Είδη ψαριών: Κυνηγώντας... κυνηγούς
Φθινόπωρο επιτέλους! Η έλευση της εποχής µπορεί να προκαλεί σε κάποιους µια σχετική µελαγχολία µιας και αφήνουν πίσω τις ξέγνοιαστες ηµέρες των διακοπών. Όµως σε εµάς τους ψαράδες δηµιουργεί αυτόµατα µια ψυχική ευφορία, ξέροντας ότι διανύουµε τους πλέον αποδοτικούς µήνες από πλευράς ψαρέµατος.
Η απόχη σίγουρα θα χρειαστεί, ειδικά όταν χρησιµοποιούµε λεπτά εργαλεία.
Οι ακτογραµµές έχουν αρχίσει να αδειάζουν από την πολυκοσµία αφήνοντάς µας ελεύθερο πεδίο δράσης. Έτσι μπορούμε να απολαύσουµε ψαρέµατα µε άνεση, να δοκιµάσουµε καινούριες τεχνικές και γενικά να πειραµατιστούµε σε οτιδήποτε µπορεί να βελτιώσει τις ψαροσύνες µας.
Στο ξεκίνηµα του φθινοπώρου κάνουν την είσοδό τους τα διάφορα κυνηγιάρικα (γοφάρια, λίτσες, τονάκια. Για το τέλος άφησα τους κυνηγούς, αφού πρόκειται για ψάρια αρκετά µαχητικά και αδηφάγα. Ψάρια που ορµούν στη λεία τους χωρίς δισταγµούς και καχυποψίες και το ψάρεµά τους σίγουρα δε θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Η αναζήτηση κυνηγών δε θα µας προκαλέσει ιδιαίτερο πονοκέφαλο, γιατί µπορούµε να τους συναντήσουµε όπου υπάρχει λιάνωµα και κοπάδια από γόνο.
Τέτοια µέρη είναι κυρίως τα λιµάνια, ή σηµεία κοντά σε λιµάνια και ακτές όπου δηµιουργούνται µικροί κόλποι και βρίσκουν καταφύγιο τα µικρόψαρα. Αυτή είναι η θεωρητική πλευρά της αναζήτησης. Υπάρχει όµως και η πρακτική πλευρά, η οποία είναι επίσης εύκολη. Το µόνο που πρέπει να κάνουµε είναι να παρατηρήσουµε αν υπάρχουν κυνήγια στον αφρό της θάλασσας. Αν όντως υπάρχουν κυνηγοί στην περιοχή, είναι σίγουρο ότι θα δούµε κοπάδια µικρόψαρων να σαλτάρουν έξω από το νερό. Ένα θέαµα που προκαλεί δέος και απερίγραπτη συγκίνηση σε όποιον το αντικρίσει.
Οι ώρες ψαρέµατος είναι και αυτές σύµµαχός µας, αφού θα περιοριστούµε στις ηµερήσιες. Γενικά, αυτά τα ψάρια ξεκινούν το κυνήγι από τη στιγµή που θα βγει ο ήλιος και συνεχίζουν µέχρι και τη δύση του. Εκπληκτικό είναι ότι στο διάστηµα αυτό δεν κάνουν καθόλου παύση, αλλά κυνηγούν µε µανία µέχρι το τελευταίο φως της ηµέρας. Οι καιρικές συνθήκες δε µας απασχολούν ιδιαίτερα, αφού όταν τα ψάρια αποφασίσουν να φάνε, δε θα διστάσουν σε καµιά περίπτωση, ανεξάρτητα από το αν έχει λιακάδα ή συννεφιά, µπουνάτσα ή κυµατισµό.
Ψαράκια µε χρωµατισµό παρόµοιο µε τα µικρόψαρα της περιοχής ή έντονα χρώµατα θα προσελκύσουν τους κυνηγούς.
Τεχνικές Ψαρέματος Πεταχτάρι
Είναι το εργαλείο που έχει συντροφέψει τους περισσοτέρους από εµάς χάρη στο λιτό εξοπλισµό και τη διακριτικότητά του στο βυθό. Στην περίπτωση που ψαρέψουµε τους κυνηγούς µε πεταχτάρι, προτιµούµε κυρίως επίπεδα σηµεία όπως τους ντόκους των λιµανιών. Έτσι, όταν τραβήξει το ψάρι, να µη σύρει την πετονιά σε κάποιο βράχο και γδαρθεί, καταλήγοντας σε απώλεια αρµατωσιάς και ψαριού.
Να επισηµάνω µόνο ότι η καρούλα πρέπει να είναι στερεωµένη καλά, ή να είναι σε θέση να ξετυλίξει εύκολα µέτρα πετονιάς, γιατί τα ψάρια αυτά τραβούν µε απίστευτη µανία. Έτσι, µπορούµε να έχουµε το πεταχτάρι µας µέσα σε ένα κουβά µε νερό. Έτσι ώστε να ξετυλίγεται εύκολα, χωρίς να µπερδεύεται ή να υπάρχει φόβος να πέσει στη θάλασσα και να χαθεί.
Casting
Και αυτή η τεχνική µπορεί να ανταπεξέλθει επάξια στο ψάρεµα των κυνηγών. Μάλιστα θα µας διευκολύνει αρκετά στη γρήγορη ανάκτηση του ψαριού. Το σύνολό µας καλάµι – µηχανισµός, δεν απαιτεί κάτι εξειδικευµένο. Ένα καλάµι µεσαίου action µε c.w. 150 gr. και ένας µηχανισµός 3000 ως 5000, κρίνονται ιδανικά.
∆ολώµατα:
Και στις δύο τεχνικές που προανέφερα, τα δολώµατα που µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε είναι διάφορα ψαροδόλια, νωπά ή ζωντανά. Αυτά µπορεί να είναι σαρδέλα, γαύρος, γόπα, και τελευταία η ζαργάνα. Η ζαργάναη είναι σαν δόλωµα-µπαλαντέρ για τους κυνηγούς, ιδιαίτερα αν τη δολώσουµε ζωντανή.
Αν τα νερά είναι καθαρά, η φιγούρα του κυνηγού εύκολα ξεχωρίζει από ψηλά όταν είµαστε σε λιµάνι ή σε κοφτά βράχια στην ακτογραµµή.
Spinning
Μια άλλη τεχνική εξίσου αποδοτική, είναι και η συρτή από την ακτή, ή αλλιώς spinning. Εδώ ο ψαράς καλείται µε τον εξοπλισµό του (καλάµι, µηχανισµός, τεχνητό δόλωµα-ψαράκι) να αντιστρέψει το ρόλο των ψαριών αυτών, και από κυνηγοί να γίνουν θηράµατα. Τα τεχνητά, µιµούνται κάποιο κυνηγηµένο ή τραυµατισµένο ψαράκι που προσπαθεί να αποφύγει το µοιραίο.
Χρησιµοποιηούµε περισσότερο δολώµατα που προσοµοιάζουν σε κάποιο αφρόψαρο όπως η σαρδέλα ή ο γαύρος, χωρίς αυτό να αποτελεί κανόνα. Γενικά, έχει παρατηρηθεί ότι τα τεχνητά µε έντονα χρώµατα έχουν αποδοτικότητα. Ιδιαίτερα σε στιγµές που οι κυνηγοί βρίσκονται σε έξαρση και ορµούν µετά µανίας σε οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα τους. Το µήκος που έχουµε διαπιστώσει ως καταλληλότερο είναι γύρω στα 11-13 εκ.
Επίσης, πρέπει να γνωρίζουµε ότι οι κυνηγοί ορµούν κυρίως στον αφρό και τα µεσόνερα. Θα πρέπει να εφοδιαστούµε µε τεχνητά που δουλεύουν σε αυτές τις ζώνες. Τέτοια τεχνητά είναι τα λεγόµενα floating ή sinking. Ιδιαίτερες επιτυχίες µπορούν να έχουν και τα raglou, τα γνωστά µας χελάκια, ειδικά όταν µοιάζουν σε κάποιο είδος γόνου. Επειδή όµως είναι αρκετά ελαφριά και θα µας δυσκολέψουν αρκετά στις µακρινές βολές, η συνδροµή µιας µποµπάρδας ή ενός buldo στην αρµατωσιά κρίνεται απαραίτητη, εκτός κι αν τους προσθέσουµε µια µολυβοκεφαλή (jig head).
Καρούλι για τους πιο παραδοσιακούς ψαράδες.
Shore jigging
Τρόπος ψαρέµατος όπου εύκολα µπορούµε να βγάλουµε αρκετά ψάρια αν πετύχουµε τα ληµέρια όπου κυνηγούν. Η καλύτερη εποχή είναι οι φθινοπωρινοί µήνες, όπου οι κυνηγοί πλησιάζουν πολύ κοντά στην ακτογραµµή για να κυνηγήσουν. Βραχώδη ακτογραµµή µε κοφτά νερά οι καλύτεροι τόποι για την αναζήτησή τους. Πλανάκια µε χρωµατισµούς παρόµοιους µε τα µικρόψαρα της περιοχής αποδίδουν καλύτερα. Αν και οι κυνηγοί όταν τους πετύχουµε στα κυνήγια τους ότι πλάνο και αν ρίξουµε εύκολα θα καταφέρουµε να πάρουµε κάποιον από αυτούς.
Με ζωντανή ζαργάνα
Η ζωντανή ζαργάνα αποτελεί το νούµερο ένα δόλωµα για τους µεγάλους κυνηγούς. Ο ψαράς που ξέρει να τη δολώνει, θα ανταµειφθεί σχεδόν πάντα µε ένα όµορφο ψάρι. Η αρµατωσιά µας αποτελείται από δυο αγκίστρια. Το ένα απαραίτητα σταθερό, ενώ το δεύτερο µπορεί να είναι σταθερό ή συρόµενο (αν δε γνωρίζουµε από πριν το µέγεθος του δολώµατός µας). Το µήκος της 60 εκατοστά έως ένα µέτρο, από πετονιά διαµέτρου 0,50 χιλιοστών, κατά προτίµηση fluorocarbon. Θα συνδεθεί στη µάνα µε τη βοήθεια ενός µικρού αλλά µεγάλης αντοχής στριφταριού. (∆είτε το σκίτσο στην επόµενη σελίδα).
Τα αγκίστρια µπορούν να είναι δεµένα κατευθείαν στην πετονιά που γεµίζει το µηχανισµό µας (ή το πεταχτάρι), η οποία θα έχει διάµετρο επίσης 0,50 mm. Το σταθερό αγκίστρι το περνάµε λίγο πίσω από το κεφάλι, σε σηµείο µη ζωτικό για να µη µας ψοφήσει το δόλωµά µας, ενώ το δεύτερο κοντά στην ουρά. Στη φωτογραφία µπορείτε να δείτε µια δολωσιά µε δύο σταθερά αγκίστρια. Μόλις δολώσουµε τη ζαργάνα στα αγκίστριά µας, την αφήνουµε στο νερό. Με τον παραπάνω τρόπο δόλωσης, αυτή έχει τη χαρακτηριστική ιδιότητα να κατευθύνεται µονάχα προς τα εµπρός, και µάλιστα να βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, προκαλώντας εύκολα και από πολύ µακριά τα ψάρια. Τις ζαργάνες µπορούµε να τις πιάσουµε εύκολα από την ακτή µε δόλωµα ζαργάνα, µπικατίνι, ή ακόµα και µε µατασίνα, αν δε θέλουµε να χρησιµοποιήσουµε κάποιο φυσικό δόλωµα.
Tip
Οι παλιοί ψαράδες έλεγαν πως αν πιάσεις ένα κυνηγό µπορείς να τον κρατήσεις πιασµένο στο νερό, ώστε να µη φύγει το κοπάδι και να γυρίζει γύρω από την ψαρεύτρα σου! Εγώ βέβαια δεν έτυχε να το δοκιµάσω, αλλά ποιος ξέρει, ίσως και να δουλεύει το σύστηµα…
