Τα Γοφάρια του Καλοκαιριού – Για τρελούς και θαρραλέους (Μέρος 1)
Να μαστε ξανά μαζί, μέσα από τις σελίδες του αγαπημένου μας περιοδικού, να συζητήσουμε για ψάρια, τεχνικές και όμορφες ακτογραμμές.
Πρώτος και καμαρωτός επιλέχθηκε ο διάσημος σαλταδόρος μας, το γοφάρι, ειδικά στα εαρινά του ψαρέματα που παρουσιάζουν κάποιες διαφοροποιήσεις σε σχέση με το χειμώνα, σε διάφορα επίπεδα.
Θα αναλυθούν, ο εξοπλισμός, τα μέρη, οι καιρικές συνθήκες, η τακτική και η συμπεριφορά μας κατά τη μάχη με τον άξιο και παλαβό θηρευτή.
Ό,τι αναφερθεί είναι η προσωπική εμπειρία μετά από πολύχρονο ψάρεμα με την τεχνική του spinning σε συγκεκριμένους τόπους της Στερεάς Ελλάδας, οπότε η προσωπική γραφή δεν αποκλείει, σε κάποιο άλλο μακρινό ψαροτόπι, τα γοφάρια να παρουσιάζουν διαφορετικές συμπεριφορές και να απαιτούν άλλα εργαλεία και τρόπους απόκτησης, στα δικά μας τουλάχιστον εργαλεία.
Εξοπλισμός
Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά, λέει η παλιά παροιμία, που στην περίπτωσή μας μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Κανείς, μα κανείς, και με οποιαδήποτε ψαρευτική τεχνική δεν μπορεί να καυχηθεί ότι δεν είχε ποτέ απώλειες στα γοφαροψαρέματα του.
Με την τεχνική του spinning, οι απώλειες θα είναι ακόμη περισσότερες από την φύση του ψαρέματος, λόγω των πολλών σάλτων του ψαριού κατά την μάχη.
Αυτός, όμως, είναι και ένας λόγος που θα μας πορώσει περισσότερο αλλά και θα μας κάνει να σχεδιάσουμε τα πάντα, ώστε εμείς να έχουμε κάνει το σωστό στο μέτρο του δυνατού.
Το καλάμι
Μιλάμε εξαρχής για καλάμια του spinning δύο τεμαχίων με συνολικό μήκος από 2,1 ως και 3 μέτρα.
Τα ενδιάμεσα μήκη επιλέγονται ως σοφή, πολυχρηστική επιλογή για όσους δεν μπορούν να ξοδεύουν μικρές περιουσίες ώστε να διαλέγουν ανά περίσταση.
Τα πιο μακριά βολεύουν σε ανοιχτές παραλίες ή και βράχους.
Τα πιο κοντά, μέσα σε δύσκολους λιμενοβραχίονες.
Και τα ενδιάμεσα, 2,4 ως 2,7, ανταποκρίνονται σωστά παντού.
Η δύναμη του καλαμιού πρέπει να είναι τουλάχιστον medium με προτιμότερη την medium – heavy.
Κάποιοι γίνεται να επιλέξουν ακόμα και heavy, αν στοχεύουν συστηματικά μεγάλα μεγέθη σε τόπους με πολλά εμπόδια.
Όσον αφορά το εύρος διαχείρισης γραμμαρίων, casting weight, τα γούστα ποικίλουν, αλλά αν θέλουμε να παίξουμε σωστά το παιχνίδι με μεγάλα τεχνητά επιφανείας, το λιγότερο είναι η κατηγορία 7-35gr.
Ακόμα πιο χρηστικά είναι τα 7-40, 14-42 ή και 15-50gr.
Όλα βέβαια είναι σχετικά για το πώς τα καλάμια διαχειρίζονται το c-w.
Πιθανότατα όμως μια ακριβούτσικη εταιρία να τηρεί ακριβώς τα αναγραφόμενα γραμμάρια ρίψης.
Πολλές από αυτές συστήνουν το βάρος που δουλεύει το καλάμι τους ανά είδος τεχνητού.
Η δράση του οφείλει να είναι γρήγορη (fast) ή πολύ γρήγορη (extra fast).
Οι λόγοι είναι ξεκάθαροι.
Η γρήγορη επαναφορά της μύτης θα δώσει την σπιρτάδα που θέλουμε στα σκληρά τεχνητά, ιδίως αυτά που κινούνται στην επιφάνεια, ενώ συγχρόνως θα καρφώσει ακαριαία το ψάρι όταν αυτό επιτεθεί στο τεχνητό μας.
Κάποιος, λοιπόν, μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι θέλουμε ένα σκληρό καλάμι.
Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή.
Ναι και όχι.
Προσωπική θέση (που μπορεί κάποτε και να αλλάξει) είναι ότι απαιτείται ένα καλάμι με ακαριαίο κάρφωμα αλλά σχετικά παραβολικό στη μάχη.
Ο λόγος είναι ότι οι απότομες επιταχύνσεις, τα σάλτα και όλες οι άλλες πονηριές που κάνει το γοφάρι για να ξεφύγει, χρειάζονται εξοπλισμό που θα συγχωρεί ανθρώπινα λάθη.
Ένα σκληρό καλάμι με περιορισμένη παραβολή πιθανότατα να μας στοιχίσει σε αμέτρητες απώλειες ψαριών.
Επιπλέον, το καλάμι που λυγίζει αρκετά θα είναι και πιο εύκολο στο απόχιασμα μες τη θάλασσα.
Μπορούμε να εξισορροπήσουμε την κατάσταση, βέβαια, με πιο χαλαρά φρένα.
Η εμπειρία δείχνει πάντα τον δρόμο!
Ο μηχανισμός
Η επιλογή του μεγέθους 4000 είναι μία μέση λύση που προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα.
Στο μηχανισμό μας θέλουμε:
- Σχετικά μικρό βάρος, αφού θα ψαρεύουμε πολλές ώρες με το καλάμι στα χέρια
- Στιβαρότητα κατασκευής: Τα υλικά θα δοκιμαστούν στα άκρα από μεγάλα ψάρια, άφθονη αρμύρα, και πιθανές άμεσες επαφές με θαλασσινό νερό.
- Γρήγορο ρυθμό ανάκτησης: Τουλάχιστον 5,7:1 ή 6,2:1, αφού είναι απαραίτητος για την σωστή πλεύση των τεχνητών επιφανείας.
- Αρκετή χωρητικότητα νήματος: Γύρω στα 100 μέτρα, τουλάχιστον, θα ξετυλίγονται από μια καλή βολή (απόσταση + μπόσικα). Αν υπολογίσουμε και τη φθορά στα πρώτα μέτρα όπου κόβουμε και αλλάζουμε συχνά παράμαλλο, τότε θα καταλάβουμε ότι θέλουμε τουλάχιστον 200 μέτρα νήμα.
Ένας ελαφρύς (κάτω από 300γρ) μηχανισμός 5000 θα ανταπεξέλθει και αυτός θαυμάσια.
Μηχανισμοί ίδιου μεγέθους, στα ίδια χρήματα, από διαφορετικές εταιρίες έχουν άλλα χαρακτηριστικά και απόδοση.
Ο ένας μπορεί να κάνει ακριβώς την δουλειά που θέλουμε και ο άλλος να υπολείπεται δραματικά.
Η έρευνα αγοράς και η γνώμη αξιόπιστων ανθρώπων πάντα βοηθάει.
Νήμα – παράμαλλο – παραμάνα
Η διάμετρος του, συνήθως οκτάκλωνου, νήματος, που θα χρησιμοποιήσουμε κυμαίνεται από pe1.0 ως pe1.5.
Μιλάμε για νήματα ποιοτικά, αντοχής, οπότε μας εξασφαλίζουν για πληθώρα δύσκολων καταστάσεων που μπορεί να μας τύχουν.
Το παράμαλλο επιλέγεται fluorocarbon, αφού θέλουμε την ακαμψία του, σε διάμετρο που ξεκινάει από 0.31mm και φτάνει σε 0.45mm.
Τις πιο χαμηλές διατομές τις προτιμάμε αν συνδυάζουμε ψάρεμα λαβρακιών, ενώ αν στοχεύουμε καθαρά σε γοφάρια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πέσουμε κάτω από 0.37mm.
Η παραμάνα πρέπει να είναι τουλάχιστον μεγέθους 2 και ενισχυμένη.
Προσωπικά εδώ και δύο χρόνια περίπου χρησιμοποιώ μόνο παραμάνες γρήγορης αλλαγής, γνωστές ως fast lock ή fast snap ονομαστικής αντοχής άνω των 15 κιλών.
Αυτές δηλαδή που περνάμε το τεχνητό μέσα χωρίς να ανοίγουμε και να κλείνουμε το σύνδεσμο.
Δεν με απογοήτευσαν ποτέ και κάνουν τις αλλαγές τεχνητών εύκολες, χειμώνα – καλοκαίρι!
Για το δέσιμο ανάμεσα στο νήμα και το παράμαλλο, κάνουμε ό,τι ξέρουμε και εμπιστευόμαστε αλλά, από όλα αυτά, ξεχωρίζει ο κόμπος FG, ο οποίος αν μαθευτεί, γίνεται γρήγορα και αποδίδει τα βέλτιστα.
Η σύνδεση παραμάνας με παράμαλλο, πάλι, γίνεται με κόμπο της αρεσκείας μας, ενώ προσωπική επιλογή είναι ο ΤΝ με 2-3 τσακιστές στο τέλος του.
Τα τεχνητά και οι σαλαγκιές τους
Λόγω των καιρικών συνθηκών και της υψηλής θερμοκρασίας των νερών, θα εστιάσουμε σε τεχνητά που κινούνται στην επιφάνεια της θάλασσας.
Η κυριότερη και κλασσική επιλογή είναι τα τύπου walk the dog, τα οποία αν και μοιάζουν ίδια στα χέρια ενός πρωτάρη, έχουν πολλές διαφορές το ένα από το άλλο.
Το μήκος που θέλουμε για τα καλοκαιρινά ψαρέματα ποικίλει από 180 cm ως και 240cm, με βάρη από 28 ως και 42 γραμμάρια.
Δυστυχώς ελάχιστα συνδυάζουν πολύ καλή βολή με στρωτή πλεύση.
Η μεγάλη απόσταση ρίψης είναι ένα από τα ζητούμενα.
Όλα, όμως, έχουν βγάλει κατά καιρούς εκλεκτά ψάρια και καλό θα ήταν να έχουμε τουλάχιστον 6-7 με διαφορετικά χαρακτηριστικά πλεύσης και χρωματισμών.
Κάποια ανοίγουν την πορεία τους περισσότερο πατώντας καλά στο νερό και σχηματίζοντας έντονα απόνερα.
Άλλα, έντονα πισώβαρα βγάζουν βολές επιπέδου πλάνων, όμως χρειάζονται πιο μαλακές κινήσεις με το καλάμι γιατί σηκώνονται ψηλά κάνοντας κλειστό wtd, δημιουργώντας έντονους παφλασμούς.
Υπάρχουν και αυτά που πιεζόμενα μπαίνουν κάτω από την επιφάνεια γράφοντας όμορφο sub wtd.
Κάθε στιγμή μπορεί να έχει την αξία της στη διάρκεια ενός ψαρέματος, επομένως το τέλειο τεχνητό δεν υπάρχει.
Όσον αφορά τους χρωματισμούς, για το τέλος της άνοιξης και το καλοκαίρι θα πρότεινα άσπρη κοιλιά με ροζ ράχη ή άσπρη-πράσινη ως κορυφαίες επιλογές.
Επίσης άσπρο – μπλε, άσπρο – μαύρο και σε όλες τις περιπτώσεις κίτρινες λεπτομέρειες στα πλαϊνά ή και ασημί κοιλιές.
Μία ακόμη επιλογή είναι τα popper.
Κάποιες δύσκολες ημέρες με λίγο κυματισμό ίσως κάνουν την διαφορά, στους χρωματισμούς που αναφέρθηκαν.
Συγκριτικά, όμως, τα χτυπήματα στα κλασσικά wtd είναι συντριπτικά περισσότερα.
Επίσης, καλό θα ήταν να υπάρχει στην κασετίνα μας και ένα minnow, μήκους τουλάχιστον 14cm, που θα ψάξει τα κατώτερα επίπεδα της θαλάσσιας στήλης, όταν στην επιφάνεια δεν παίρνουμε χτυπήματα.
Προφανώς, τα τεχνητά που αναφέρθηκαν είναι απομιμήσεις ζαργάνας, κεφαλόπουλου και μεγάλης σαρδέλας – γαύρου, τα είδη που είναι η βασική τροφή των γοφαριών τους ζεστούς μήνες.
Ο τρόπος που τα ψαρεύουμε, η τακτική θα αναλυθεί διεξοδικά στη συνέχεια του άρθρου.
Τελευταία και άκρως σημαντική είναι μια επισήμανση που αφορά το μέταλλο που θα γαντζώσει το ψάρι με ασφάλεια, δηλαδή τις σαλαγκιές του τεχνητού.
Ακόμα και ακριβά lures έχουν πάνω τους ακατάλληλες σαλαγκιές που είτε δεν αρπάζουν το ψάρι σωστά, είτε ανοίγουν εύκολα.
Είναι θεμιτό, αν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία για αυτές του κατασκευαστή, να τις αλλάζουμε με αξιόπιστες της δικής μας προτίμησης, εξετάζοντας ακόμη και το μέγεθός τους αν απαιτείται.
Δυστυχώς, το αν η σαλαγκιές του κατασκευαστή είναι αυτές που αρμόζουν στο γοφαροψάρεμα θα το μάθουμε συχνά στην πράξη, χάνοντας ψάρια.
Πάλι η πληροφορία από φίλους ψαράδες μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια.
Κώστας Ντέμος
