχίζει ακόµη να φέρνει καλαµάρια µε τον ίδιο ρυθµό. Τι συµβαίνει; Είναι κάτι το τυχαίο ή υπάρχει εξήγηση;
Η τύχη σίγουρα παίζει ένα πολύ µικρό ποσοστό στην επιτυχία µας. Όµως αυτό είναι τόσο µικρό, που ο ψαράς µε τις γνώσεις και τις εµπειρίες του µπορεί να το εξαλείψει. Το καθάρισµα των καλαµαρεριών στις αρµατωσιές µας, είναι κατά µεγάλο ποσοστό ευθύνη του κάθε ψαρά.
Η οδοντόβουρτσα αποτελεί αχώριστο σύντροφο στα καλαµαρο-ψαρέµατά µας αν θέλουµε αυτά να είναι αποδοτικά.
Αν δεν καθαρίζουµε τις καλαµαριέρες και την αρµατωσιά µας από τα µελάνια και τις βλέννες των καλαµαριών, τότε είναι σίγουρο πως θα διώξουµε τα υπόλοιπα καλαµάρια που υπάρχουν στην περιοχή -και που πολλές φορές τα βλέπουµε στο βυθόµετρο να απορρίπτουν τις καλαµαριέρες µας-.
Τι κάνουµε;
Πολύ απλό! Με το που βγάζουµε το κάθε καλαµάρι στο σκάφος µας, παρατηρούµε κι ελέγχουµε τις καλαµαριέρες µας. Αν τις βρούµε καθαρές, τότε τις ξαναρίχνουµε στο νερό. Αν δούµε όµως ότι έχουν πάνω τους µελάνια και βλέννες, πρέπει οπωσδήποτε να τις καθαρίσουµε. Ένα πανάκι θα βοηθήσει σε αυτό. Αν οι βρώµες είναι στις ακίδες, τότε ένα πολύ σπουδαίο εργαλείο είναι η οδοντόβουρτσα, αφού µε αυτήν θα καθαρίσουµε τις ακίδες χωρίς να τρυπηθούµε.
Όµως δεν αρκεί µόνο το καθάρισµα των δολωµάτων µας. Πολλές φορές πιάνουν βλέννες και η πετονιά, οι χάντρες σύνδεσης και τα παράµαλλά µας, οπότε πρέπει και αυτά να καθαριστούν και µόνο αφού διαπιστώσουµε ότι η αρµατωσιά µας είναι πεντακάθαρη να τη ρίξουµε στο βυθό.
Στο τελείωµα του ψαρέµατός µας κι αφού επιστρέψουµε σπίτι, ελέγχουµε προσεκτικά την αρµατωσιά και τα δολώµατά µας και κάνουµε έναν πολύ πιο προσεκτικό καθαρισµό των εργαλείων µας, θα ελέγξουµε τις ακίδες των καλαµαριέρων µας τις οποίες θα κλείσουµε αν έχουν ανοίξει και θα αντικαταστήσουµε τις καλαµαριέρες που έχουν «ταλαιπωρηθεί» ή θα κατασκευάσουµε νέα αρµατωσιά αν η πετονιά µας έχει κατσαρώσει ή φθαρεί.
Αρκετοί ψαράδες παραπονιούνται ότι οι καλαµαριέρες τους δεν αποδίδουν, παρόλο που είναι ολόιδιες µε αυτές των φίλων τους που βγάζουν καλαµάρια. Ας καθίσουν να δουν αν είναι οι καλαµαριέρες τους καθαρές, αν θέλουν πλύσιµο και καθάρισµα ή ακόµη και αντικατάσταση. Να έχουν πάντα στο νου, ότι η καλή και καθαρή καλαµαριέρα είναι το µεγάλο «µυστικό» της επιτυχίας στο ψάρεµα των καλαµαριών.
Καλαμάρια VS Θράψαλα | ∆ηµήτρης Παπαδάκος
∆ιανύουµε ίσως την καλύτερη εποχήγια ψάρεµα, η οποία είναι ταυτόχρονα µια µεταβατική περίοδος από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Αυτό σηµαίνει ότι αφήνουµε σιγά-σιγά πίσω µας κάποια ψαρέµατα και ασχολούµαστε µε άλλα. Σ’ αυτό το άρθρο θα δούµε κάποιες διαφορές που έχουν δύο από τα αγαπηµένα µας κεφαλόποδα, τα θράψαλα και καλαµάρια.
Σαν κεφαλόποδα είναι φυσικό να έχουν πολλά κοινά, έχουν όµως και πολλές διαφορές µεταξύ τους. Θεωρητικά το κάθε είδος θα το συναντήσουµε σε διαφορετικές εποχές, δηλαδή το καλαµάρι το χειµώνα και το θράψαλο το καλοκαίρι. Σε πολλές περιοχές της χώρας µας όµως µπορούµε να τα βρούµε όλο το χρόνο, φτάνει να ξέρουµε πως θα τα αναζητήσουµε.
Θράψαλα
Με τον ερχοµό του καλοκαιριού, κάνουν δειλά-δειλά την εµφάνισή τους. Αρχικά τα µικρά άτοµα του είδους, και όσο µπαίνουµε για τα καλά στο καλοκαίρι, αυξάνεται τόσο ο αριθµός τους, όσο και το µέγεθος, µε αποκορύφωση τον Αύγουστο που θα πιαστούν τα περισσότερα και τα µεγαλύτερα.
Θα τα αναζητήσουµε µε το πέσιµο του ήλιου, ως και το ξηµέρωµα. Οι τόποι που τα φιλοξενούν είναι κυρίως κοφτά, βαθιά νερά, δηλαδή βάθη 80-100 µέτρων κοντά στην ακτογραµµή. Το ψάρεµά τους θα ξεκινήσει από τα µεσόνερα, και όσο περνάει η νύχτα θα δοκιµάζουµε
Καλαμάρια
Σε πολλές περιοχές της χώρας, τα βρίσκουµε όλο το χρόνο. Σε άλλες πάλι, εξαφανίζονται τελείως τους καλοκαιρινούς µήνες. Σίγουρα όµως ο χειµώνας είναι η κατάλληλη εποχή για το ψάρεµά τους. Το καλοκαίρι τα βρίσκουµε σκόρπια και λιγοστά, µε αποτέλεσµα να αφιερώνουµε πολλές ώρες για να πιάσουµε λίγα από αυτά.
Προς το τέλος Αυγούστου µε αρχές Σεπτέµβρη, κάνουν την εµφάνισή τους σε µεγάλες οµάδες, όµως καθώς τα νερά είναι ακόµα ζεστά, θα τα αναζητήσουµε σε βαθύτερα σηµεία, δηλαδή σε βάθη από 50 µέχρι 90 µέτρα. Όσο η θερµοκρασία της θάλασσας πέφτει, τόσο αυτά θα γιαλώνουν. Κι όταν έρθει ο χειµώνας για τα καλά, τότε τα ψαρεύουµε σε όλα τα βάθη. Όπως και να ‘χει, και τα καλαµάρια αλλά και τα θράψαλα είναι εξαιρετικοί µεζέδες, τόσο για εµάς, όσο και για τα µεγάλα αρπακτικά της θάλασσας… Καλές θάλασσες!!!
Καλαµάρια µε πανσέληνο | ∆ηµήτρης Σολωμονίδης
Είναι όλες οι µέρες και οι νύχτες το ίδιο αποτελεσµατικές στα ψαρέµατά µας; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι. Αφού άλλες φορές τυχαίνει να έχουµε πλούσιες σοδειές κι άλλες εντελώς πενιχρές. Κι αν είναι έτσι, ποιες είναι οι φορές εκείνες που µπορούµε να εξορµήσουµε µε αυξηµένες πιθανότητες επιτυχίας; Ένα ερώτηµα που απασχολεί πολλούς ψαράδες, ανεξαρτήτως τεχνικής ψαρέµατος.
Η απάντηση, αν υπάρχει ξεκάθαρη, είναι αυτή που θα µας οδηγήσει να εκδράµουµε τότε που θα πιάσουµε ψάρια. Αλλες φορές πάλι θα µας κρατήσει στο λιµάνι όταν το αποτέλεσµα προβλέπεται αρνητικό. Κι αν στους υπόλοιπους τρόπους ψαρέµατος η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη, στο ψάρεµα των καλαµαριών είναι.
Αυξηµένες πιθανότητες
Υπάρχουν δεδοµένα που µας οδηγούν αν όχι στην απόλυτη, 100% ασφαλή απάντηση, τουλάχιστον σε µια πολύ ικανοποιητική. Η εξόρµησή µας έχει σίγουρα αυξηµένες πιθανότητες επιτυχίας, αν πραγµατοποιηθεί στην πανσέληνο ή τις µέρες κοντά σε αυτή (πριν και µετά).
Όπως όλοι µας γνωρίζουµε, τα καλαµάρια αρπάζουν τα δολώµατά µας την ώρα που σκοτεινιάζει και στο ξηµέρωµα. Τις υπόλοιπες ώρες, τόσο της µέρας, όσο και της νύχτας, θα πρέπει ο ψαράς να δοκιµάσει σε γνωστές, στατιστικά αποδοτικές περιοχές, σε συγκεκριµένα βάθη και µε συγκεκριµένα είδη δολωµάτων, προκειµένου να έχει κάποια ικανοποιητικά αποτελέσµατα.
Πανσέληνος
Τις ηµέρες όµως της πανσελήνου, τα πράγµατα γίνονται πολύ πιο εύκολα. Τα καλαµάρια θα συνεχίσουν να τρώνε για αρκετή ώρα µετά το σούρουπο και πολλές φορές όλο το βράδυ. Αλλες φορές µπορεί να συνεχίσουν να τρώνε ακόµα και όταν ξηµερώσει για τα καλά. Θα αρπάζουν όχι µόνο τις εξειδικευµένες καλαµαριέρες, αλλά όλα τα είδη, και θα «κολλούν» τόσο ρηχά, όσο και βαθιά. Το γιατί συµβαίνει αυτό, είναι κάτι που δε γνωρίζουµε.
Αυτό που έχουµε παρατηρήσει όµως και σας το µεταφέρουµε µε βεβαιότητα, είναι ότι σχεδόν όλες µας οι εξορµήσεις µε πανσέληνο ήταν επιτυχείς, σε αντίθεση µε τα ολοσκόταδα, όπου τα καλαµάρια «κολλούσαν» στις αρµατωσιές µας µόνο συγκεκριµένες ώρες του εικοσιτετραώρου. Τις υπόλοιπες στιγµές µπορεί να τα βλέπαµε στα βυθόµετρά µας, όµως δεν άγγιζαν µε τίποτα τις καλαµαριέρες µας.
Βρισκόµαστε σε µια εποχή που τα καλαµάρια έχουν γεµίσει τις ακτογραµµές µας, αλλά οι επαγγελµατικές και οικογενειακές µας υποχρεώσεις έχουν περιορίσει σηµαντικά τις εξορµήσεις µας. Ας φροντίσουµε λοιπόν να προγραµµατιστούν οι λιγοστές αυτές εξορµήσεις τις ηµέρες κοντά στην πανσέληνο, ώστε να µεγιστοποιήσουµε τις πιθανότητες επιτυχίας!
Συρτή για καλαµάρια | B&F
Ένα από τα πιο ευχάριστα, ξεκούραστα και αποδοτικά ψαρέµατα, είναι η συρτή για καλαµάρια. Την εποχή που τα καλαµάρια έχουν πλησιάσει την ακτογραµµή και µπορούµε να τα βρούµε στα πολύ ρηχά, είναι ο κατάλληλος καιρός για να τα αναζητήσουµε µε τη συρτή, µε το που σκοτεινιάζει.
Εξοπλισµός
Αυτό που θα χρειαστούµε είναι µία ή περισσότερες καλαµαριέρες συρτής, αυτές που διαθέτουν γλώσσα µπροστά όπως τα τεχνητά ψαράκια, ένα καλάµι µε µηχανισµό και πετονιά, ή κάποια µέτρα πετονιά τυλιγµένη σε φελλό ή καρούλι για τους αθεράπευτα παραδοσιακούς.
Αν και το ψάρεµά µας µπορεί να πραγµατοποιηθεί και µε καλάµι αλλά και στο χέρι, για όσους επιθυµείτε να ξεκινήσετε και να δοκιµάσετε αυτήν την τεχνική, θα σας προτείναµε το καλάµι. Το ψάρεµα µε τη βοήθειά του γίνεται πιο διασκεδαστικό και περισσότερο αποδοτικό. Το χάσιµο των καλαµαριών µειώνεται στο ελάχιστο, αφού τόσο τα φρένα του µηχανισµού, όσο και η ευλυγισία του καλαµιού, διορθώνουν λάθος κινήσεις του ψαρά, απορροφούν κεφάλια και µας επιτρέπουν να χρησιµοποιήσουµε πιο λεπτά εργαλεία.
Επίσης µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε νήµα στο µηχανισµό, ώστε να είναι αισθητό ακόµα και το παραµικρό άγγιγµα και να µπορούµε να καρφώσουµε και το πιο φιλύποπτο καλαµάρι. Για καλάµι µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε ένα οποιοδήποτε τύπου spinning µε µεγάλο c.w. ή ένα καλάµι καθετής µε ένα µικρό µηχανισµό, γεµισµένο µε λεπτό νήµα διαµέτρου 0,13 ή πετονιά διαµέτρου 0,25 χιλιοστών. Αργότερα, όταν µπούµε για τα καλά στην τεχνική αυτή, διαλέγουµε αν θα αλλάξουµε τον εξοπλισµό µας µε κάποιον που από την πείρα µας κρίνεται καλύτερος, αν δεν µας ικανοποιεί πλήρως.
Αρµάτωµα
Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε είτε µία µόνο καλαµαριέρα, είτε ακόµα και 3,4 ή περισσότερες µαζί. Αν προτιµήσουµε µία, τότε αυτή είναι τύπου συρτής µε γλώσσα, που τη δένουµε κατευθείαν πάνω στη πετονιά του µηχανισµού, ενώ αν αυτός έχει νήµα, θα µατίσουµε γύρω στα πέντε µέτρα πετονιά και στην άκρη της θα δέσουµε την καλαµαριέρα µας. Αν χρησιµοποιήσουµε περισσότερες, τότε η τελευταία θα είναι υποχρεωτικά τύπου συρτής και οι υπόλοιπες είτε συρτής, είτε απλές. Τα µικρά παραµαλλάκια είναι απαραίτητα για να έχουµε σωστή πλεύση. Στα ένθετα µπορείτε να δείτε µια προτεινόµενη αρµατωσιά και την κατασκευή της.
Ψάρεµα
Αµολάµε την αρµατωσιά µας στο νερό γύρω στα 20 µε 30 µέτρα πίσω µας και µε το σκάφος να κινείται µε ταχύτητα γύρω στα 2-3 µίλια, ακολουθούµε την ακτογραµµή κατά µήκος της, σε βάθη το πολύ µέχρι 10 µέτρα. Αν γνωρίζουµε καλά τη µορφολογία της ακτογραµµής, µπορούµε να σύρουµε σε βάθη ακόµη και 4-5 µέτρων. Προσοχή όµως να µη βρει το σκάφος µας κάτω ή σκαλώσουµε την αρµατωσιά µας. Όσο ρηχότερα βρεθούµε, τόσο αυξάνουµε τις πιθανότητες επιτυχίας, µε την απαραίτητη όπως είπαµε προσοχή για την αποφυγή απρόοπτων καταστάσεων.
Ψαρεύουµε πάντα µε το που πέφτει ο ήλιος και προτιµούµε νύχτες µε φεγγάρι και µάλιστα µεγάλο. Πέρα από το ότι έχουµε καλύτερη ορατότητα και µπορούµε να τραβήξουµε κοντά στην ακτογραµµή µε µεγαλύτερη ακρίβεια, είναι παρατηρηµένο ότι τα καλαµάρια αρπάζουν καλύτερα τις καλαµαριέρες µας. Μάλιστα, το συγκεκριµένο ψάρεµα µπορεί να πραγµατοποιείται µε ικανοποιητικά αποτελέσµατα, όσο διαρκεί το φως του φεγγαριού. Όταν κρυφτεί, τα καλαµάρια σταµατούν να αρπάζουν το ίδιο καλά τις καλαµαριέρες µας, ενώ η πλεύση στα ρηχά γίνεται αρκετά επικίνδυνη, λόγω του σκότους.
Την ώρα που σουρουπώνει, επειδή τα καλαµάρια γιαλώνουν οµαδικά, µπορούµε να έχουµε πολλαπλές, ταυτόχρονες συλλήψεις. Αργότερα, σκορπίζουν σε όλη την ακτογραµµή και τα βρίσκουµε διάσπαρτα παντού και σπάνια συγκεντρωµένα. Με το που διαπιστώσουµε ότι έχει «κολλήσει» κάποιο καλαµάρι στις καλαµαριέρες µας, το φέρνουµε προς το σκάφος µας µε αργές και σταθερές κινήσεις. Το «κόλληµα» αυτό το καταλαβαίνουµε από την απότοµη αύξηση του βάρους της αρµατωσιάς µας. Αν ψαρεύουµε µε το καλάµι στην καλαµοθήκη, µπορούµε να το καταλάβουµε από το ξετύλιγµα των φρένων του µηχανισµού.
Προσεκτικοί χειρισμοί
Ποτέ δεν τυλίγουµε γοργά και απότοµα, για να µην σχιστούν τα πλοκάµια του. Τα φρένα έχουν ρυθµιστεί έτσι ώστε ο µηχανισµός να ξετυλίγει πετονιά, αν αισθανθεί παραπάνω βάρος από αυτό που πιστεύουµε ότι είναι επικίνδυνο. Μάλιστα, όταν το καλαµάρι έρθει δίπλα στο σκάφος µας, το σιγουρεύουµε µε µια απόχη που έχουµε εύκαιρη δίπλα µας. Αν ψαρεύουµε µε δυο αρµατωσιές, µόνοι µας ή µε δεύτερο ψαρά στο σκάφος, τυχαίνει αρκετές φορές να πιαστούν συγχρόνως καλαµάρια και στις δυο. Εκεί χρειάζεται λίγο παραπάνω προσοχή για να µη µπερδέψουµε τις αρµατωσιές µεταξύ τους. Το ταξίδεµα του σκάφους είναι σε ευθεία γραµµή και φροντίζουµε να χαµηλώσουµε τις στροφές της µηχανής στο ελάχιστο.
Κατασκευή αρµατωσιάς συρτής
Υλικά
•Τέσσερις καλαµαριέρες (η µία υποχρεωτικά µε γλώσσα, οι άλλες µπορεί να διαθέτουν γλώσσα ή να είναι απλές τύπου γαρίδας),
•Τρεις χάντρες σύνδεσης
•Τέσσερις παραµανίτσες
•Πετονιά, περίπου τρία µέτρα, διαµέτρου 0,30 χιλιοστών
•Πετονιά, δυο µέτρα 0,25 χιλιοστών.
Αρµάτωµα
1ο Βήµα: Στη χοντρή πετονιά (0,30 mm), σταθεροποιούµε τις χάντρες σύνδεσης. Ανά 60 περίπου εκατοστά από το ένα άκρο, µε τη βοήθεια κόµπων ή στόπερ.
2ο Βήµα: Κόβουµε τρία µικρά κοµµάτια από τη λεπτότερη πετονιά (0,25 χιλ.) για παράµαλλα, µε µήκος περίπου 30 εκ. και µε τη βοήθεια κόµπου στο ένα άκρο τους τα περνάµε και τα σταθεροποιούµε πάνω στις χάντρες σύνδεσης.
Στο άλλο άκρο τους δένουµε µια µικρή παραµάνα, ενώ το ίδιο κάνουµε και στο δεξί άκρο της µάνας αρµατωσιάς. Με τους κόµπους και τα δεσίµατα, τα παράµαλλά µας έχουν γίνει γύρω στα 25 εκατοστά.
3ο Βήµα: Τοποθετούµε από µια καλαµαριέρα σε κάθε παραµάνα και κάνουµε µια µικρή θηλιά στο αριστερό άκρο της µάνας αρµατωσιάς. Σε απόσταση γύρω στα 30 εκ. από τη χάντρα σύνδεσης, για να ενώσουµε την αρµατωσιά µας στο νήµα ή την πετονιά του µηχανισµού µας µε τη βοήθεια µιας στριφταροπαραµάνας.
Αρµατωσιά µε 4 καλαµαριέρες
Μια αρµατωσιά που µπορούµε να χειριστούµε άνετα και έχει τη δυνατότητα να πιάνει παραπάνω από ένα καλαµάρι, είναι αυτή που βλέπετε στο σκίτσο και αποτελείται από τέσσερις καλαµαριέρες. Η τελευταία στη σειρά θα πρέπει να είναι τύπου συρτής µε γλώσσα, ενώ οι µπροστινές είτε µε γλώσσα, είτε όχι. Σε περίπτωση που χρησιµοποιήσουµε διαφορετικού µεγέθους καλαµαριέρες συρτής, τότε η µεγαλύτερη θα µπει τελευταία.
Ένας καλός συνδυασµός είναι δυο ανόµοιες καλαµαριέρες συρτής µπρος και πίσω. Μικρή µπροστά-µεγάλη πίσω και δύο απλές καλαµαριέρες στο µέσο. Οι τρεις πρώτες καλαµαριέρες θα κρέµονται σε κάποιο παράµαλλο. Το µήκος του θα εξαρτηθεί από το ολικό µήκος της αρµατωσιάς. Καλό είναι οι καλαµαριέρες να µη συναντιούνται µεταξύ τους.
Ευελιξιά
Για παράδειγµα, αν η αρµατωσιά µας θέλουµε να έχει ένα συνολικό µήκος 210 εκατοστά (σκίτσο), τότε µπορούµε να κατασκευάσουµε τα παράµαλλά µας µε µήκος 25 εκατοστά και µεταξύ δύο διαδοχικών παράµαλλων να υπάρχει απόσταση 60 εκατοστά. Αν το µήκος της αρµατωσιάς είναι µεγαλύτερο ή µικρότερο, οι αποστάσεις αυτές προσαρµόζονται ανάλογα.
Η σύνδεση του παράµαλλου στη µάνα της αρµατωσιάς γίνεται είτε µε χάντρα σύνδεσης, είτε µε θηλιά. Το παράµαλλο έχει πάντα λίγο µικρότερη διάµετρο από τη µάνα. Για παράδειγµα χρησιµοποιούµε παράµαλλο διαµέτρου 0,25 χιλ. και µάνα 0,30.
Τι να προσέξουµε
• Το µήκος της αρµατωσιάς εξαρτάται από το µήκος του καλαµιού µας. Έτσι, φροντίζουµε να είναι πάντα είναι λίγο µικρότερη από το καλάµι µας. Για να µπορούµε να βγάλουµε το καλαµάρι εύκολα πάνω στο σκάφος µε τη βοήθειά του. Για να επιτευχθεί αυτό, τροποποιούµε τις αποστάσεις µεταξύ των χαντρών σύνδεσης.
• Προτιµούµε καλάµια µε µήκος αρκετά µεγάλο, ώστε να µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µακρύτερη αρµατωσιά. Μήκη γύρω στα 2,40 µέτρα και άνω, είναι αρκετά καλά.
• Τα καλάµια µας είναι τύπου spinning µε αρκετά µεγάλο casting weight, ή τύπου καθετής.
• Ο µηχανισµός µας επιλέγεται µικρός (πχ. 40άρης), γεµισµένος µε νήµα διαµέτρου 0,13 χιλιοστών ή πετονιά 0,30 mm.
• Με το νήµα έχουµε πιο άµεση αίσθηση του κολλήµατος του καλαµαριού, ενώ η πετονιά συγχωρεί περισσότερα λάθη µας στο βγάλσιµο του πιασµένου καλαµαριού.
Δύο «σχολές» στην αρματωσιά
• Πολλοί ψαράδες προτιµούν ανόµοια µήκη παράµαλλων, για να υπάρχει µια φυσικότητα στη συνολική αρµατωσιά. Ενώ κάποιοι άλλοι εντελώς όµοια. Για να έχει η αρµατωσιά τους συµµετρία και αρµονική συµπεριφορά µέσα στο νερό. Και οι δύο τάσεις, έχουν τη φιλοσοφία και τα επιχειρήµατά τους. Εµείς πάντως δοκιµάσαµε και µε ίσα µήκη και µε άνισα, χωρίς να δούµε κάποια αισθητή διαφορά.
• Η πρώτη καλαµαριέρα που πέφτει στο νερό είναι πά%
