Ψαρεύοντας με την τεχνική inchiku το καλοκαίρι
Inchiku. Μια τεχνική που καταφέρνει να προσφέρει µεγάλη ικανοποίηση ακόµα και στους πιο σκληραγωγηµένους ψαράδες, όταν ασκείται µε επιµονή και αποφασιστικότητα.
Η θερινή περίοδος αντιπροσωπεύει τη δυσκολότερη εποχή του έτους για την εξάσκηση της τεχνικής αυτής, Aυτό λόγω της περιορισµένης τάσης των ψαριών να επιτίθενται στα δολώµατά µας, της θερµοκρασίας του νερού, αλλά και της συνεχώς αυξανόµενη ναυτικής κίνησης. Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουµε µία σειρά από µικρά τεχνάσµατα και µυστικά για να επικρατούµε των ψαριών, ακόµη και σε αυτή τη σεζόν, πετυχαίνοντας αλιεύµατα κατά τη διάρκεια των πολυπόθητων «καλοκαιρινών διακοπών».
Αποδοτικότερες Εποχές
Η τεχνική Inchiku, όπως όλοι γνωρίζουµε, αποδίδει καλύτερα αποτελέσµατα κατά τη διάρκεια του χειµώνα και της άνοιξης. ∆εδοµένης της έλλειψης φαγητού στις εποχές αυτές του έτους, τα ψάρια τείνουν να γίνονται πολύ επιθετικά προς τα δολώµατά µας.
Ιδιαίτερα την άνοιξη, η επιθετικότητα αυτή εντείνεται λόγω της αναπαραγωγικής περιόδου, που καθιστά τα αρσενικά ψάρια εξαιρετικά ευάλωτα, καθώς είναι πρόθυµα να κάνουν οτιδήποτε προκειµένου να υπερασπιστούν το «χαρέµι» και το έδαφός τους ενάντια σε οποιονδήποτε εισβολέα. Εξάλλου, η τεχνική αυτή µοιάζει πολύ µε το Vertical jigging, και γι’ αυτόν το λόγο ενδείκνυται για τις ίδιες εποχές του χρόνου, αλλά πρέπει να θυµόµαστε πως µικρά χταπόδια µπορούν να µας δώσουν µεγάλη ικανοποίηση ακόµη και εκτός εποχής. Σίγουρα θα έχουµε λιγότερες επιθέσεις, αλλά η πιθανότητα αλίευσης µερικών ψαριών µεγάλου µεγέθους, δεν αποκλείεται.
Κατά τη χειµερινή περίοδο, η έλλειψη φαγητού, η µειωµένη αλιευτική πίεση (λόγω του κρύου και των συχνά δυσµενών καιρικών συνθηκών), και πάνω απ’ όλα η σχεδόν απούσα ναυτική κίνηση, καθιστούν τα ψάρια πιο ήρεµα και τείνουν να επιτίθενται σε οτιδήποτε προσοµοιάζει ένα εύκολο και πλούσιο γεύµα.
Η άνοιξη, από την άλλη πλευρά, συµπίπτει για πολλά είδη µε την αναπαραγωγική περίοδο. Εδώ, το inchiku, δέχεται σχεδόν πάντοτε επίθεση από τα πρώτα µόλις τινάγµατα (jerks) πάνω από το βυθό, καθώς σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, οι επιθέσεις έχουν ως κίνητρο τη χωροκράτεια και την προστασία του χαρεµιού. Αυτήν τη στιγµή του έτους, µε το inchiku, όπως και µε το vertical jigging, δίνουµε τον καλύτερο µας εαυτό, αλλά πρέπει να θυµόµαστε πως είµαστε ερασιτέχνες ψαράδες και να αφήνουµε τα ψάρια µετά από µερικά αλιεύµατα, καθώς τα αρσενικά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα για τους προαναφερθέντες λόγους, ενώ τα θηλυκά έχουν βρεθεί φορτωµένα µε αυγά.
«Ναυτική κίνηση»
Κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, χάρη στις όµορφες ηλιόλουστες µέρες και την ολοένα αυξανόµενη επιθυµία να πάµε στη θάλασσα, η επιθυµία µας για ψάρεµα φουντώνει περισσότερο. «∆υστυχώς», αυτό συµβαίνει και για άλλους ψαράδες και βάρκες, µε αποτέλεσµα η θάλασσα να αρχίζει να µοιάζει µε µία ζούγκλα σκαφών, κι έτσι η αλιεία κοντά στην ακτή δυσκολεύει, λόγω των ιχνών αφρού και των κυµάτων που δηµιουργούνται από τα σκάφη, ειδικότερα αν είναι µεγάλου µεγέθους.
Σ’ αυτό πρέπει να προσθέσουµε και τις υψηλές θερµοκρασίες του νερού που δηµιουργούν ανισορροπίες στο θαλάσσιο περιβάλλον, καθιστώντας τα ψάρια πιο απρόθυµα να επιτεθούν στο δόλωµά µας, αλλά πάνω απ’ όλα, ο εντοπισµός τους γίνεται πλέον δυσκολότερος.
Πού να πάµε για να τα αναζητήσουµε;
Το ερώτηµα που τίθεται τότε είναι το εξής: Πού να πάµε για να αναζητήσουµε τους θαλάσσιους στόχους µας κατά την περίοδο αυτή; Η ίδια η ερώτηση έχει διπλή απάντηση: Είτε σε ρηχά, είτε σε βαθιά νερά.
Η τεχνική inchiku, ως γνωστόν, αποδίδει τα µέγιστα σε βάθος άνω των 50 µέτρων, αλλά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, είναι καλή πρακτική να προσπαθούµε επίµονα µεταξύ 38 και 50 µέτρων, και στη συνέχεια να µετακινούµαστε από τα 70/80 στα 130 µέτρα και βαθύτερα.
Αυτές οι δύο ζώνες νερού, πρέπει να ελέγχονται επίµονα κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής. Βάθη µεταξύ 40 και 50 µέτρων, κατακλύζονται από όσους ασκούν συρτή µε φύλακα (live bait trolling), ενώ πολύ συχνά, τα σηµεία αυτά βρίσκονται σε περάσµατα µε αυξηµένη ναυτική κίνηση, οπότε θα πρέπει να επιθεωρούνται σε στιγµές ηρεµίας, όπως είναι το ξηµέρωµα και οι πρώτες ώρες που το διαδέχονται, καθώς και οι απογευµατινές ώρες.
Θαλάσσιες συνθήκες
Για µεγαλύτερα βάθη, το ερώτηµα που τίθεται είναι αρκετά διαφορετικό, διότι αυτά είναι σηµεία που βρίσκονται συχνά στα ανοιχτά, στο µέσο της θάλασσας και εποµένως πρόκειται για µέρη πολύ ήσυχα. Η µόνη προειδοποίηση να τα επισκεπτόµαστε µε ήρεµες θαλάσσιες συνθήκες, καθώς είναι γενικά αρκετά µακριά από την ακτή. Σε τέτοια βάθη, είναι εφικτό να ψαρεύουµε σε όλη τη διάρκεια της ηµέρας, καθώς οι ρυθµοί των ψαριών στα βάθη αυτά, χάρη στο λιγοστό φως που φτάνει ως εκεί, είναι πολύ διαφορετικοί σε σύγκριση µε το ψάρεµα στα 38/50 µέτρα.
Ψάρια και διάµετροι
Ψαρεύοντας µε ελαφριά δολώµατα inchiku σε βάθη 38/50 µέτρων, στοχεύουµε σε µαύρα και συναγρίδες, µε δυνατότητα να πιάσουµε επίσης σκαθάρια, λυθρίνια και σκορπίνες.
Προχωρώντας σε βάθη 70/130 µέτρων (αλλά και βαθύτερα για τους πιο τολµηρούς), η γκάµα των θηραµάτων διευρύνεται σηµαντικά µε µαύρα και ογκώδεις συναγρίδες που ζουν σε µεγάλα βάθη, αλλά πάνω απ’ όλα µε φαγκριά, χριστόψαρα, καπόνια, σκαθάρια, κακαρέλους, σκορπίνες, ποντικόψαρα, µπαλάδες, µπακαλιάρους και τις αναπόφευκτες σπάθες.
Άλλες αρκετά συνηθισµένες λείες µε την τεχνική αυτή σε ανάλογα βάθη, είναι ο τόνος, το καρβούνι, η παλαµίδα, και γιατί όχι, το δελφινόψαρο (κυνηγός), τα οποία επιτίθενται στο δόλωµά µας κυρίως κατά τη φάση της πτώσης ή όταν το ανακτάµε γρήγορα.
Τα πελαγικά ψάρια µοιάζουν να προσελκύονται ιδιαίτερα από µικρά χταπόδια και το δόλωµα inchiku γενικότερα. Στο όριο των 100 µέτρων, δεν ξέρουµε ποτέ ποια ψάρια θα µπορούσαν να τσιµπήσουν το δόλωµά µας.
Κάπου εδώ πρέπει να γίνει µια σηµείωση σχετικά µε τη διάµετρο του νήµατος που θα χρησιµοποιηθεί, ανάλογα µε το αν ψαρεύουµε σε ρηχά νερά ή σε µεγάλα βάθη. Από την άποψη αυτή, προτείνω να έχουµε ένα µηχανισµό µε µία εφεδρική µποµπίνα (spool) ή δύο µηχανισµούς για να γεµίσουµε µε νήµα δύο διαφορετικών διαµέτρων.
Για ψάρεµα στα 38/50 µέτρα, προτείνω τη χρήση οκτάκλωνου 0.22, ενώ για ψάρεµα από 70/80 έως 130 µέτρα και βαθύτερα, προτείνω ένα εξαιρετικής ποιότητας νήµα οκτάκλωνο 0,15-0,16mm (o λόγος αυτής της διαφοράς εξηγείται παρακάτω).
Για να ψαρεύουµε σε ρηχά νερά, δεδοµένου ότι στοχεύουµε σε ιδιαίτερα ισχυρά αρπακτικά ψάρια, όπως τα µαύρα, θα ήταν καλύτερα να χρησιµοποιούµε µια ελαφρώς πιο ισχυρή διάµετρο, για να µη φοβόµαστε να αποσπάσουµε τα ψάρια από τα βράχια, κάτι που, παρεµπιπτόντως, µπορεί να συµβεί στην περίπτωση που αγκιστρώσουµε µία µεγάλη συναγρίδα.
Για να ψαρέψουµε σε µεγαλύτερα βάθη από την άλλη, θα ήταν καλύτερο να µειώσουµε τη διάµετρο του νήµατος, καθώς ένα λεπτότερο νήµα επιτρέπει να κόβουµε το νερό καλύτερα και να φτάνουµε µε µικρότερο βάρος στον πυθµένα.
Γενικότερα, το όριο θραύσης ενός ποιοτικού οκτάκλωνου νήµατος διαµέτρου 0.15-0.16mm, είναι αρκετό για µία µάχη µε τα αρπακτικά της αβύσσου.
«Δολωμένο» inchiku ή όχι;
Οι παραδοσιακοί οπαδοί της τεχνικής, θα σνόμπαραν πιθανόν την εν λόγω λύση, αλλά σε αυτήν την ιδιαίτερα δύσκολη εποχή του έτους, το να αρματώσουμε το δόλωμά μας με λωρίδες καλαμαριών, θράψαλων, σουπιών ή χταποδιών, θα μπορούσε, τις περισσότερες φορές, να μας οδηγήσει σε strike στην περίπτωση αδιάφορων και ράθυμων ψαριών. Και λέω «τις περισσότερες φορές», γιατί μού έχει συμβεί να πιάσω πολλά ψάρια, χωρίς να χρησιμοποιώ το «δολωμένο» inchiku. Στην πραγματικότητα, αν όντως πρέπει να αναφερθώ στα πάντα, έπιασα τα μεγαλύτερα ψάρια χωρίς αυτό το πρόσθετο, αρωματικό ξελόγιασμα.
Το λεγόμενο «δολωμένο» inchiku, λειτουργεί καλύτερα αν αφήσουμε το δόλωμα να «λικνίζεται» πολύ αργά και παράλληλα με τον πυθμένα, στοχεύοντας κυρίως σε ψάρια όπως φαγκριά, λιθρίνια, σκαθάρια, σαργούς, σαλούβαρδους και σκορπίνες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η χρήση ενός φυσικού δολώματος θα αναστρέψει σίγουρα μια αρνητική αλιευτική μέρα, με την προϋπόθεση να είναι πολύ φρέσκο. Είναι σημαντικό, το δόλωμα να είναι φρέσκο και να έχει χτυπηθεί με σφυρί κρέατος (σαν αυτό που χρησιμοποιείται για τη διαμόρφωση των σνίτσελ), ώστε να είναι πιο μαλακό και εύγευστο για τα ψάρια.
Μια μικρή ταλαιπωρία αποτελεί το γεγονός ότι, τις περισσότερες φορές, αγκιστρώνουμε χάνους (ακόμη και μεγάλου μεγέθους) σε πυθμένες με συντρίμμια ή βράχια, και δράκαινες σε λασπώδεις και αμμώδεις πυθμένες. Μια πολύ παραγωγική τεχνική είναι να αφήνουμε το inchiku να φτάνει στο βυθό, να ανακτούμε μερικά μέτρα νήματος προς τα πάνω και να τοποθετούμε το καλάμι μας στη βάση του. Η στροφική κίνηση του σκάφους καθιστά τις κινήσεις του inchiku μας ακαταμάχητες για οποιοδήποτε ψάρι, ενώ πολλές φορές η μικρή αυτή στρατηγική έχει αποδώσει, χαρίζοντας απροσδόκητα ψάρια όπως φαγκριά, λιθρίνια και σκορπίνες.
Κάπου εδώ να θυμόμαστε να ρίχνουμε το inchiku στο βυθό τακτικά, καθώς η μετακίνηση του σκάφους στον οριζόντιο άξονα λόγω ρευμάτων (πιθανή αλλαγή βάθους) και η κατακόρυφη λόγω κυματισμού, μπορεί να ανεβάσουν το δόλωμα πολύ μακριά από τον πυθμένα.
Ώρες και Φεγγάρι
Όσον αφορά στην προσωπική μου εμπειρία, μπορώ να πω ότι τόσο τα βενθικά, όσο και τα πελαγικά ψάρια, φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δραστήρια κατά τη νέα σελήνη ή το πρώτο τέταρτο (ιδιαίτερα κατά την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα, ενώ παραμένουν αρκετά ενεργά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας).
Αντ’ αυτού, με την πανσέληνο ή το τελευταίο τέταρτο της σελήνης, η δραστηριότητα των ψαριών κατά τις πρωινές ώρες φαίνεται να σταματά, για να συνεχιστεί αργότερα, από τις 12 ως τις 3 περίπου, ενώ εντείνεται ακόμα περισσότερο αργά το απόγευμα. Αυτές οι δύο στιγμές φαίνεται να είναι οι καλύτερες για να πετύχουμε ένα strike, κι αυτό οφείλεται στις αρπακτικές συνήθειες των ψαριών, όπως αυτές επηρεάζονται από τις διάφορες φάσεις του φεγγαριού.
Πράγματι, με την παρουσία της νέας σελήνης ή του πρώτου τέταρτου, τα ψάρια τείνουν να αναζητούν τροφή σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και να μην κυνηγούν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Από την άλλη πλευρά, η αντανακλώμενη φωτεινότητα του φυσικού μας δορυφόρου, βοηθά τους θηρευτές στις νυχτερινές επιδρομές τους, οπότε στη φάση της πανσέληνου ή του τελευταίου τέταρτου, τα ψάρια, τα οποία τρέφονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, παραμένουν χορτασμένα για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αρχίζοντας το κυνήγι ξανά από το μεσημέρι ως τις 3 και παραμένοντας αρκετά δραστήρια για όλο το απόγευμα.
Ελαφραίνοντας το δόλωμά μας (Going lighter)
Στο παρελθόν, ήταν σύνηθες να χρησιμοποιούμε inchiku αρκετά μεγάλου βάρους (που κυμαινόταν από 170 ως και 250 γραμμάρια), για ψάρεμα σε μεγάλα βάθη ή παρουσία ρεύματος. Το ψάρεμα αυτό, ακόμα και για μισή μέρα, αποδεικνύεται ιδιαίτερα κουραστικό. Η τεχνολογία σήμερα μάς βοηθά, αφού τα σύγχρονα νήματα έχουν όλο και πιο λεπτή διάμετρο και παράλληλα είναι όλο και πιο ανθεκτικά, φτάνοντας σε πραγματικά εντυπωσιακά φορτία θραύσης σε σύγκριση με τις διαμέτρους τους.
Το ψάρεμα με ιδιαίτερα λεπτή διάμετρο, μάς επιτρέπει να ψαρεύουμε με πολύ ελαφρύ inchiku, ακόμη και της τάξης των 80-100 γραμμαρίων! Κάτι τέτοιο συνεπάγεται λιγότερο έντονη προσπάθεια από την πλευρά μας, επιτρέποντάς μας έτσι να ψαρεύουμε ακόμη και καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, εξασφαλίζοντας, επομένως, μεγαλύτερο αλιευτικό πλεονέκτημα. Πράγματι, ψαρεύοντας με ελαφρύτερα βάρη, το «κόλπο» μας θα είναι ακόμα πιο φυσικό και δελεαστικό για τους θαλάσσιους φίλους μας, ειδικότερα όσο διαρκεί η φάση της πτώσης του inchiku.
Τα τελευταία χρόνια, ο ελαφρότερος εξοπλισμός ψαρέματος είναι must για πολλές τεχνικές αλιείας (όπως το Spinning), έτσι ώστε να ξεγελάμε μεγαλύτερα και εξυπνότερα ψάρια. Στο Spinning, είναι πολύ συνηθισμένο να πιάνουμε ψάρια μεγάλου μεγέθους με μικρά και ελαφριά δολώματα.
Εμείς μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή την τακτική/φιλοσοφία και στην αλιευτική τεχνική του Inchiku. Το ελαφρότερο δόλωμα έχει μια πιο σαγηνευτική επίδραση κατά τη φάση της πτώσης του, λόγω του μειωμένου βάρους και του μεγαλύτερου διαστήματος με διακυμάνσεις, προσελκύοντας έτσι θηρευτές, ακόμα και ιδιαίτερα ράθυμους ή αδιάφορους.
Επιπλέον, τα ψάρια τα οποία έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα δολώματα να πέφτουν στο βυθό «σαν πέτρα», γοητεύονται περισσότερο αντικρίζοντας ένα δόλωμα με διαφορετικό μοτίβο πτώσης, και τείνουν να του επιτεθούν με περισσότερη ένταση. Ο κανόνας είναι να χρησιμοποιούμε το ελάχιστο απαραίτητο βάρος, για να παραμένουμε ενεργοί στο ψάρεμα. Τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να φανούν!
