Σφυρίδες, τα φαντάσματα του βυθού
Η εξυπνάδα και η ομορφιά της σφυρίδας, η δυσκολία στο να την εντοπίσουμε, η μάχη που θα δώσει από την στιγμή που θα βρεθεί στο αγκίστρι μας, την κατατάσσουν σε ένα από τα κορυφαία ψάρια της Μεσογείου που κάθε ψαράς θα ήθελε στην βάρκα του.
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
Στοχεύοντας σε ένα ψάρι το πρώτο που κάνουμε είναι να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για αυτό.
Θα αναφέρω αυτά που έχουν ψαρευτικό ενδιαφέρον.
Η διατροφή της σύμφωνα με έρευνες αποτελείται από 58% μικρόψαρα, 21% στοματόποδα (ψευτικαραβίδες, κατσαρίδες της θάλασσας), 10% καβούρια,10% μαλάκια.
Ενδιαφέρον έχει και η έρευνα που μας λέει ότι στην Σενεγάλη εμφανίζεται σαν μεταναστευτικό ψάρι.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα ψάρια, τον χειμώνα θα βγει σε πιo ρηχά νερά και το καλοκαίρι θα τραβήξει για τα πιο βαθιά.
Ζει σε βυθούς με λάσπη ή άμμο, φτιάχνοντας τα δικά της θαλάμια, σκάβοντας επίμονα τον βυθό με το κορμί της, όπως και στον βούρκο ιδίως αν υπάρχουν πλάκες τριγύρω ή όταν υπάρχει σκληρός βυθός για τον ίδιο ακριβώς λόγο και σε βάθη από 20 έως 200 μέτρα.
ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΦΥΡΙΔΟΤΟΠΟΥ
Πρώτα να γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν είναι μόνη της, πάντα στην περιοχή θα υπάρχουν και άλλες σφυρίδες.
Αναφέρθηκε ο βυθός που συχνάζουν.
Πού θα εντοπίσουμε αυτούς τους βυθούς;
Έξω από λιμάνια, όταν το βάθος υποστηρίζει την διαβίωση τους, με την λογική ότι για να φτιαχτεί ένα λιμάνι στα ανοιχτά, έχουν πέσει τόνοι άμμου.
Γύρω από ποτάμια ή χείμαρρους που καταλήγουν στην θάλασσα. (Έτσι εξηγείται γιατί οι παλιοί είχαν το μικρό μουγκρί ως κορυφαίο δόλωμα, τα χελάκια σιλικόνης σήμερα είναι κοινό μυστικό για το ψάρεμα της.)
Σε βυθούς με ποσειδωνίες που βαθαίνουν χωρίς γκρεμούς.
Σε βυθούς με αμμόπλακες, ή πλάκες από βράχους που συνορεύουν με βούρκο ή άμμο.
Φτιάχνει μόνη της τα θαλάμια στην περιοχή της, ώστε να νιώθει πάντα ασφάλεια, αλλά και να μπορεί να είναι αόρατη όταν καρτερεύει για την τροφή της.
Είναι ένα ψάρι που περιπλανιέται στην περιοχή σε αρκετά μεγάλη ακτίνα, που πολλές φορές ξεπερνάει κατά πολύ το ένα μίλι.
Οπότε, δεν υπάρχει απογοήτευση αν δεν την βρούμε σε τόπο που γνωρίζουμε ότι τις κρατάει, αλλά δοκιμάζουμε την ίδια ημέρα διαφορετική ώρα.
Ένας που γνωρίζει καλά τον τόπο ξέρει και τις ώρες που θα τις βρει.
Στο βυθόμετρο τώρα, είναι φορές που και ένας αρχάριος θα καταλάβει την αψίδα που βλέπει και υπάρχουν φορές που χρειάζεται τεράστια εμπειρία στο να ξεχωρίσουμε την σύσταση βυθού και ένα ψάρι που βρίσκεται ακουμπισμένο ή το μισό θαμμένο μέσα στον βούρκο.
Σε κάθε περίπτωση αν δείτε πολλές αψίδες από σφυρίδες χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, δεν ρίχνουμε επάνω τους για κανένα λόγο, θα απομακρυνθούμε μέχρι να μην βλέπουμε αψίδα ή να βλέπουμε μία με δύο.
Εκεί θα ρίξουμε και να είστε σίγουροι ότι και 200 μέτρα μακριά από εκεί που τις είδαμε, υπάρχουν σφυρίδες που δεν μπορεί να τις εντοπίσει το βυθόμετρο ή βρίσκονται εκτός κώνου.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Όποιος ασχολείται με τις σφυρίδες και μας πει ότι δεν έχει κοψίματα, λέει ψέματα.
Αυτός είναι και ο λόγος που όπως αναφέρθηκε δεν ρίχνουμε επάνω στην αποικία, αλλά σε ψάρια που είναι λίγο πιο μακριά.
Είναι πανέξυπνες, μαθαίνουν γρήγορα και σε πιθανό κόψιμο, χαλάσαμε για μήνες τον τόπο.
Για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος αυτός, ο εξοπλισμός μας θα πρέπει να είναι άριστος.
Καλάμι, μηχανισμός, νήμα, assist, παράμαλλο, όλα θα πρέπει να μπορούν να ανταποκριθούν σε κάθε κατάσταση.
Για το νήμα, να τονίσω ότι έχει τεράστια αντοχή σε έλξη, μεγαλύτερη από ατσάλι στην ίδια διάμετρο, αλλά υστερεί στο σοκ που θα δεχθεί την στιγμή του strike.
Το «shock leader», δηλαδή το παράμαλλο, γι’ αυτό το ονομάζουμε έτσι.
Είναι αυτό που η ελαστικότητα της πετονιάς με τον κατάλληλο κόμπο και με το σωστό καλάμι του slow jigging (τα καλάμια για slow jigging διαθέτουν σωστή παραβολή) θα απορροφήσουν το πρώτο Σοκ.
Εδώ δεν χρειάζεται ποτέ κάρφωμα, τέσσερα αγκίστρια άριστης ποιότητας που έχει ο πλάνος μας δεν αφήνει περιθώρια στο να μην αγκιστρωθεί καλά ένα ψάρι.
Οι σφυρίδες ρουφάνε το θήραμά τους. Ο αιφνιδιασμός που δέχονται όταν ο πλάνος δεν έχει την ίδια αντίδραση με ένα ψάρι λόγω ειδικού βάρους, είναι ένα αβαντάζ για τον ψαρά που πρέπει να αντιδράσει άμεσα.
Η παραβολή στο καλάμι μάς δίνει πλεονέκτημα στο στράικ. Μεγάλο μειονέκτημα αν δεν αντιδράσουμε σωστά και το ψάρι μάς πάρει κεφάλι μόνο από την παραβολή στο καλάμι. Παίρνει θάρρος!!
Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι σφυρίδες είναι ίσως από τα πιο γρήγορα ψάρια στα πρώτα μέτρα.
Το επόμενο που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι κανένα ψάρι δεν έχει την ικανότητα να κολυμπήσει κάθετα προς τον βυθό για πολύ ώρα.
Στην διάρκεια τώρα της μάχης, ποτέ δεν παίζουμε διελκυστίνδα με το ψάρι. Θα φερθούμε όπως βγάζουμε τον άτακτο σκύλο μας βόλτα.
Συνοψίζοντας, άριστος εξοπλισμός, όχι υπερβολές σε διατομές στο νήμα, αναφέρθηκε ότι στο σοκ χωρίς σωστή αντίδραση και εξοπλισμό δεν υπάρχει νήμα να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Ίσως κάποιος να πει για νήμα pe 3 και πάνω. Η απάντηση είναι ότι μηδενίζεται η πιθανότητα να πάρουμε στράικ.
Όπως λέει και ο Σάτο που εφηύρε την τεχνική, αν χρησιμοποιείτε παράμαλλο μεγαλύτερης διαμέτρου, το ψάρι θα αντιληφθεί μέσω πλευρικής γραμμής το ίχνος που αφήνει στο νερό κατά την ανάκτηση και εκλαμβάνει σαν έναν πλάνο ίσο με το μήκος του παράμαλλου.
Με pe 1.5 και flurocarbon 0.52 αντιμετωπίζουμε τα περισσότερα ψάρια που υπάρχουν στις θάλασσες μας, όχι υπερβολές, είναι το σωστό.
Από μία ηλικία που έχει το ψάρι και μετά, το βάρος του δεν έχει σχέση με την δύναμη του.
Άλλη δύναμη έχει ένας άνθρωπος, ή οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός στην νεαρή ηλικία του και άλλη στα γεράματα.
ΤΕΧΝΙΚΗ
Κάθε καλάμι σου γράφει επάνω τις τιμές σε βάρος πλάνων που μπορεί να ανταποκριθεί ή το μέγιστο όριο βάρους (jig max).
Το βασικότερο είναι ο πλάνος που θα δουλέψουμε να πλησιάζει το μέγιστο βάρος που μπορεί να ανταποκριθεί το καλάμι μας σε σχέση πάντα με το βάθος και τις συνθήκες που επικρατούν.
Το ζητούμενο είναι να φτιάξουμε έτσι το σετάρισμα, ώστε το καλάμι να έχει αργή επαναφορά σε κάθε κίνηση.
Με αυτόν τον τρόπο ο πλάνος θα μένει περισσότερη ώρα στο πεδίο που κινείται ένα ψάρι.
Όσες λιγότερες κινήσεις κάνουμε, είναι το καλύτερο, γιατί μειώνεται η πιθανότητα να παρουσιάσουμε με λάθος τρόπο τον πλάνο μας στα μάτια (πλευρική γραμμή) του ψαριού.
Σε τόπους αψάρευτους, το στράικ θα είναι αμέσως.
Σε ψαρεμένους τόπους δεν επιμένουμε για περισσότερο από τέσσερις ανακτήσεις.
Το καλύτερο: φεύγουμε και επιστρέφουμε διαφορετική ώρα.
Σε μέρη που γνωρίζουμε ότι κρατάει σφυρίδες δοκιμάζουμε ακόμη και αν δεν βλέπουμε αψίδα στο βυθόμετρο, μπορεί να κυκλοφορεί και εκτός κώνου.
Η ανάκτηση θα είναι τουλάχιστον 20 μέτρα, ακόμη και αν βρισκόμαστε στα 60 μέτρα βάθος και ποντάρουμε στις ανακτήσεις, και όχι στην κάθοδο του πλάνου, για να έχουμε το πλεονέκτημα στο να μην κτυπήσει κοντά στο βυθό.
Η σφυρίδα είναι ψάρι που όταν κλειδώσει τον στόχο, βλέπε πλάνο, θα τον ακολουθήσει πολύ ψηλά, δεν θα ξοδέψει τζάμπα ενέργεια χωρίς να επιτεθεί.
Όσο πιο ψηλά χτυπήσει από τον βυθό, τόσο πιο εύκολα θα έρθει στην βάρκα μας.
Ο μεγάλος πλάνος μας βοηθάει στο να μην τον βάλει όλο μέσα στο στόμα και έρθει το παράμαλλο στα δόντια της που με το παραμικρό τρίψιμο θα μας το κόψει.
Μεγάλη προσοχή και στα κεφάλια του ψαριού, τα μάγουλα της είναι ξυράφια.
Είναι πολλά που μπορούν να γραφτούν για αυτό το πανέξυπνο ψάρι.
Κοίταξα να σας μεταφέρω τις βασικές πληροφορίες.
Καλές θάλασσες και προσοχή στην λεπτομέρεια και στην σωστή διαχείριση ενός σφυριδότοπου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ
